سه گام بلند در مسیر خوددرمانی

به گزارش خبرنگار باشگاه جوانی خبرگزاری برنا، آدمی در بهترین حالت صرفاً با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند که پنهان هستند و تاثیر تلخی روی زندگی ندارند. از همین رو هیچکس نمی‌تواند ادعا کند که از سلامت کامل بهره‌مند است، همچنین هیچ کسی نمی‌تواند مطمئن باشد که در حال حاضر هیچ مشکل روحی روانی ندارد.

بالاخره هرکسی در جایی از زندگی از طرف کسی ناحقی دیده و بخشی از تربیتش ناقص مانده و بعد که به مرور زمان خلأ‌ها بزرگ و بزرگ‌تر شده‌اند، طبیعی است که حالا بخش قابل‌توجهی از نگرانی‌ها را به خودشان اختصاص دهند.

اگرچه روانشناس در چنین شرایطی وظیفه ایفای نقش دارد، اما با توجه به هزینه‌های گزاف مراجعه به روانشناس و علاوه بر آن، این که نمی‌توان بیشتر عمر خود را در مطب‌های روانپزشکی گذراند؛ شاید بهتر باشد هرکسی مسئولیت خرده‌مشکلاتی که دارد را بر عهده بگیرد. مشروط بر این که سبب زایش دردسر جدیدی نشود.

اگرچه مراقبه ذهنی از اولین راهکار‌های خود درمانی روانی است اما روتین  و کلیشه‌ای به نظر می‌رسد. بهبود تمرکز نیز از جمله راه حل‌های ثابتی است که خود یک مشکل بزرگ به شمار می‌آید و بیشتر شبیه به یک شعار است. از همین رو شاید فهرست زیر از راه حل‌های کاربردی‌تر برخوردار باشد.

فهرست کردن:

خوب است که فهرستی از اشتباهات و دفعاتی که آنها را تکرار کردیم داشته باشیم. این تکرار می‌تواند به صورت روزانه، هفتگی یا ماهانه یادداشت شود تا به نسبت تعداد دفعات تکرار، جبران شود؛ به عبارت دیگر باید هر اشتباه را به نسبت تعدادی که خطا کردیم جبران کنیم.

به عنوان مثال ۱۰ نخ سیگار کشیدن در روز را به روزی ۵ نخ کاهش دهیم. همچنین یادداشت کردن اشتباهات می‌تواند به یادآوری آن برای عدم تکرار کمک کند.

پذیرش:

دومین مرحله در مواجهه با اشتباه، پذیرش خطا است. پذیرش اشتباه به معنای این است که بخاطر شرمساری و خجالت از فطرت انسانی، از پذیرش مشکل و خطایی که مرتکب شدیم اجتناب کنیم. همچنین منظور از پذیرش اشتباه این است که که بدون هیچ قضاوت و سرزنشی نسبت به کسی که هستیم و شخصیتی که داریم بگوییم: «اگرچه من این مشکل رو دارم ولی به این معنا نیست که من آدم به دردنخوری هستم.»

گفتنی است؛ که این مرحله، ۵۰ درصد راه را هموار می‌کند.

تحلیل:

این مرحله، از آخرین مراحل کاربردی درباره مواجهه با یک اشتباه به شمار می‌آید. همچنین نوشتن در مورد مشکل بهترین گزینه برای تحلیل به شمار می‌رود. بدون هیچگونه سانسوری مشکل بررسی می‌شود.

در این روش باید نحوه وقوع آن را توصیف کرده و به عواملی که باعث آن اشتباه شده پی می‌بریم..

فهرست کردن، پذیرفتن و تحلیل کردن موجب بررسی آگاهانه مشکلات به منظور جلوگیری از آسیب‌های جدی‌تر در زندگی می‌شود.

انتهای پیام/