مجلس پیروز نشد
مصطفی شوقی
وزارت ورزش و جوانان مولود مجلس هشتم و به گمان طراحان آن، راه حل برون‌رفت از مشکلات ورزش و تجمیع وظایف پراکنده در حوزه ورزش و جوانان بود، گرچه از همان ابتدا بسیاری از کارشناسان نسبت به تشکیل این وزارتخانه با دیده تردید نگاه می‌کردند و موضوع ورزش و جوانان را با توجه به نهادسازی که در کشور ما صورت گرفته، مجزا از هم و وظایفشان را ناهمگون می‌دانستند.
این در حالی است که وزارت ورزش و جوانان تنها در چند کشور که هنوز به نظام سوسیالیستی گذشته اداره می‌شوند، وجود دارد. شاید تنها دلیل تشکیل این وزارتخانه، موضوع حسن نظارت بر عملکرد ورزش داشت که نمایندگان مجلس را از مسائلی که در حوزه ورزش و جوانان می‌گذرد، نگران کرده بود. این قانون در شرایطی به تصویب مجلس رسید که برخلاف نگرانی‌های مجلس، ورزش در بهترین شرایط خود توانسته بود در مسابقات آسیایی گوانگژو افتخاری بزرگ برای جمهوری اسلامی ایران به دست بیاورد که مزد و پاداش‌اش را از مجلس محترم با حذف یک درصد از بودجه ورزش از هزینه و درآمدهای نهادهای دولتی و همچنین برهم زدن ساختار ورزش و تشکیل وزارت ورزش و جوانان گرفت. جدا از ضرورت نهادسازی و ایجاد انسجام تشکیلاتی برای ورزش، تشکیل وزارت ورزش توسط کارشناسان به عنوان یک طرح با اما و اگرهایی روبه‌رو بود چه آن که در تشکیلات جدید طراحی شده توسط مجلس سازمان‌هایی با یکدیگر ادغام می‌شدند که از نظر ماهوی در عین همراهی ظاهری فاصله بسیار زیادی در عمل و برنامه‌ریزی داشتند. نهادسازی صورت گرفته توسط مجلس نه تنها باعث کوچک‌سازی سازمانی نمی‌شد بلکه وزارتخانه ناهمگون از نظر ساختار، برنامه و اصول مدیریتی فربهی را تشکیل می‌داد که از یک سو باید طرح زودبازده ازدواج را اجرا کند و از سویی دیگر قهرمان‌سازی نماید و در مسابقات برون‌مرزی شرکت کند و در مقابل باید استادیوم ورزشی نیز بسازد. یعنی وزارتخانهای در حوزه ساخت و ساز‌های عظیم و ایجاد پروژه‌های بزرگ، وزارتخانهای برنامه‌ریز در حوزه استعدادیابی و قهرمان‌پروری و وزارتخانهای برای چیدن سفره عقد و ازدواج و کاریابی و کارآفرینی برای جوانان...
وزارت ورزش و جوانان اما پس از جلسات کارشناسی و نامه‌نگاری‌هایی متعدد از سوی مسئولان به دلایل زیاد با معرفی وزیر پیشنهادی تشکیل شد.
آقای رئیس جمهور در نامه خود ضمن معرفی فردی که در سخت‌ترین شرایط دهه 60 و 70 برای ورزش کشور افتخارآفرینی کرده بود، ایراداتی را مطرح کردند.
اما پاسخ مجلس در روز رأی‌گیری حاوی نکات بسیار جالبی است که نشان می‌دهد مجلس از همان ابتدا به صورت احساسی به تشکیل وزارت ورزش و جوانان رأی مثبت داده است و البته به صورت احساسی نیز وزیر پیشنهادی را رد می‌کند.
