توافق نامۀ ژنو از نگاه کارشناس:

به دست آوردن قدرت به کدام بها!؟ به چه هزینه‌هایی!؟

۱۳۹۳/۰۴/۲۸ - ۱۸:۰۲:۱۲
کد خبر: ۲۰۴۹۰۹
به دست آوردن قدرت به کدام بها!؟ به چه هزینه‌هایی!؟
اگر این توافق جامع بین طرفین به سرانجام برسد آثار و پیامدهای زیادی در سطح منطقه و جهان و سطح داخلی کشورها بخصوص ایران خواهد داشت.

بی شک اتحاد مجلس و دولت و ایجاد وحدت رویه در تصمیم گیریهای مهم و تأثیرگذار، لازمه‌ی هر رئیس جمهوری در کشور می‌باشد. روحانی با علم و درایت کافی بر اهمیت موضوع و فاصله خوب زمانی تا انتخابات مجلس دهم، در احتمال بسیار قوی خواستار حل کامل پرونده هسته ای ایران در روزهای پیش‌رو می‌باشد. زیرا رفع خیلی از تحریم‌های ناعادلانه، عدم اجرای تحریم‌های جدید، بازگشت رونق به تولید، صنعت، کار و اشتغال، دمیده شدن بیشتر نشاط و امید در جامعه، گشایش فرصت‌های جدید و دوباره برای ورود سرمایه‌های خارجی، بالا بردن سطح مناسبات با همسایگان، رفع و کاهش تنش های کاذب در کشور و ......همگی می‌توانند در سرنوشت نامزدهای آتی مجلس مؤثر باشند. مردم نیز خواهند توانست با احساس تغییرات واقعی در زندگی خودشان، دوباره به تحقق برنامه‌های دولت اعتدال و توسعه امیدوار بمانند.

حسن عبدالهی اصل، کارشناس روابط بین الملل دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات، طی یاداشتی به بررسی موفیت دولت یازدهم در مذاکرات هسته‌ای و تأثیرات داخلی آن به ویژه در تحقق وعده‌های اقتصادی دولت و انتخابات پیشروی مجلس شورای اسلامی پرداخته است. آن چه در ادامه می‌خوانید متن یادداشت وی بوده که برای انتشار در اختیار گروه سیاسی خبرگزاری برنا قرار گرفته است:

برای رسیدن ایران و 1+5 به یک توافق جامع چند روز یا چند هفته باقی مانده است و طرفین گام‌های آخر را برای رسیدن به یک توافق کلی که منافع همه لحاظ شده باشد،بر می‌دارند.

همه تحلیل‌گران داخلی و خارجی اذعان می‌دارند که دهه آخر تیر و یا در صورت تمدید نیمه اول مرداد لحظات سرنوشت سازی برای ایران و جهان خواهد بود.

بی شک به ثمر رسیدن چنین ماراتن سیاسی را می‌توان نقطه عطف و موفقیت بزرگی در نظام تحولات بین المللی و نقش مثبت سازمان‌های بین‌الملل و خصوصاً سازمان ملل بر شمرد که ادبیات روابط بین‌الملل را در آینده نزدیک دچار تغییر و تحولات زیادی خواهد کرد.

اگر این توافق جامع بین طرفین به سرانجام برسد، آثار و پیامدهای زیادی در سطح منطقه و جهان و سطح داخلی کشورها به خصوص ایران خواهد داشت؛ که البته نتایج آن در یک قالب زمان‌بندی شده و گام به گام خواهد بود.

هر چند متن برنامه اقدام مشترک مورد توافق ایران و1+5 نشان دهندۀ انجام برخی تعهدات طرفهای غربی در توافق ژنو برای دوره طولانی مدت است، بویژه مسأله برداشتن تحریم‌های اعمال شده علیه ایران، بر اساس یک جدول زمانی صورت خواهد گرفت، اما پیوستگی موضوع رژیم تحریم‌ها علیه ایران، این ضرورت را ایجاد کرده است که طرف‌های غربی بدور از ملاحظات داخلی و برخی سیاست‌های دوگانه خود در ابتدای اجرای توافق احتمالی جامع هسته‌ای برخی از تحریم‌ها علیه ایران را بردارد و یا اجرای آن‌ها را به حالت تعلیق درآورد.

البته رفتار دولت‌مردان آمریکا در این چند ماه اخیر در قبال مسأله هسته‌ای ایران، هم‌چنین رویکرد منطقی و فارغ از مسایل حاشیه‌ای و تعقیب اصولی منافع ملی از سوی دولت روحانی و نیز اتحاد و یکدلی بین مسئولین تصمیم‌گیر در موضوع مهم هسته‌ای در ایران، خود گویای عزم جدی طرف‌های مذاکره کننده برای حل موضوع و نهایتاً بهره‌مند شدن ایران از دانش و فناوری انرژی صلح آمیز هسته‌ای می‌باشد.

حال این سوأل پیش می‌آید که در صورت توافق نهایی و جامع موضوع هسته‌ای، دولت روحانی چگونه می‌تواند از اثرات مثبت آن در بعد داخلی در جهت پیاده کردن برنامه‌های توسعه و اعتدال استفاده نماید؟ منتقدین و برخی از مخالفین دولت اعتدال چه سیاست‌هایی در این قبال خواهند داشت؟

دولت آقای روحانی در 24 خرداد سال 92 با شعار اعتدال و توسعه توانست پیروز قاطع انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری ایران شود. یکی از مهم‌ترین عواملی که باعث شد مردم در آن مقطع به برنامه‌های ایشان اعتماد و رأی بدهند، جدا از مسایل حاد سیاسی، وجود مشکلات عظیم اقتصادی خصوصاً بیکاری،تورم بالا،گرانی و نبود ثبات در بازار، روکود در تولید و صنعت و....بود حال بقول خود رئیس جمهور آیا بعد از گذشت یک چهارم از عمر دولت توانسته‌ایم به یک چهار از وعده های خود عمل کنیم !؟

هرچند که آمار و شاخصهای اقتصادی اخیر خبر از بهبود نسبی در اوضاع اقتصادی ایران می‌دهند اما اقدامات انجام گرفته با آن‌چه که در برنامه‌ها و شعارهای رئیس جمهور و تیم اقتصادی وی آمده، فاصله دارد.

