خورشید، موفق ترین دزد سال!

به گزارش سرویس دانش و فناوری برنا، مطالعات جدید نشان می دهد که خورشید ما یک دزد کیهانی محسوب می شود، زیرا با استفاده از قدرت جاذبه، ستاره های دنباله دار خود را از دیگر ستاره ها می رباید!

ستاره های دنباله دار اجسام یخی کوچکی هستند که وقتی در نزدیکی خورشید قرار می گیرند، تابش خورشیدی یخ آن ها را تبخیر کرده و دنباله های درخشان ایجاد می کند.

شبیه سازی های جدید کامپیوتری از میلیاردها ستاره دنباله دار که سیستم خورشیدی را قطع می کند، حاکی از آن است که قسمت اعظم آنها دورتر از مجاورت مکانی ما به وجود می آیند، اما بعدها خورشید با قدرت جاذبه خود آنها را گرفته و به سمت خود می کشد.

چنین سناریویی مخالف الگوی بلند مدت در مورد تحول ستاره دنباله دار است، طبق این نظریه بسیاری از ستاره های دنباله دار محلی ما از همان مکانی می آیند که خورشید و سیاره هایش شکل گرفته اند. این مکان که به "ابر اورت" معروف است، دور سیستم خورشیدی و بسیار دورتر از پلوتون ادامه می یابد.

"هال لوزیون" (Hal Levison)، محقق و منجم انجمن تحقیقاتی بولدر می گوید: این الگو نشان می دهد ستاره های دنباله دار، رسوبات و اضافات مربوط به ساختار سیاره ای سیستم خورشیدی ما هستند و سیاره های ما از طریق جاذبه آن ها را به فواصل بسیار دور پرتاب کرده و در ابر جا می دهند. این روند در اطراف دیگر ستاره ها نیز صورت می گیرد و هر کدام تعداد خرده ستاره های دنباله دار خود را افزایش می دهند.

اما ستاره ها ممکن است که در ابرهای اصلی و بدوی خود شکل نگرفته باشند. همانند سایر ستاره ها، خورشید در یک دسته ستاره باز متولد و در طول زمان از آن ها جدا شده است. به طور معمول این دسته ها که شامل 10 تا هزار ستاره هستند، در یک فضای بسیار کوچک انباشته می شوند و شعاع متوسط آن تفاوت چندانی با ابر اورت کنونی ندارد. نزدیکی بیش از اندازه داخل این دسته ها به ستاره ها این امکان را می دهد که ستاره های دنباله دار جوان را از یکدیگر بربایند.

برای نمونه، زمانی که ستاره ای دنباله دار به حد کافی از ستاره مادر خود دور و به خورشید نزدیک شد و حتی اگر آن ستاره مادر به طور قابل توجهی بزرگ و عظیم باشد، جاذبه خورشید ستاره دنباله دار را می گیرد. پس می توان گفت در این بین، بزرگ‌ترین و موفق‌ترین رباینده، خورشید خواهد بود.