با ۶ ماه تمرین در اینچئون مدال گرفتم/ احساسم قابل توصیف نیست

سونیا گماری یکی از مدال آوران بازی های آسیایی اینچئون بود. قهرمانی که تنها با شش ماه تمرین در رشته اسلالوم توانست مدال با ارزشی در بازیهای آسیایی اینچئون کسب کند.

گماری در گفتگو با خبرنگار ورزشی برنا در خصوص بازیهای آسیایی اظهار داشت: رشته اصلی من کانوپولو بود و سالها عضو این رشته در تیم ملی بودم. از آنجایی که کانوپولو رشته ای المپیکی نیست و در بازیهای آسیایی هم سهمیه ندارد، عضو رشته اسلالوم شدم در کل امسال اولین سالی بود که بانوان اسلالوم کشورمان در بازی های آسیایی حضور داشتند. نکته مثبت بازیهای امسال این بود که ما در فلت اسلالوم شرکت کردیم که دشواری اسلالوم در آب های خروشان را نداشت.

وی ادامه داد: من از اسفندماه وارد تیم ملی اسلالوم شدم با توجه به سردی هوا و برف و بوران نتوانستیم تمرینات اصلی را انجام بدهیم. من هم با توجه به اینکه قبلاً در رشته کانوپولو بودم به تمرین بیشتری نیاز داشتم چون اوایل تمرینات اسلالوم حتی بلد نبودم سوار قایق شوم و همین موضوع آسیب دیدگی های زیادی برایم به وجود آورد برای اینکه بتوانم فنون اسلالوم را یاد بگیریم، تمرینات فشرده و سنگینی داشتم که از نظر جسمی و روانی برایم شرایط سختی را فراهم کرده بود به همین دلیل مدال برنز بازی های آسیایی برایم ارزش زیادی داشت.

گماری با بیان اینکه امیدی به کسب مدال نداشته هم گفت: تکلیف اعزام تیم اسلالوم بانوان در آخرین روزها مشخص شد ما صرفا برای حضور داشتن به اینچئون اعزام شدیم و امیدی به کسب مدال نداشتیم. من واقعا تحت فشار بودم و حسی که لحظه کسب مدال داشتم قابل توصیف نیست. فقط ورزشکاری که شرایط من را داشته باشد می تواند درکم کند.

گریه های سونیا گماری بعد از کسب این مدال توجه بسیاری را برانگیخت. گماری در توصیف این اشک ها گفت: این اشک ها نتیجه 6 ماه زحمت،مرارت و تمرینی بود که کشیدم. اشک هایی که بی اختیار جاری شدند و یک واکنش طبیعی بودند. خوشحال بودم که 6 ماه زحمت من نتیجه داد.

او با اشاره به اینکه بانوان ورزشکار به حمایت نیاز دارند خاطرنشان کرد: بانوان ما در بازی های آسیایی واقعا خوش درخشیدند اگر توجه بیشتری به بانوان شود نه تنها چیزی از آقایان کم نداریم بلکه جرأت، غیرت و جسارت بیشتری داریم. ما به رسیدگی و بودجه بیشتری نیاز داریم تا بتوانیم از اینی که هستیم بهتر باشیم و امیدوارم وزارت ورزش حمایت بیشتری از ورزش بانوان داشته باشد.

گماری در پاسخ به این سوال که در آینده به رشته اسلالوم ادامه می دهد یا کانوپولو؟ گفت: من کانوپولو را دوست دارم چون رشته ای مهیج است اما نمی توانم در مسابقات برون مرزی شرکت کنم. رشته من از این به بعد اسلالوم خواهد بود و کانوپولو را در سطح مربیگری دنبال می کنم.