نام‌گذاری سال 93 از سوی رهبر معظم انقلاب ، به نام سال اقتصاد و فرهنگ عزم ملی و مدیریت جهادی و تأکید بر اقتصاد مقاومتی خود شاهد متقنی بر این مدعاست .

البته دولتی‌ها و کارشناسان حامی آن‌ها، ادله‌های زیادی در توجیه و عوامل این مسأله بیان می‌دارند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به وجود تحریم‌ها، مشکلات عدیدۀ اقتصادی بجا مانده از دولت قبلی، هزینه‌های بسیار زیاد منطقه ای و جهانی تحمیل شده به کشور بخاطر برخی سیاست‌های تنش‌زای دولت آقای احمدی نژاد، تحولات مهم صورت گرفته در منطقه مهم و حساس خاور میانه و ...اشاره کرد.

اما نکته مهم دیگری که تحلیل‌گران بدان اشاره می‌نمایند، وجود برخی اختلافات بین دولت‌مردان و نمایندگان مجلس شورای اسلامی در انتصاب مسئولین و مدیران مورد علاقه دولت می‌باشد. بقول برخی از اعضا و حامیان دولت، بخاطر مخالفت‌های جدی خیلی از نمایندگان محترم مجلس در مقابل تغییرات مدیریتی در وزارتخانه‌ها، هنوز دولت روحانی نتوانسته انتظارات خیل کثیر طرفدارنش را بر آورده سازد، به زبان ساده هنوز دولت روحانی استقرار نیافته است.

آنان در پاسخ و توجیه رفتارخود، تعامل هر چه بیشتر دولت و مجلس را خواستار هستند و به انتخابات آتی مجلس دهم و موفقیت نامزدهای همسو و همفکر با دولت امیدوار هستند.

سوال کلیدی اینجاست که دولت روحانی چگونه می‌تواند در این زمان باقیمانده تا انتخابات مجلس دهم مردم را متقاعد سازد تا دوباره به وعده‌ها و شعارهای دولت اعتدال و توسعه اعتماد کرده و به و نامزدهای مورد حمایت دولت رأی بدهند؟
 
با اندکی تأمل در سخنان رئیس جمهور محترم و وزیران کابینه، خود آن‌ها نیز اجرای گام‌های اساسی در مسایل کلان اقتصادی و اجتماعی را برای دو سال آخر این دولت برنامه‌ریزی کرده‌اند، و دوسال اول را دوره تثبیت و ایجاد ثبات نسبی نامیده‌اند.

بی شک اتحاد مجلس و دولت و ایجاد وحدت رویه در تصمیم گیریهای مهم و تأثیرگذار، لازمه‌ی موفقیت هر رئیس‌جمهوری در کشور می‌باشد. روحانی با علم و درایت کافی بر اهمیت موضوع و فاصله خوب زمانی تا انتخابات مجلس دهم، در احتمال بسیار قوی خواستار حل کامل پرونده هسته ای ایران در روزهای پیش‌رو می‌باشد. زیرا رفع خیلی از تحریم‌های ناعادلانه، عدم اجرای تحریم‌های جدید، بازگشت رونق به تولید، صنعت، کار و اشتغال، دمیده شدن بیشتر نشاط و امید در جامعه، گشایش فرصت‌های جدید و دوباره برای ورود سرمایه های خارجی، بالا بردن سطح مناسبات با همسایگان، رفع و کاهش تنش های کاذب در کشور و ......همگی می‌توانند در سرنوشت نامزدهای آتی مجلس مؤثر باشند. مردم نیز خواهند توانست با احساس تغییرات واقعی در زندگی خودشان، دوباره به تحقق برنامه‌های دولت اعتدال و توسعه امیدوار بمانند.

البته در باور بعضی‌ها تمدید گفتگوهای هسته ای ایران و 1+5 و رسیدن به توافق جامع در شش ماهۀ دوم و یا توقف گفتگوها، قدرت عمل و ابتکار لازم را در اجرای هر چه بهتر و بیشتر برنامه های اقتصادی و کیفیت تغیرات مد نظر دولت را خواهد گرفت و در نتیجه در بازۀ زمانی کوتاه تا انتخابات مجلس دهم ،دولت روحانی نخواهد توانست به وعده های خود، خصوصاً در زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی، جامع عمل پوشانده و در انتخابات مجلس دهم ترکیب مورد انتظارش خودش را بدست آورد.

هر چند مقام معظم رهبری با توصیه بر لزوم شناخت و بکارگیری ابعاد مختلف اقتصاد مقاومتی و ایجاد اقتصادی پویا بر توسعۀ پایدار کشور تأکید می‌نمایند ،اما باز برخی‌ه ا( طیف رادیکال راست و دلواپسان) در ادبیات سیاسی خودشان، در صدد اجرای برنامه‌ها و تاکتیک‌های خاص خود برای ناکامی دولت یازدهم و بدست گرفتن دویارۀ قدرت هستند، به کدام بها!؟ به چه هزینه هایی !؟

نظر شما