اول- حمید سجادی، 14 مدال آسیایی کسب کرده است. دانش‌آموخته دکتری در زمینه تربیت بدنی است. مراحل مدیریتی را تا مهم‌ترین معاونت سازمان ورزش طی نموده است. جدا از خصوصیات اخلاقی و منش کاری او که نزد اهالی ورزش فردی کارآزموده و از معدود مدیران باسابقه ورزشی و قهرمانی است، وی در نزد بسیاری از قهرمانان المپیک، جهان و آسیایی، مدیران و رؤسای سابق سازمان تربیت بدنی از جمله آقای غفوری فرد عضو مجلس، یک گزینه اصیل برای وزارت ورزش و جوانان محسوب می‌شد. به گمان اهالی ورزش، اگر قرار بود شخصی وزیر ورزش و جوانان باشد، چه فردی بهتر از او که هم قهرمانی ورزشی است و هم مدیریت ورزشی را توأمان با هم دارد. از نظر مجلس محترم وزیر ورزش و جوانان باید چه شاخصه‌هایی می‌داشت که حمید سجادی نداشت؟
مگر نه این که سال‌هاست اهالی ورزش از عدم اشراف مدیران غیرمتخصص سیاسی و صنعتی در ورزش گلایه می‌کنند و تصمیمات آنها خسارت‌های زیادی به ورزش زده است. راستی وزیر ورزش مورد حمایت مجلس چه ویژگی‌هایی دارد؟
دوم- مجلس با رأی ندادن به وزیر پیشنهادی، وزارتخانه ساخته شده توسط خود را مورد بی‌مهری قرار داد. رأی احساسی به تشکیل این وزارتخانه، رأی احساسی به گزینه پیشنهادی که تمام فاکتورهای مدیریتی ورزشی را دارا بود را باعث شد. مجلس در آزمون تشکیل وزارت ورزش نه تنها موفق نبود بلکه خود مانعی برای تشکیل آن شد. دولت با تمام ایرادات ماهوی، ساختاری و تشکیلاتی به وزارت ورزش در نهایت وزیر پیشنهادی را با احترام به رأی و نظر مجلس تشکیل داد اما مجلس خود در تشکیل این وزارتخانه پیشقدم نبود و با رأی خود در واقع وزارتخانه را در همان ابتدا با چالش‌های زیادی مواجه ساخت. به نظر می‌رسد که بی مهری به مدیران اصیل ورزشی و سیاست‌زدگی در این موضوع بشدت تأثیرگذار بوده است.
از سوی دیگر با این رأی دوباره راه برای مدیران غیرمتخصص و غیر ورزشی در ورزش هموار شد و مدیرانی با سابقه قهرمانی همچنان در خارج از گود روزگار می‌گذرانند. در سال المپیک که بسیاری امیدوار بودند وزیر پیشنهادی، ورزش را از بی برنامگی دو سال اخیر برهاند، بار دیگر ورزش در تعلیق به سر برد تا همچنان از کمبود مسائل مالی که با تشکیل نشدن وزارت ورزش گریبان اردوهای آمادگی برای المپیک را گرفته است، رنج ببرد. مجلس در این مسابقه پیروز نشد چه آن که ورزش نه محلی برای سیاسی‌زدگی است که بستر اجتماعی بسیار غنی برای هم‌افزایی و همگرایی ملی و دوستی می‌باشد.
این در حالی است که وزارت ورزش و جوانان تنها در چند کشور که هنوز به نظام سوسیالیستی گذشته اداره می‌شوند، وجود دارد. شاید تنها دلیل تشکیل این وزارتخانه، موضوع حسن نظارت بر عملکرد ورزش داشت که نمایندگان مجلس را از مسائلی که در حوزه ورزش و جوانان می‌گذرد، نگران کرده بود. این قانون در شرایطی به تصویب مجلس رسید که برخلاف نگرانی‌های مجلس، ورزش در بهترین شرایط خود توانسته بود در مسابقات آسیایی گوانگژو افتخاری بزرگ برای جمهوری اسلامی ایران به دست بیاورد که مزد و پاداش‌اش را از مجلس محترم با حذف یک درصد از بودجه ورزش از هزینه و درآمدهای نهادهای دولتی و همچنین برهم زدن ساختار ورزش و تشکیل وزارت ورزش و جوانان گرفت. جدا از ضرورت نهادسازی و ایجاد انسجام تشکیلاتی برای ورزش، تشکیل وزارت ورزش توسط کارشناسان به عنوان یک طرح با اما و اگرهایی روبه‌رو بود چه آن که در تشکیلات جدید طراحی شده توسط مجلس سازمان‌هایی با یکدیگر ادغام می‌شدند که از نظر ماهوی در عین همراهی ظاهری فاصله بسیار زیادی در عمل و برنامه‌ریزی داشتند. نهادسازی صورت گرفته توسط مجلس نه تنها باعث کوچک‌سازی سازمانی نمی‌شد بلکه وزارتخانه ناهمگون از نظر ساختار، برنامه و اصول مدیریتی فربهی را تشکیل می‌داد که از یک سو باید طرح زودبازده ازدواج را اجرا کند و از سویی دیگر قهرمان‌سازی نماید و در مسابقات برون‌مرزی شرکت کند و در مقابل باید استادیوم ورزشی نیز بسازد. یعنی وزارتخانهای در حوزه ساخت و ساز‌های عظیم و ایجاد پروژه‌های بزرگ، وزارتخانهای برنامه‌ریز در حوزه استعدادیابی و قهرمان‌پروری و وزارتخانهای برای چیدن سفره عقد و ازدواج و کاریابی و کارآفرینی برای جوانان...
