در ترکیه ضوابط محدودکننده برای صدور مجوز وجود ندارد / ما استراتژی مشخصی نداریم

علی‌اکبر تحویلیان، تهیه‌کننده تلویزیون، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: ما در یک کشور ایدئولوژیک محور زندگی می‌کنیم و این باعث می‌شود نتوانیم هر سریالی بسازیم اما مشکل اصلی در این است که مسئولان ما درباره این ایدئولوژی هیچ توافق نظر کلی ندارند و بسیاری مسائل برای بسیاری افراد خط قرمز و برخی مشکلی با مطرح شدن آن ندارند.

تحویلیان تصریح کرد: در کشور ترکیه که امروز یکی از موفق‌ترین کشورها در عرصه سریال‌سازی به حساب می‌آید ضوابط محدودکننده برای صدور مجوز وجود ندارد و آن‌ها می‌توانند تنها با دغدغه جلب نظر مخاطب سریالشان را بسازند اما در ایران ما فقط باید نگاه داخلی داشته باشیم و نمی‌توانیم از فضای مجازی و نمایش خانگی که امروز در همه جای دنیا مورد توجه است و فعالیت بین‌المللی در این عرصه را آسان‌تر کرده بهره‌مند شویم.

او افزود: فضای مجازی و نمایش خانگی نیاز به خوراک دارند و اکثر سریال‌های ترکیه‌ای بالای 100 قسمت هستند و این به همراهی مخاطب با سریال کمک می‌کند اما سریال‌های ما نهایتاً 40 قسمت هستند. نکته دیگر مدیریت دقیق و مشخص است؛ در کشور ما مدیریت مانا با استراتژی مشخص وجود ندارد. مدیران فرهنگی ما نیز نقدپذیر نیستند و هر کدام برنامه‌ای متفاوت دارند و در حال حاضر هم شاهد اختلافات عجیب صداوسیما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستیم که هر کدام خود را متولی صدور مجوز برای تولید سریال می‌دانند.

تهیه‌کننده مجموعه تلویزیونی «از سرنوشت» تأکید کرد: باید استراتژی در کشور ما مشخص باشد ولی ما از این مرحله هم عقب‌تر هستیم و هنوز در مسائل ابتدایی اختلاف نظر داریم. ما به جای فراهم کردن ساز و کارهای لازم برای تولید سریال ساز و کارها را از بین می‌بریم و بعد برای مسائل بعدی تصمیم می‌‌گیریم. تلویزیون به جای اینکه ساز و کار مشخصی تعیین کند ابتدا ادعا می‌کند که متولی صدور مجوز است و بعد از اینکه تولید را تعطیل کرده می‌گوید باید درباره فراهم کردن ساز و کار تولید تصمیم بگیرد.

این تهیه‌کننده تصریح کرد: در کشوری مثل ترکیه نسبت به سیاست‌ها و اهداف یک انسجام واقعی وجود دارد و در کشور ما مدام شاهد اختلاف هستیم. دولت ترکیه ساخته شدن یک سریال که شاید با نظر آن‌ها مخالف است را در جهت نابودی نهاد خانواده نمی‌داند. در ترکیه هم مردم به خانواده‌شان اهمیت می‌دهند و نسبت مسائل بسیاری تعصب دارند اما همه می‌دانند که یک اثر تلویزیونی یا سینمایی نهایتاً یک فیلم یا سریال است و خطری برای جامعه ندارد اما در کشور ما تحلیلگرانی وجود دارند که نگاه استراتژیک خود را تحمیل کرده و همه چیز را به همه چیز ربط می‌دهند.

تحویلیان در ادامه اظهار داشت: البته به هنرمندان ما نیز نقدهایی وارد است. در کشور ما هنرمندان برخی مواقع از آن سوی بوم می‌افتند و می‌بینیم که آثار بسیار مبتذلی تولید می‌کنند. در یک اثر ترکیه‌ای اگر قصه 8 خانواده روایت می‌شود و 7 خانواده دچار مشکل هستند، یک خانواده الگو هم وجود دارد اما ما برخی مواقع فیلم‌هایی می‌سازیم که همه شخصیت‌ها در آن مضمحل هستند.

او افزود: متأسفانه نگاه ایدئولوژیک ما هیچ نقطه منسجم و محکمی ندارد و قانون هم تکلیف را روشن نکرده است. وقتی تنها یک گروه مشخص قانون‌گذاری می‌کند مشخص است که قشر عظیمی از جامعه با آن قانون مشکل دارد و ما باید در ضوابط انتخاب شونده‌مان تجدید نظر کنیم تا بتوانیم در قوانین خود افکار عمومی را مدنظر داشته باشیم. وقتی افکار عمومی جایی در قوانین ندارند در همه مسائل از جمله سریال‌سازی مشکلات بسیاری داریم.

این تهیه‌کننده در ادامه اظهاراتش گفت: قوانین باید برآیندی از رفتار و آداب جامعه باشد و بعد از این مرحله باید نگاهمان به قوانین را هم تغییر دهیم. قوانین در عرصه سریال‌سازی باید کلی باشد و مثلاً تأکید شود که اثر نباید خلاف فرهنگ عمومی باشد و به مسائلی چون پوشش بازیگران ورود نکند. ما اندک ضوابط مشخص‌مان نیز در مدیوم‌های مختلف شکل و شمایل متفاوت دارد و مثلاً در سینما پوششی مورد تأیید است که در تلویزیون همان پوشش سانسور می‌شود.

تحویلیان اظهار داشت: باید تفکرات کهنه را دور بریزیم و بدانیم که مرزهای جغرافیایی تنها مرزهای موجود کشور نیستند. نمی‌شود در خانه را بست و به داخل خانه توجهی نداشت؛ ما در داخل خانه‌هایمان مردم به همه مسائل روز دنیا شناخت دارند و سریال‌های روز دنیا را می‌بینند اما خودمان هنوز به سبک سال‌های گذشته سعی داریم با اعمال محدودیت فضا را هر روز در سریال‌سازی بسته‌تر کنیم. باید استراتژی‌ ما مناسب با مسائل روز باشد؛ ما امروز فاقد یک استراتژی مشخص هستیم.