سه نکته در حاشیه اظهارات اخیر آمانو درباره فعالیت هسته ای ایران
یوکیا آمانو در چند اظهارنظر اخیر خود علیه ایران نشان داده قولی را که مطابق اسناد ویکی لیکس به آمریکایی ها داده بود، با جدیت پی گیری می کند.
به گزارش سرویس سیاسی برنا, در حالی که برخی اسناد منتشر شده توسط پایگاه اطلاع رسانی ویکی لیکس به صراحت حکایت از آن دارد که آمانو به آمریکایی ها قول داده بود درباره همه جنبه های مدیریت آژانس بویژه موضوع ایران با آنها هماهنگ باشد، اظهارات اخیر وی نشان می دهد او در عمل به قول خود کاملا جدی است.
به گزارش سایت "ایران هسته ای", فریدون عباسی دوانی در سفر اخیر خود به وین که برای شرکت در کنفرانس ایمنی هسته ای آژانس انجام شد (30 خرداد تا 4 تیر 1390)، از آمانو درخواست کرد تا برای بازدید از تاسیسات هسته ای و گفت وگو با مقام های کشورمان به تهران بیاید اما آمانو در مقابل شرط گذاشت که فقط زمانی به ایران خواهد آمد که اطمینان داشته باشد این دیدار به «نتایج ملموس» منتهی خواهد شد.
علاوه بر این، آمانو اخیرا اعلام کرده است که از 3 برابر شدن حجم غنی سازی 20 درصد در ایران نگران است. بنابر گزارش خبرگزاری رویترز در تاریخ 16 تیر 1390، وی در بوگوتا پایتخت کلمبیا گفته است نامه ای از ایران دریافت کرده که در آن «خیلی ساده» نوشته شده که ایران غنی سازی اورانیوم را 3 برابر خواهد کرد. آمانو می گوید که ازاین اقدام «بسیار نگران» است.
اشاره آمانو، به خبری است که عباسی روز چهارشنبه 18 خرداد 1390 (8 ژوئن 2011) اعلام کرد. عباسی گفته بود ایران قصد دارد غنی سازی 20 درصد را به فردو منتقل کند و حجم آن را هم 3 برابر خواهد کرد.
آمانو همچنین گفته است که هفته آینده (این هفته) در وین با علی اکبر صالحی، وزیر خارجه ایران دیدار خواهد کرد.
استفاده از ادبیات غیرحقوقی و جانبدارانه علیه ایران از سوی آمانو که علاوه بر مصاحبه ها، به گزارش های رسمی او هم راه یافته حاکی از این است که وی در تبدیل کردن آژانس به شعبه ای وزارت خارجه امریکا کاملا جدی است.
اخیرا هم برخی منابع غربی گزارش داده اند که آمانو تحت هدایت آمریکا تصمیم دارد به زودی ادعا کند اطلاعات جدیدی دریافت کرده که نشان می دهد آنچه غربی ها مطالعات ادعایی می خوانند بعد از سال 2004 هم ادامه پیدا کرده و در نتیجه تا دسامبر 2011 زمینه طرح مجدد پرونده ایران در شورای امنیت را فراهم کند.
این در حالی است که درباره اظهارات اخیر او، حداقل 3 نکته مهم وجود دارد که حقایق مهمی را فاش می کند.
1- نخستین نکته این است که آمانو حق ندارد جز ادبیات حقوقی، یعنی ادبیات ناظر به مقررات، از ادبیات دیگری در قبال کشورهای عضو ان پی تی از جمله ایران استفاده کند. آمانو حق ندارد بگوید از چند برابر شدن غنی سازی در ایران نگران است، آنچه او حق دارد بگوید این است که مثلا ادعا کند ایران مقررات پادمان را در عملیات جدید غنی سازی خود مراعات نکرده که البته واضح است نمی تواند چنین ادعایی بکند چرا که خود بهتر از هر کسی می داند تمام مقررات مراعات شده است. استفاده از ادبیات مشخصا سیاسی و غیر حقوقی علیه ایران نشان دهنده این است که برای آمانو اساسا مهم نیست آنچه می گوید مبنای قانونی دارد یا نه، و این درست همان قولی است که به امریکایی ها داده بود.
2- نکته دوم این است ظاهرا آمانو انتظار داشته فشار های بین المللی اراده ایران در پی گیری حقوق هسته ای اش را تعدیل کرده باشد و حالا که می بیند این اتفاق نیفتاده عصبانی شده است. اتفاقا یکی از هدف های مهم ایران در اعلام خبرهایی از این دست این است که به غرب ثابت کند، هیچ نوعی از فشار الگوی رفتار هسته آن را تغییر نخواهد داد. ضمن اینکه پیشرفت های فنی جدید، قدرت چانه زنی ایران را در هرگونه مذاکراتی احتمالی در آینده با 1+5، به طور جدی افزایش خواهد داد.
3- و سومین نکته به این سوال باز می گردد که در حالی که ایران در حال پرداخت تمام و کمال هزینه های ایستادگی بر سر حقوق خویش است، چرا باید در اعمال این حقوق مسامحه داشته باشد؟ وظیفه آمانو مطابق اساسنامه آژانس این است که دسترسی ایران به عنوان عضو ان پی تی به فناوری صلح آمیز هسته ای را تسهیل کند اما این اتفاقی است که نه فقط رخ نداده بلکه برعکس برای ایران ثابت شده که آژانس بخشی از دستگاه جاسوسی تودرتوی امریکا برای جلوگیری از هسته ای شدن ایران است. در نتیجه آمانو نباید انتظار داشته باشد در حالی که ایران همه هزینه ها را پرداخته، از اهرم های قدرت خود صرف نظر کند.
