مقصر اصلی این بی‌اخلاقی‌ها، مدیران کار نابلد هستند

ابراهیم اشتیانی پیشکسوت تیم ملی و باشگاه پرسپولیس، که یکی از تحصیل کرده های حوزه ورزش است، به مناسبت فرا رسیدن هفته تربیت بدنی گفت و گویی با برنا داشت و درباره مساله اخلاق در ورزش صحبت کرد.

*از شما درخواست می‌کنم تعریف مشخصی از اخلاق در ورزش ارائه دهید؟
ورزش با علوم انسانی در ارتباط است و یکی از مسائلی است که می تواند جامعه را از لحاظ اخلاقی جدا کند و جوانان را از مشکلات بزرگ نجات دهد. به طور مثال جمع کردن یک گروه و صحبت کردن درباره اخلاق، کار بسیار مشکلی است، اما این امر در خلال ورزش بسیار آسان و تاثیر گذار است. ما از طریق فوتبال می توانیم خیلی از مشکلات جامعه را حل کنیم. متاسفانه همکاری در کشور ما خوب صورت نمی گیرد و به همین دلیل نمی توانیم در ورزش عالی کار کنیم. ما باید از طریق رسانه ملی، جراید و... روی این مشکل که در کل جامعه وجود دارد کار کنیم.

*چه اتفاقی در این دو، سه دهه اخیر افتاده که این همه بی‌اخلاقی در بین ورزشکاران ما نسبت به زمان شما بیشتر شده است؟
زمان ما تمام باشگاه ها خصوصی بودند و مدیران آن ها عاشق کار کردن بودند. نمونه بارز آن باشگاه شاهین بود. در آن زمان پول زیادی در فوتبال وجود نداشت و فوتبال به صورت آماتوری انجام می شد. رفته رفته فوتبال حرفه ای شد، اما فقط در بخش مالی و متاسفانه ورزشکاران ما در بقیه فاکتورها آماتور ماندند و حرفه ای نشدند. در حال حاضر پول حرف اصلی را می زند و هر جا که این گونه باشد، اخلاق وجود ندارد. من مدیران ناکار بلد را مقصران اصلی می دانم. مطمئن باشید، اگر لوییز سوارز در ایران آن کار زشت را انجام می داد، حداکثر دو جلسه محروم می شد. الان ورزش دولتی است و دولت هزینه های سنگینی را تقبل می کند. برخی از مدیران دولتی می آیند و اداره باشگاه ها را در دست می گیرند، اما به دلیل ناکار آمدی و وارد نبودن به چند و چون کار، مشکللات زیادی را به وجود می آورند و پاسخگوی هیچ کدام از این مشکلات نیستند. بازیکنان هم همه کار انجام می دهند و هیچ کس نیست تا آن ها را باز خواست کند. به همین دلیل است که ورزشکاران ما مشکلاتی از قبیل شب زنده داری، ماشین سواری و ... به وجود می آورند. در زمان ما آقای اکرامی یکی از مدیران کاربلد بود. ما جرات نداشتیم دست از پا خطا کنیم. اما چیزی که الان وجود دارد، بازیکن سالاری است. اما ورزشکاران ما بدانند، اگر اخلاق نداشته باشند نمی توانند بین مردم محبوب باشند.

*متاسفانه این بی‌اخلاقی که در ورزش به وجود آمده در سطح جامعه هم دیده می‌شود. به نظر شما این مشکل از ورزش به جامعه رسوخ کرده یا برعکس؟
در جامعه هم ناهنجاری وجود دارد. ورزش باید کمک کند تا این ناهنجاری از بین برود. بازیکنانی که موهایشان را آن چنانی درست می کنند و در ساک ورزشی خودشان، کیف آرایش همراه دارند و همین بازیکنان الگوهای جوانان ما می شوند، نسل جوان تصور می کند کار این ورزشکاران درست است و آن ها هم تقلید می کنند. متاسفانه ورزش در حال حاضر برعکس عمل می کند و این ناهنجاری ها را افزایش می دهد.

*چند نمونه از پارامترهای یک ورزشکار اخلاق مدار را نام ببرید؟
ورزشکار هر چه قدر از لحاظ ورزشی در درجه بالاتری قرار دارد، باید افتاده تر باشد. باید مواظب رفتارهای خودش باشد. نباید در شب نشینی ها شرکت کند. تحصیلات عالیه دیگر مساله ای است که کمک می کند، یک ورزشکار رفتار حرفه ای از خود نشان دهد. دانستن زبان بین المللی می تواند یکی دیگر از فاکتورهای مهم در این زمینه دانست.
یک ورزشکار اخلاق مدار، هر چند وقت یک بار به پایین شهر سر می زند و به فقرا کمک می کند و با در مراسم های خیریه، پیش قدم می شود. 

*آیا فقط ورزشکاران در به وجود آمدن این بی‌اخلاقی‌ها مقصرند؟
مدیران بیش تر از همه مقصرند و بیش ترین ضربه را به ورزش کشور می زنند. رسانه ها هم باید مسائل را آن طور که هست منعکس کنند و برخی اوقات این عزیزان هم به بی اخلاقی ها دامن می زنند و مقصر هستند. صد در صد ورزشکاران هم مقصرند اما شرایط حاکم هم مساعد نیست و نمی تواند جلوی بی اخلاقی های آنان را بگیرد. 

*به وجود آمدن بخش‌هایی مانند کمیته اخلاق که در حال حاضر در فوتبال وجود دارد، می‌تواند تاثیرگذار باشد؟
به نظر من کمیته اخلاق باید وجود داشته باشد. اما چه خوب است قبل از تصمیم گیری این عزیزان درباره بی اخلاقی های ورزش، خود باشگاه ها و مسئولین ذی ربط زود تر دست به کار شوند و افرالد خاطی را جریمه کنند.