تعلیم و تربیت بزرگترین فرصت جامعه برای ساختن آینده است

به گزارش برنا؛ محسن حاجی میرزایی، وزیر آموزش و پرورش در پانزدهمین نشست «گفت و گوی هفته» با هدف ایجاد ارتباط و تعامل دو سویه بین وزارت آموزش و پرورش و سایر دستگاه‌ها در بستر شبکه آموزش دانش‌آموزی (شاد) برگزار شد.

 حاجی میرزایی  با بیان اینکه بدون شک تعلیم و تربیت بزرگترین فرصت یک جامعه برای ساختن آینده است گفت: این موضوع بزرگترین فرصت جامعه برای شکل دادن به شخصیت انسان‌ها و پرداختن به هویت آنها همچنین آماده کردن آنها برای حضور فعال در یک زندگی جمعی است.

او افزود: بدون تردید تحقق اهداف این جهان و آن جهان در گرو بهره مندی موثر از این فرصت طلایی برای شکل دادن به زندگی انسان‌هاست.

این مقام مسئول ادامه داد: بهترین فرصت در اختیار آموزش و پرورش است. برای اینکه دانش آموزان در سنین یادگیری، شکل‌گیری و تاثیرپذیری هستند. نسل نو در این دوره با استقبال خانواده‌ها به دست نظام تعلیم و تربیت سپرده می‌شوند و در یک فرصت 12 ساله در اختیار ما هستند تا از نظر روحی تغذیه شوند و دانش و آگاهی لازم را برای زندگی خود کسب کنند.

حاجی میرزایی گفت: شاید یکی از مهمترین سوالاتی که باید به آن بیاندیشیم این است که از این ظرفیت اساسی و مهم تاکنون چقدر استفاده کردیم؟ نکته دیگر این است که این ماموریت بزرگ منحصر در آموزش و پرورش نیست و مجموعه نهادهای متعددی درگیر تربیت نسل نو هستند.

او با بیان یک سوال مهم که تا چه حد مجموعه این تحرکات هم افزا بوده و مجموعه تلاش‌ها در کنار همدیگر به شکل گیری یک تربیت منسجم کمک کرده است، یکی از مهمترین این نهادها را نهاد تعلیم و تربیت دینی و حوزه‌های علمیه دانست و افزود: بیشترین نزدیکی بین کار ما و ماموریت‌های حوزه‌ها وجود دارد لذا سوال مهم این است که فعالیت و ترکیب این دو نهاد در کنار همدیگر تا چه حد هم افزا است؟

وزیر آموزش و پرورش تاکید کرد: نسل ما در معرض مخاطرات بسیار جدی است و به سرعت پدیده‌های جدید آرامش جامعه را در معرض خطر قرار می‌دهد که این مخاطرات تعادل‌های روحی را دچار نوسان و کاستی می‌کند لذا عرصه تعلیم و تربیت است که باید کمک کند دانش‌آموزان بتوانند روی پای خود بایستند و در برابر مخاطرات مواجهه فعال و هوشمندانه داشته باشند.

حاجی میرزایی به همکاری‌های مشترک آموزش و پرورش و حوزه عملیه اشاره کرد و گفت: با وجود تلاش‌های صورت گرفته احساس می‌کنم از تمام ظرفیت‌های موجود استفاده نکردیم شاید به جای تعبیر همکاری نیازمند یک نگرش واحد هستیم.