عبور از چالش با تعیین تکلیف مدیریت دانشگاه مادر

دانشگاه تهران جان تازه می گیرد

۱۳۹۳/۱۰/۳۰ - ۱۵:۱۶:۰۱
کد خبر: ۲۵۵۴۶۵
دانشگاه تهران جان تازه می گیرد
رشد علمی که در چند سال اخیر نمود نمایانی یافته معطوف به عملکردهای مطلوب در دوران اصلاحات و مدیریت آن برهه جامعه دانشگاهی بود

دانشگاه بن مایه و نقطه کانونی تحولات عمیق و ساختاری در جوامع مدرن امروزی است. تربیت مدیران و تصمیم گران در هر دو ساحت عمومی و دولتی چه در بعد حرفه ای و تخصصی و چه به لحاظ فکری و اندیشه گی از وظایف و کارویژه های ساختار دانشگاهی کشور است.

این اهمیت خطیر و جایگاه ویژه بالطبع توجه ها را به این مجموعه و عملکردهای آن معطوف داشته و مجادلات و حساسیت ها بر سر انتخاب وزیر علوم نشانه ای واضح و عیان بر همین موضوع بود. در طول یک دهه گذشته دانشگاه های کشور با فراز و فرودهای بسیاری روبرو بوده و از این ناحیه آسیب های بسیاری متوجه ظرفیت های علمی کشور شد.
 
فرآیند تولید علم در دانشگاه های کشور روند و پروسه ای مطول و طولانی با لحاظ مولفه های فراوان دارد و هر گاه یکی از این شاخصه ها با آسیب و خدشه روبرو شود، در کلیت برون داد حاصله تبعات و تاثیرات ناخوشایندی باقی خواهد گذاشت.

رشد علمی کشور در سال های اخیر روند رو به رشد و مطلوبی داشته است و بارها مورد تقدیر ارکان و اضلاع نظام قرار گرفته است. این نکته شاید از منظر برخی معطوف به مدیریت اجرایی و بر خط دانشگاه ها باشد و نقطه قوت آنان قلمداد شود اما نکته آنجاست که آنان این نکته بدیهی را ملحوظ نمی کنند که دانشمند و متخصصی که اکنون به مرحله تولید علم رهنمون شده در یک پروسه 10 الی 15 ساله به این نقطه رسیده است و اگر کسانی شایسته تقدیر بوده و عملکرد آنان باید محل تامل و تایید قرار بگیرد مدیرانی هستند که فضای مطلوب را در آن بازه زمانی برای رشد و ارتقای دانشجویان و دانش پژوهان فراهم کرده اند.

رشد علمی که در چند سال اخیر نمود نمایانی یافته معطوف به عملکردهای مطلوب در دوران اصلاحات و مدیریت آن برهه جامعه دانشگاهی بود که البته دستمایه تفاخر دولتی شد که نقش چندانی در ثبت این برون داد نداشته و عملکردهایش قطار پیشرفت را از ریل منطقی آن خارج کرده است.

در دولت محمد احمدی نژاد بزرگترین آسیبی که متوجه جامعه دانشگاهی شد تغییرات ناگهانی و سونامی وار در سطوح مدیریتی دانشگاه بود. مضاف بر آنکه در این پروسه افراد شایسته و سابقه دار و مورد وثوق قاطبه جامعه دانشگاهی از فرآیند مدیریتی و تدریس حذف و افراد کم تجربه تر جایگزین شدند که این نکته نیز آبر حجم آسیب ها افزود.

کاهش روند رشد علمی که در برهه استیضاح فرجی دانا و انتخاب وزیر تازه یکی از موضوعات در هجمه به منتخبین دولت بود، از نشانه های عملکردهای ناصواب در دولت پیشین بود که یا از روی ناآگاهی و یا با اغراض و اهداف خاص دستمایه حمله به دولتی می شد که تازه بر سر کار آمده بود و باید پاسخگوی عملکردهای هشت ساله ای می شد که بتدریج اثرات و تبعات خود را نمایان می کرد و نوار رشد مطلوب را دچار قطع می کرد.

حال با انتخاب وزیر تازه علوم امیدواری ها برای گذر از چالش ها بیش از پیش شده و امید آن می رود که با اصلاح روندهای معوج پیشین جامعه دانشگاهی با حرکت بر مدار توسعه متوازن که ناشی از ثبات مدیریتی به عنوان یکی از مولفه های کلیدی است به جایگاه مقبول و مطلوب خود باز گردد.

در این مسیر بی گمان نقش و جایگاه خطیر دانشگاه تهران به عنوان دانشگاه مادر و نماد ویژه دانشگاهی کتمان ناشدنی است. این دانشگاه پس از فرهاد رهبر هنوز رئیس رسمی و قطعی خود را نشناخته و با سرپرست تا کنون به کار خود ادامه داده است. بدون شک سرپرست این مجموعه در طول مدت سپری شده توانسته است تغییرات مطلوبی را در راستای سیاست های دولت به انجام رساند اما بدیهی است که وی به هنگامه ای که در مقام رئیس ثابت این مجموعه قرار ندارد و برای خود آینده ای مشخص و با ثبات در مجموعه متصور نیست، نمی تواند آنگونه که بایسته و شایسته است به ایفای وظیفه بپردازد، مضاف بر آنکه کادر مدیریتی و علمی نیز به طور طبیعی و حتمی نگاهی متفاوت به یک سرپرست تا یک رئیس دارند و این نکته نیز در برون داد حاصله اثر گذار است.
 
تا ساعتی دیگر قرار است در جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی در خصوص گزینه پیشنهادی ریاست دانشگاه یعنی دکتر نیلی احمد آبادی و هفت رئیس دانشگاه دیگر کشور تصمیم گیری شود.

روندی که به نظر می رسد گام مهمی در تثبیت و بستر سازی مناسب برای قرار گرفتن سیستم دانشگاهی بر مدار مطلوب باشد. نیلی احمد آبادی که به عنوان گزینه وزارت علوم شانس رای اعتماد را نیافت از مدیران کارآزموده و مورد وثوق جامعه دانشگاهی است که مدارج مدیریتی را در مراحل مختلف و سطوح متفاوت طی کرده و به نظر می رسد، همدلی میان اعضای شورای انقلاب فرهنگی در بستر تازه ای که طیف های مختلف سیاسی و مدیریتی در عرصه دانشگاهی، تنش ها را تا حد فراوانی کاهش داده اند، یک گام بلند برای تثبیت وضعیت باشد.

بی شک وزارت علوم می تواند با بهره گیری از چهره های ممتاز و متخصص در سطوح مدیریتی و نیز همدلی و همراهی عموم دانشگاهیان که با پیگیری شعارهای روحانی در وزارت علوم به طور قطع همذات پنداری بیشتری نشان خواهند داد، توسعه علمی کشور را یکبار دیگر بر مدار مطلوب قرار داده و از آسیب های دوران گذشته که بتدریج اثرات خود را نمایان خواهند کرد، بکاهد.

نظر شما