خداحافظی با ورزش پر استرس بوکس/ رشته‌های رزمی به درد خانم‌ها می‌خورد

به گزارش خبرنگار برنا "حدیثه نوحی" بانوی 24ساله سمنانی و دانشجوی رشته تربیت بدنی است که در مسابقات جهانی کشور آلمان در وزن 60 -کیلوگرم در بازی نهایی مغلوب حریفی از کشور چک شد و به مقام دوم و مدال نقره این مسابقات دست یافت.

او از 5سالگی ورزش رزمی را شروع کرده و از 12سالگی وارد رشته کیک بوکسینگ شده و 10مدال از مسابقات قهرمانی کشور با مقام اول ، مقام اول المپیاد ایرانیان، مقام اولی مسابقات جهانی گرجستان سال 2007، مقام سومی فول کنتاکت در مسابقات جهانی آلمان را نیز در کارنامه ورزشی اش دارد. در ادامه گفت‌و‌گوی برنا را با این بانوی رزمی کار می خوانید.

چی شد رفتی سراغ کیک بوکسینگ؟

ورزش بوکس را خیلی دوست داشتم، مدتی تکواندو کار می کردم ولی هر چه بیشتر گذشت احساس کردم این ورزش نهایت چیزی نیست که من دوست دارم بنابراین به سراغ کیک بوکسینگ رفتم.

فکر نمی کنی خانم ها لطیفند؟ این ورزشها با روحیات آنها سازگار نیست؟
وقتی علاقه در میان باشد، حس لطافت هم از بین می رود و علاقه باعث پیشرفت می شود.

چی شد شما را برای مسابقات انتخاب کردند؟
در همه سطح ها در کشور و همچنین در مسابقات آسیایی مقام اول آوردم و سابقه درخشانی داشتم، همین باعث شد من را به اردوها دعوت کنند و به دلیل اینکه در رقابت های اردو هم مقام اول را آوردم برای مسابقات جهانی انتخاب شدم.

گرمسار امکانات ورزشی لازم را برای تمرین و آمادگی در مسابقات دارد؟
بله، حتی به جرات هم می توانم بگویم از اردو در استادیوم آزادی خیلی بهتر بود و هیچ کمبودی نداشتیم.

سطح مسابقات چطور بود؟
70تا کشور در این مسابقه شرکت کرده و سطح رقابت بسیار سنگین بود.در قسمت بانوان 59 نفر بازیکن داشند که مثلاً کشور آلمان سه تا تیم دسته یک، دسته دو و دسته سه داشت و تیم های خارجی که با بچه های ما رقابت داشتند، همه از نوع دسته یک بودند.

حریفانت چطور بودند؟
حریف من از کشور چک و بازیکن بسیار حرفه ای بود و در هر دو رشته کیک بوکسینگ و فول کنتاکت مقام آورد؛ اما بدلیل هوای شرجی آلمان و لباسی که داشتم خیلی گرما کلافه ام کرد

مگر با این وضعیت تمرین نکرده بودی؟
چرا، هوای ایران نسبتاً معتدل است و هوای آلمان بارندگی بود و وقتی وارد سالن شدیم هوا بسیار دم داشت، فشار زیادی را باید تحمل می کردیم؛ به خصوص اینکه ما نسبت به آنها یک لباس اضافه پوشیده بودیم که اگر بر اثر مبارزه لباسمان پاره شد، لباس زیری باشد که بدن ما آشکار نشود و امنیت داشته باشیم.

رقبا چه واکنشی در برابر حجابت نشان می دادند؟
مدام از ما عکس می گرفتند و با ما مصاحبه می کردند.

فقط ایرانی ها محجبه بودند؟
بله فقط ایرانی ها حجاب خود را رعایت کرده بودند، حتی از کشورهای دیگر مسلمان هم حضور داشتند اما فقط ما ایرانی ها با حجاب به میدان رفتیم.

هدیه ای به شما داده نشد؟
به ما وعده دادند که در فرصتی مناسب از شما تجلیل می شود و به شما هدیه ای داده می شود ولی عنوان نکردند که چه هدیه ای به ما می دهند.

 از این به بعد هم ورزش را ادامه می دهی؟
من نهایت یکسال یا دوسال ادامه بدهم، چون به استرس آن نمی ارزد.

چرا؟
چون رشته های ما بسیار استرس زا است. بارها شده بچه ها کلی تمرین کردند و در اردوها 4-5 ماه وقتمان را گذراندیم و یک دفعه خبر می دهند که کشور میزبان با خانم های محجبه مشکل دارد و مانع حضور آنها در مسابقات می شود و تمام خستگی ها و استرس ها در تن ما می ماند.

نظرتون در مورد ورزش رزمی برای خانم ها چیست؟
ورزش خیلی خوبی است حتما ادامه دهند، خانم های ایرانی حتما ورزش های رزمی را یاد بگیرند چون به دردشان می خورد.(باخنده) از پس خود بر می آیند.