به گزارش سایت "ایران هسته ای", فریدون عباسی دوانی در سفر اخیر خود به وین که برای شرکت در کنفرانس ایمنی هسته ای آژانس انجام شد (30 خرداد تا 4 تیر 1390)، از آمانو درخواست کرد تا برای بازدید از تاسیسات هسته ای و گفت وگو با مقام های کشورمان به تهران بیاید اما آمانو در مقابل شرط گذاشت که فقط زمانی به ایران خواهد آمد که اطمینان داشته باشد این دیدار به «نتایج ملموس» منتهی خواهد شد.
علاوه بر این، آمانو اخیرا اعلام کرده است که از 3 برابر شدن حجم غنی سازی 20 درصد در ایران نگران است. بنابر گزارش خبرگزاری رویترز در تاریخ 16 تیر 1390، وی در بوگوتا پایتخت کلمبیا گفته است نامه ای از ایران دریافت کرده که در آن «خیلی ساده» نوشته شده که ایران غنی سازی اورانیوم را 3 برابر خواهد کرد. آمانو می گوید که ازاین اقدام «بسیار نگران» است.
اشاره آمانو، به خبری است که عباسی روز چهارشنبه 18 خرداد 1390 (8 ژوئن 2011) اعلام کرد. عباسی گفته بود ایران قصد دارد غنی سازی 20 درصد را به فردو منتقل کند و حجم آن را هم 3 برابر خواهد کرد.
آمانو همچنین گفته است که هفته آینده (این هفته) در وین با علی اکبر صالحی، وزیر خارجه ایران دیدار خواهد کرد.
استفاده از ادبیات غیرحقوقی و جانبدارانه علیه ایران از سوی آمانو که علاوه بر مصاحبه ها، به گزارش های رسمی او هم راه یافته حاکی از این است که وی در تبدیل کردن آژانس به شعبه ای وزارت خارجه امریکا کاملا جدی است.
اخیرا هم برخی منابع غربی گزارش داده اند که آمانو تحت هدایت آمریکا تصمیم دارد به زودی ادعا کند اطلاعات جدیدی دریافت کرده که نشان می دهد آنچه غربی ها مطالعات ادعایی می خوانند بعد از سال 2004 هم ادامه پیدا کرده و در نتیجه تا دسامبر 2011 زمینه طرح مجدد پرونده ایران در شورای امنیت را فراهم کند.
این در حالی است که درباره اظهارات اخیر او، حداقل 3 نکته مهم وجود دارد که حقایق مهمی را فاش می کند.
1- نخستین نکته این است که آمانو حق ندارد جز ادبیات حقوقی، یعنی ادبیات ناظر به مقررات، از ادبیات دیگری در قبال کشورهای عضو ان پی تی از جمله ایران استفاده کند. آمانو حق ندارد بگوید از چند برابر شدن غنی سازی در ایران نگران است، آنچه او حق دارد بگوید این است که مثلا ادعا کند ایران مقررات پادمان را در عملیات جدید غنی سازی خود مراعات نکرده که البته واضح است نمی تواند چنین ادعایی بکند چرا که خود بهتر از هر کسی می داند تمام مقررات مراعات شده است. استفاده از ادبیات مشخصا سیاسی و غیر حقوقی علیه ایران نشان دهنده این است که برای آمانو اساسا مهم نیست آنچه می گوید مبنای قانونی دارد یا نه، و این درست همان قولی است که به امریکایی ها داده بود.
2- نکته دوم این است ظاهرا آمانو انتظار داشته فشار های بین المللی اراده ایران در پی گیری حقوق هسته ای اش را تعدیل کرده باشد و حالا که می بیند این اتفاق نیفتاده عصبانی شده است. اتفاقا یکی از هدف های مهم ایران در اعلام خبرهایی از این دست این است که به غرب ثابت کند، هیچ نوعی از فشار الگوی رفتار هسته آن را تغییر نخواهد داد. ضمن اینکه پیشرفت های فنی جدید، قدرت چانه زنی ایران را در هرگونه مذاکراتی احتمالی در آینده با 1+5، به طور جدی افزایش خواهد داد.
3- و سومین نکته به این سوال باز می گردد که در حالی که ایران در حال پرداخت تمام و کمال هزینه های ایستادگی بر سر حقوق خویش است، چرا باید در اعمال این حقوق مسامحه داشته باشد؟ وظیفه آمانو مطابق اساسنامه آژانس این است که دسترسی ایران به عنوان عضو ان پی تی به فناوری صلح آمیز هسته ای را تسهیل کند اما این اتفاقی است که نه فقط رخ نداده بلکه برعکس برای ایران ثابت شده که آژانس بخشی از دستگاه جاسوسی تودرتوی امریکا برای جلوگیری از هسته ای شدن ایران است. در نتیجه آمانو نباید انتظار داشته باشد در حالی که ایران همه هزینه ها را پرداخته، از اهرم های قدرت خود صرف نظر کند.
نظر شما
اخبار برگزیده
پرونده ویژه
تبلیغات متنی