باید به سبک زندگی ایرانی و اسلامی بازگشت/ سیاستگذاران باید در خط مقدم مبارزه با زیاده خواهی قرار گیرند

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ حرص در معانی مختلف مانند آزمندی، فزون‌طلبی و یا زیاده‌خواهی به کار رفته. حرص حالتی است نفسانی که شخص را وادار به جمع آوری چیزهایی می‌کند که به آن‌ها نیاز ندارد و شخصیتی از افراد را به نمایش می‌گذارد که انگار هیچ‌گاه به حق خود راضی نیستند برای مثال می‌توان مبحث پولدار شدن را خاطرنشان کرد که تمامی افراد به دنبال آن هستند و سعی بر این دارند که همواره ثروت و مال فراوانی کسب کنند در صورتی‌که شاید هیچ وقت نیازی به آن همه ثروت پیدا نکنند.

مجید ابهری، جامعه شناس، رفتار شناس و آسیب‌شناس اجتماعی، در رابطه با بروز چنین رفتارهایی در بین افراد حاضر در جامعه به خبرنگار برنا گفت: سبک زندگی افراد در هر جامعه‌ای را هدف‌گذاری، طرز تفکر و برنامه‌ریزی‌های تبیین و تعیین می‌کند، متاسفانه در سال‌های اخیر به‌خاطر در تغییرات به وجود آمده در سبک زندگی و همچنین تاثیر گرفتن از شبکه‌های مجازی و ماهواره‌ای روش زندگی ما را از مشرب‌های اسلامی و ایرانی به زیاده‌خواهی، اشراف‌زدگی و رقابت‌های غیرمنطقی تبدیل کرده است.

این آسیب‌شناس در خصوص ارتباطی که مابین بحث زیاده‌خواهی و الگوهای رفتاری موجود در جامعه وجود دارد نیز بیان کرد: الگوهای رفتاری در جامعه که مهم‌ترین آن‌ها سلبریتی‌ها و یا گروه‌های مرجع رفتاری هستند از یک سو و در سویی دیگر طرز تفکر دولتمردان و مسئولین به عنوان اصلی‌ترین نمادهای رفتاری و تربیتی زندگی و جامعه است که باعث شده بخشی از فرزندان ما به دنبال پول‌های کلان که بدون زحمت به دست می‌آید باشند، همچنین مبحث شرط‌بندی‌های عجیب و غریب، سایت‌های قمار و بدتر از همه رانت‌خواری و ویژه‌خواری همچون سونامی در جامعه ما رو به گسترش است.

او ادامه داد: وجود ویلاها و خانه‌های اشرافی با دیوار طلایی و نقره، وسایل گران‌قیمت، خودروهای میلیاردی، لباس‌های برند و گران از سوی دیگر نیز باعث شده تا قناعت به عنوان یک فضلیت اخلاقی به دست فراموشی سپرده شود. بنابراین در چنین شرایطی از زیاده‌خواهی و اشراف زدگی افراد نباید تعجب کرد.

این رفتارشناس در پاسخ به این سوال که به چه شکلی می‌توان رفتارهای زیاده‌خواهانه را از بین برد، اظهار کرد: ساده‌ترین جوابی که در این خصوص می‌توان داد این است که به سبک زندگی اصیل ایرانی و اسلامی باز گردیم البته نه در حرف و کتاب بلکه در عمل و رفتار. همچنین مبحثی دیگر که می‌تواند زیاده‌خواهی را به سمت ریشه‌کنی هدایت کند آگاه‌سازی است که توسط رسانه می‌تواند انجام شود، در این زمان است که می‌توان از بین رفتن ویروسی به نام زیاده‌خواهی و اشرافی‌گری نام برد و با آن مقابله کرد.

ابهری با اشاره به این موضوع که بازگشت به سبک زندگی اصیل ایرانی و اسلامی به معنای نفی تکنولوژی نیست، اظهار کرد: بازگشت به سبک زندگی ایرانی و اسلامی به معنای ساده‌زیستی و پرهیز از رسیدن به اشرافیت به هر قیمت است، یعنی رانت و ویژه‌خواری و استفاده از خدمات عمومی در اختیار و انحصار فردی خاص نباشد و تکلیف ثروت‌ها و پول‌های بادآورده‌ای که وجود دارد روشن شود.

این جامعه‌شناس در پایان نیز با پاسخ به این سوال که نقش سیاستگذاران جامعه باید در خصوص این موضوع به چه شکلی باشد عنوان کرد: سیاستگذاران باید در جایگاه اصلی و خط مقدم مبارزه با زیاده‌خواهی قرار بگیرند، زمانی که خود آن‌ها با اشرافیت خو گرفته باشند و زندگی خصوصی آن‌ها سرشار از رفاه زدگی و راحت‌طلبی باشد دیگر توقعی از دیگران نمی‌توان داشت پس به همین دلیل است که می‌گوئیم در خط مقدم مبارزه باید قرار گیرند و از رفتارهایی که رواج اشرافی‌گری و زیاده‌خواهی را در پی دارد پرهیز کنند.