مدرسه خیرساز نوجوانان منطقه ۴ «آجر به آجر» ساخته شد

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛  به نقل از پایگاه توسعه، نوسازی و تجهیز مدارس، حتما ضرب المثل«قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود» برایتان آشناست، معمولا این جمله از سوی پدر و مادرها بیان می‌شد و پس از آن یک قلک کادو پیچ شده را تحویلمان می‌‌دادند. در واقع آنها با این اقدام می‌خواستند که مفهوم قناعت کردن را یاد بگیریم؛ آنها زمانی هم که می‌خواستند مفهوم همکاری و کار گروهی را به ما یاد بدهند، از ضرب المثل «یک دست صدا نداره» استفاده می‌کردند.

شاید در عالم کودکی مفهوم این ضرب‌ المثل‌ها را به خوبی درک نمی‌کردیم، اما وقتی چند سالی بزرگتر شدیم و به سن نوجوانی رسیدیم، فهمیدیم اگر قطره قطره پول تو جیبی‌هایمان را جمع کنیم، می‌توانیم کارهای بزرگی انجام دهیم، می‌‌توانیم کتابی که از مدت‌‌ها قبل آرزویش را داشتیم بخریم، در روزهایی که وضعیت اقتصادی کشور چندان مناسب نیست می‌توانیم کمک حال خانواده باشیم و بخشی از هزینه‌های پوشاکمان را با پس‌انداز کردن تامین کنیم و البته می‌توانیم به افراد نیازمند کمک کنیم؛ حتما قدیمی‌ها تجربه‌های مثبتی در این زمینه داشتند که می‌گفتند «یک دست صدا نداره»

چه امسال چه سال های گذشته کم نبودند خیرانی که حاضر شدند از مال دنیا بگذرند تا بتوانند امکانات خوبی را برای نیازمندان و مردم مناطق کم برخوردارتر فراهم کنند. برخی از این خیرین ترجیح می‌دهند در حوزه تامین خوراک، پوشاک و مایحتاج روزمره نیازمندان فعالیت کنند، برخی دیگر تمایل دارند سقفی برای زندگی یک خانواده بی‌سرپرست تهیه کنند، برخی هم قلبشان برای پرورش کودکان این سرزمین می‌تپد و حاضرند هر چه دارند وقف آموزش و تربیت دانش ‌آموزان کنند. حال فرقی نمی‌کند که کلاس بسازند یا مدارس فرسوده را تجهیز کنند، مهم ماندگاری کار خیرین است، کاری  که تا سالیان سال هم از آن به نیکی یاد می‌شود.

حال خیرین در قالب طرحی جدید با هر سرمایه‌ای و بضاعت مالی در انتخاب نوع مشارکت برای مدرسه‌سازی حسابی دستشان باز است، می‌توانند روش ساخت مدرسه را انتخاب کنند یا با تامین زمین از سوی سازمان نوسازی هزینه ساخت مدرسه را به طور کامل در برگیرند یا حتی زمین اهدا کنند و در مدرسه سازی مشارکت داشته باشند البته که اگر 50 درصد هزینه ساخت مدرسه را تقبل کنند یا در تکمیل پروژه های نیمه تمام مشارکت داشته باشند، آن پروژه به عنوان پروژه مشارکتی  شناخته می‌شود.

اخیرا امکانی فراهم شده است تا هر فرد بتواند در مدرسه سازی مشارکت داشته باشند، به طوری که هر فرد از هر سطحی از جامعه با هر میزان درآمد می‌تواند حتی با اهدای هزینه خرید یک آجر در طرح آجر به آجر شرکت کند و در امر نیکوی مدرسه سازی شریک شود؛ هرچند که تنها هدف این طرح مشارکت جمع آوری مبالغ برای مدرسه سازی نیست، بلکه سازمان نوسازی با طرح آجر به آجر می خواهند فرهنگ شرکت در فعالیت های خیریه را ترویج دهد. در این طرح نیازی به سرمایه گذاری کلان نیست بلکه می توان با ماهانه مبلغ 10 هزار تومان نیز در مدرسه سازی شریک شد.

پیش از شروع این طرح نیز خیرین برای ساخت مدرسه در حد توان با یکدیگر مشارکت می‌کردند. مثلا همین مدرسه نوجوانان منطقه چهار که در آغاز سال تحصیلی 1400-99 تاسیس شد را در نظر بگیرید. این مدرسه در خیابان فرجام، میدان 100 خیابان 45 شرقی واقع شده است و محسن حاجی میرزایی زنگ آغاز سال تحصیلی جدید را در این مدرسه به صدا درآورد.

مدرسه نوجوانان با قطره قطره پول‌هایی که از سوی بیش از 180 دانش آموز نیک اندیش و تعدادی خیرین جمع آوری شده، تاسیس شد و از حالا 420 دانش آموز در این روزهای کرونایی و با رعایت پروتکل های بهداشتی در کلاس درس حاضر می شوند تا بتوانند علاوه بر آموزش مفاهیم درسی در کنار یکدیگر، مهارت های اجتماعی را یاد بگیرند، یاد بگیرند چگونه باید با همکلاسی هایشان ارتباط برقرار کنند، یاد بگیرند چگونه باید از پس مشکلات زندگی بر بیاییند و در یک کلام مفهوم زندگی کردن را در مدرسه بیاموزند، مدرسه ای که آجر به آجر آن با کمک های خیرین بنا شده است.

زیربنای کلی فضای مدرسه نوجوانان با اینکه 1500 متر مربع است، اما دل خیرشانش بزرگتر از این حرف هاست. دیدن دانش آموزانی که در هر 12 کلاس این مدرسه با لب های خندان پشت میزهایشان نشسته و از پشت ماسک خاطرات روزهای قرنطینه‌شان را برای هم تعریف می کردند، حسابی آدم را سر کیف می آورد.

به امید آنکه فرهنگ سهیم شدن در کار خیر هر روز بیش از روز گذشته افزایش پیدا کند تا همه ایرانیان به عنوان 80 میلیون خیر بتوانند از دیدن خنده های دانش آموزان حسابی لذت ببرند.