وزارت ورزش و جوانان اما پس از جلسات کارشناسی و نامه‌نگاری‌هایی متعدد از سوی مسئولان به دلایل زیاد با معرفی وزیر پیشنهادی تشکیل شد.
آقای رئیس جمهور در نامه خود ضمن معرفی فردی که در سخت‌ترین شرایط دهه 60 و 70 برای ورزش کشور افتخارآفرینی کرده بود، ایراداتی را مطرح کردند.
اما پاسخ مجلس در روز رأی‌گیری حاوی نکات بسیار جالبی است که نشان می‌دهد مجلس از همان ابتدا به صورت احساسی به تشکیل وزارت ورزش و جوانان رأی مثبت داده است و البته به صورت احساسی نیز وزیر پیشنهادی را رد می‌کند.
اول- حمید سجادی، 14 مدال آسیایی کسب کرده است. دانش‌آموخته دکتری در زمینه تربیت بدنی است. مراحل مدیریتی را تا مهم‌ترین معاونت سازمان ورزش طی نموده است. جدا از خصوصیات اخلاقی و منش کاری او که نزد اهالی ورزش فردی کارآزموده و از معدود مدیران باسابقه ورزشی و قهرمانی است، وی در نزد بسیاری از قهرمانان المپیک، جهان و آسیایی، مدیران و رؤسای سابق سازمان تربیت بدنی از جمله آقای غفوری فرد عضو مجلس، یک گزینه اصیل برای وزارت ورزش و جوانان محسوب می‌شد. به گمان اهالی ورزش، اگر قرار بود شخصی وزیر ورزش و جوانان باشد، چه فردی بهتر از او که هم قهرمانی ورزشی است و هم مدیریت ورزشی را توأمان با هم دارد. از نظر مجلس محترم وزیر ورزش و جوانان باید چه شاخصه‌هایی می‌داشت که حمید سجادی نداشت؟
مگر نه این که سال‌هاست اهالی ورزش از عدم اشراف مدیران غیرمتخصص سیاسی و صنعتی در ورزش گلایه می‌کنند و تصمیمات آنها خسارت‌های زیادی به ورزش زده است. راستی وزیر ورزش مورد حمایت مجلس چه ویژگی‌هایی دارد؟
دوم- مجلس با رأی ندادن به وزیر پیشنهادی، وزارتخانه ساخته شده توسط خود را مورد بی‌مهری قرار داد. رأی احساسی به تشکیل این وزارتخانه، رأی احساسی به گزینه پیشنهادی که تمام فاکتورهای مدیریتی ورزشی را دارا بود را باعث شد. مجلس در آزمون تشکیل وزارت ورزش نه تنها موفق نبود بلکه خود مانعی برای تشکیل آن شد. دولت با تمام ایرادات ماهوی، ساختاری و تشکیلاتی به وزارت ورزش در نهایت وزیر پیشنهادی را با احترام به رأی و نظر مجلس تشکیل داد اما مجلس خود در تشکیل این وزارتخانه پیشقدم نبود و با رأی خود در واقع وزارتخانه را در همان ابتدا با چالش‌های زیادی مواجه ساخت. به نظر می‌رسد که بی مهری به مدیران اصیل ورزشی و سیاست‌زدگی در این موضوع بشدت تأثیرگذار بوده است.
از سوی دیگر با این رأی دوباره راه برای مدیران غیرمتخصص و غیر ورزشی در ورزش هموار شد و مدیرانی با سابقه قهرمانی همچنان در خارج از گود روزگار می‌گذرانند. در سال المپیک که بسیاری امیدوار بودند وزیر پیشنهادی، ورزش را از بی برنامگی دو سال اخیر برهاند، بار دیگر ورزش در تعلیق به سر برد تا همچنان از کمبود مسائل مالی که با تشکیل نشدن وزارت ورزش گریبان اردوهای آمادگی برای المپیک را گرفته است، رنج ببرد. مجلس در این مسابقه پیروز نشد چه آن که ورزش نه محلی برای سیاسی‌زدگی است که بستر اجتماعی بسیار غنی برای هم‌افزایی و همگرایی ملی و دوستی می‌باشد.
نظر شما
اخبار برگزیده
پرونده ویژه
تبلیغات متنی