در نشست نقد و بررسی «قصه پریا»

جیرانی: باید از تلخی «قصه پریا» کاسته می شد

۱۳۹۰/۰۴/۲۲ - ۱۷:۰۱:۴۵
کد خبر: ۶۲۹۸۸
جیرانی: باید از تلخی «قصه پریا» کاسته می شد
فریدون جیرانی با اشاره به این كه انتقادات در زمینه تلخی فیلم «قصه پریا» را قبول می‌كند، گفت: اگر دوباره این فیلم را می‌ساختم از تلخی آن می‌كاستم.
به گزارش سرویس فرهنگ و هنر برنا، نمایش و نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «قصه پریا» در غالب هفتمین برنامه خانه فیلم فردوس با حضور فریدون جیرانی (كارگردان)، مرتضی شایسته (تهیه‌كننده)، رحمان سیفی‌آزاد و لیلا لاریجانی (نویسندگان)، عزیزالله حاجی‌مشهدی (مهمان ویژه) و محمدرضا لطفی (مجری و منتقد) در فرهنگسرای فردوس برگزار شد.

بنابراین گزارش، در ابتدای این نشست محمدرضا لطفی از فریدون جیرانی درباره ساخت یك فیلم ملودرام در فضایی كه آكنده از فیلم‌های كمدی است، سوال كرد و او ضمن تأكید بر لزوم تولید فیلم با رویكردهای متفاوت، پاسخ داد: كار را با مرتضی شایسته شروع كردیم و تصمیم داشتیم تا با هم یك همكاری داشته باشیم و چون پای ستاد مبارزه با مواد مخدر در میان بود می‌خواستم كه قصه فیلم با بحث اعتیاد همخوانی داشته باشد، این بود كه این فیلمنامه را به شایسته ارایه دادم و مقدمات كار شكل گرفت.

در ادامه مرتضی شایسته در پاسخ به این پرسش كه بحث حضور ستاد مبارزه با مواد مخدر در خیلی از جاها مطرح شده است بالاخره «قصه پریا» یك فیلم سفارشی است یا تولید یك فیلم در بخش خصوصی محسوب می‌شود؟ گفت: در همین جا عرض می‌كنم كه «قصه پریا» یك فیلم كاملاً خصوصی محسوب می‌شود و به هیچ وجه اثر سفارشی نیست.

وی خاطرنشان کرد: ستاد مبارزه با مواد مخدر هیچ دخالتی در كارگردان و فیلمنامه نداشته و حضور آنها تنها به شكل اسپانسر بوده و اصلاً قبل از این كه این ستاد در فیلم اسپانسر شود ما كار را شروع كرده بودیم و فیلمنامه توسط فریدون جیرانی به دست من رسیده بود. در نتیجه حتی اگر آن‌ها هم حضور پیدا نمی‌كردند ما باز هم این اثر را می‌ساختیم.

سیفی‌آزاد درباره نگارش فیلمنامه «قصه پریا» گفت: ما فیلمنامه «قصه پریا» را نوشته بودیم و بعد آن را در اختیار فریدون جیرانی قرار دادیم و خود آقای جیرانی با آقای شایسته برای ساخت آن به توافق رسیدند و كار شروع به بازنویسی شد كه حدود سه مرتبه آن را بازنویسی كردیم.


عزیزالله حاجی‌مشهدی منتقد سینما درباره این فیلم عنوان کرد: ژانر مورد علاقه فریدون جیرانی ملودرام است، خصوصاً ملودرام اجتماعی و عاشقانه كه مصداق بارز این فیلم است.

این منتقد در ادامه افزود: احساس می‌كنم فیلم در تدوین دچار نوعی سردرگمی است و البته روایت غیر خطی این فیلم از نكات مثبت آن به حساب می‌آید. هم نوع روایت كه حدیث از طریق نوار وارد قصه می‌شود جای بحث دارد. به اعتقاد من ضرباهنگ قصه خوب است، اما لحن روایت دچار اغتشاش شده است.

مرتضی شایسته درباره اینکه در سینمای ایران تا چه اندازه اعمال نظر تهیه‌كننده را در یك پروژه مجاز می‌داند، پاسخ داد: من نه تنها در این فیلم كه عموماً در همه كارهایی كه تولید می‌كنم بنا را بر مشورت می‌گذارم و با كارگردان كاملاً در تعامل هستم و با هم‌فكری هم كار را جلو می‌برم.

وی ادامه داد: بر این باورم كه سینمای ایران خیلی با سینمای آمریكا كه در آن حتی تهیه‌كننده بازیگر را هم انتخاب می‌كند و سپس آن را در اختیار كارگردان می‌گذارد، فرق دارد.

