گوشه ای از آیین های نوروزی در پایتخت

به گزارش خبرگزاری برنا از تهران ؛پایتخت کشورمان از گذشته با توجه به تنوع جمعیتی که در خود جای داده سنت ها و آیین هایی را در نوروز داشته است.

  در جنوب شرق استان تهران درشهر‌های پاکدشت، ورامین و پیشوا که از نقاط تاریخی ایران محسوب می‌شوند از قدیم‌الایام آیین های نوروزی را داشته اند . آداب و رسوم ویژه‌ای در آیین‌های استقبال از بهار و عید نوروز بر این مناطق حاکم بوده و بسیاری از این آئین‌ها، هنوز پا برجاست.

شهرهای جنوب شرق استان تهران قدمت حدود 7 هزار ساله دارند که در ادامه به تعدادی از آداب و رسوم عید و سال نو این خطه از کشورمان اشاره می کنیم.

سمنوپزان

سنت سمنوپزان، حدود 20 روز مانده به عید نوروز انجام می‌شود تا سمنو برای سفره هفت سین آماده باشد.

چهارشنبه سوری

اکثر مردم در شب چهارشنبه آخر سال، از بیابان‌ها علف و هیزم جمع می‌کردند، به خانه‌ها می‌بردند و در این شب، کپه‌هایی از این هیزم‌ها را آتش می‌زدند و از روی آن می پریدند.

در داودآباد ورامین، کپه‌هایی از آتش را رو به قبله قرار می‌دادند و سه دفعه از روی آتش می‌پریدند.

در شب چهارشنبه سوری، عده‌ای پشت در، دیوار، پشت بام یا سر چهار راه می‌ایستادند و هر نیتی که داشتند به فال نیک یا بد تأویل می‌کردند.

شخصی که حرفها را به فال نیک گرفته بود، اگر به حاجت و نیت خود می رسید، برای افرادی که حرفهای خوب می‌زدند، هدیه‌ای تهیه می کرده و به آن شخص می دادند.

یکی از آداب و رسوم عید نوروز ورامین  و سال نو مراسم قاشق زنی بود ،

دراین مراسم، به طور معمول، پسر بچه ها، جوانها یا دختران کوچک، چادری روی سر می انداختند و سعی می کردند که شناخته نشوند و در پشت در یا دیوار هر منزلی با یک قاشق به داخل کاسه‌ای مسی یا روی می‌زدند تا اینکه صاحبخانه بیرون بیاید و در کاسه آنها پول، شکلات، شیرینی یا آجیل بریزد.

غذای شب چهارشنبه سوری

مردم شهرستانهای ورامین، پیشوا و پاکدشت، در این شب، باید غذایی می خوردند که در آن سبزی باشد؛ غذاهایی مانند: سبزی پلو با ماهی(دودی)، برنج و خورشت اسفناج و ...که البته در حال حاضر این سنت در اکثر شهرهای ایران رواج یافته است.

جمعه آخر سال

برخی اعتقاد دارند که چون هنگام سال نو برای خانه و خانواده خود تهیه و تدارکی می بینند، روح اموات نیز منتظر خیرات است که نباید آنها را فراموش کرد.

مردم نیز به همین منظور، یا سه شب جمعه آخر سال یا از شب چهارشنبه تا شب جمعه آخر سال و یا فقط در آخرین شب جمعه، خیرات می‌دهند.

نوروز خوانی نیز از رسوم قدیمی این مناطق بود بدین گونه که دو سه روز مانده به عید، جوانها به سوی خانه‌های اهالی محل یا روستا می رفتند، در می زدند و پشت در شعری می‌خواندند، یکی از آنها دامنی به تن داشت و آنچه به آنها می دادند، در دامنش جمع آوری می کرد.

اهالی روستا نیر آجیل، حلوا، باسمه، تخم مرغ و ... را به جوانها می دادند.

امروزه با گسترش زندگی شهرنشینی و تغییر بافت جمعیتی بسیاری از این سنت ها به بوته ی فراموشی سپرده شد و یا به شکلی کمرنگ در برخی نقاط که همچنان جوامعی سنتی دارند اجرا می شود .