شایسته با بیان اینکه جامعه به شدت نیاز به خندیدن دارد، اظهار کرد: این موضوع به شرایط اجتماعی و حال و هوای جامعه برمی‌گردد كه امروزه به شدت نیاز به تفریح و خندیدن و شاد بودن احساس می‌شود. اما در مورد «قصه پریا» باید بگویم كه این فیلم یك هشدار به خانواده‌هاست و فیلمی است كه شاید جوان‌ها دوست نداشته باشند تا خانواده‌هایشان آن را ببینند. «قصه پریا» معضل نسل جوان است.


در ادامه این نشست، لاریجانی با اشاره به اینکه از ابتدا تصمیم داشتیم قصه را به همین شكل روایت کنیم خاطرنشان کرد: معمولا این تفكر در میان كارشناسان وجود دارد كه استفاده از نریشن و این كه یك شخصیت راوی قصه می‌شود و آن را تعریف می‌كند راهی برای فرار از مهندسی یك فیلمنامه است و فیلمنامه‌نویس با این عمل كار خود را ساده می‌كند، اما در آثار قبلی فریدون جیرانی هم ما شاهد این نوع روایت هستیم و گویا سبك مورد علاقه فریدون جیرانی است و خوشبختانه در این فیلم چنین حسی به بیننده دست نمی‌دهد.

سیفی‌آزاد نیز در این باره توضیح داد: ما در این فیلم قصد نداشتیم تا حداقل در روایت یك كار معمولی انجام دهیم و انتخاب این نوع روایت به خاطر ضرورت داستان بود. اگر قصه به صورت خطی و به شكل ساده روایت می‌شد تبدیل به یك اثر معمولی تلویزیونی می‌گشت و ما نمی‌خواستیم كه چنین اتفاقی رخ دهد و طبق اصول معمول داستان نویسی كار روایت شود.

وی ادامه داد: ضمن این كه طراحی ما در این كار به گونه‌ای بود كه استفاده از روایت توسط كاراكتر الزامی بود، جزیی از كار محسوب می‌شد و به كار چسبیده بود.


در ادامه فریدون جیرانی با تاکید بر اینکه من این نوع روایت كه در هم ادغام می‌شود، دوست داشتم و باید بگویم كه این ایده در همان فیلمنامه شكل گرفته بود و همان روایت فیلمنامه تدوین شد و ما چیز خاصی كم یا اضافه نكردیم، گفت: من ملودرام خانوادگی را دوست دارم و معتقدم حرف‌های زیادی با این گونه سینمایی می‌توان زد.

کارگردان فیلم سینمایی «قصه پریا» با تایید اینکه فیلم تلخ است یادآور شد: اگر دوباره این فیلم را می‌ساختم از تلخی آن می‌كاستم. قبول دارم كه باید در فیلم روزنه‌ای هم وجود داشت تا از این تلخی خارج می‌شد. هر چند كه ورژن اولیه آن، این تلخی را نداشت.

در پایان نشست عزیزالله حاجی‌مشهدی اظهار کرد: به اعتقاد من دو چیز در این فیلم زیاد بود، یكی باران‌های داخل فیلم و دیگری موسیقی فیلم كه با این كه موسیقی كارن همایون‌فر را دوست داشتم، اما به نظرم زیاد بود.

وی ادامه داد: نكته دیگر حفره‌های موجود در فیلم بود كه بعضی جاها اثر را غیرقابل باور می‌كرد. به عنوان مثال، آمدن آمبولانس و بردن یك مریض در آن حال و عدم حضور پزشك و این كه حدیث با اف.‌اف به راننده خبر می‌دهد كه سیاوش مسرور تمام كرده، به شدت غیرقابل باور بود و جای سئوال داشت.

حاجی‌مشهدی خاطرنشان کرد: بر این باورم كه هر چند فیلمنامه، اثر خوبی است اما آن چنان كه باید در نیامده است به اعتقاد من كارگردانی و میزانسن‌های فریدون جیرانی در فیلم خیلی خوب است و نكته‌های ریزی در كار وجود دارد كه به فیلم تشخص داده است. به عنوان نمونه ما صحنه دعوا را محو می‌بینیم و مانند فیلمفارسی‌های قدیم روی آن متمركز نمی‌شویم.

این منتقد در ادامه  افزود: شیوه استفاده از نوار را هم در كار بسیار دوست دارم و همچنین بازی بیژن امكانیان و ستاره اسكندری هم از نقاط قوت فیلم به حساب می‌آید اما بر این باورم كه «سیاوش» به شكل و شیوه‌ای خیلی ناگهانی معتاد می‌شود و این برای آدمی كه ما در فیلم می‌بینیم كه روزنامه‌نگار است و صاحب اندیشه و روشنفكر، اصلاً باورپذیر نیست.

نظر شما