لمپنیسم سیاسی در کمین بهارستان

به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری برنا، هر ارگان و منصبی یک شانی دارد که اهالی آن موظفند برای حفظ آن تلاش کنند و به قول معروف" احترام امامزاده را ابتدا باید متولی آن حفظ کند"؛ در غیر این صورت آن جایگاه کم کم به  ورطه زوال کشیده خواهد شد. در این راستا وقتی صحبت از خانه ملت و مجلس به میان می آید مسلم است که  توجه به این موضوع افزون تر می شود.

مجلس نهم در حالی  روزهای آخر خود را پشت سر می گذارد که هنوز یک سوال اساسی در مورد آن  بی پاسخ مانده است و آن اینکه این مجلس برای حفظ شان خود چقدر تلاش کرد و اهالی آن چه میزان در مقام رفتار و گفتار رعایت جایگاه را کرده اند؟!

لمپنیسم در بهارستان

"ندو، بشین ، رای بده ، درست صحبت کن و... " اینها تنها طنازی های فضای مجازی نبود بلکه تذکرهای  واقعی بودند که متاسفانه از تریبون  خانه ملت به گوش رسید و این اولین  زنگ خطر برای مجلس محسوب می شود.

یکی از نمایندگان در راهرو مجلس میکروفن یکی از خبرگزاری ها  را به دست گرفته بود و با صدای بلند می خندید و به شوخی با دیگر نمایندگان به اصطلاح مصاحبه می کرد؛ خبرنگاران با یک لبخند نچندان رضایت بخش به او و حرکاتش خیره شده بودند  گویی همه می خواستند بگویند آقای نماینده این رفتار در شان نیست و البته برخی همکاران او نیز با حرکات صورت به نوعی نارضایتی خود را از این برخوردهای ناشایست نشان می دادند.

وقتی سر صحبت با یکی از نمایندگان باز شد او نیز دل پری داشت و می گفت برخی نمی دانند در کجا قرار گرفته اند و با رفتار و گفتار خود توپی مخرب تر از توپ محمد علی شاه روانه مجلس کردند. این نماینده می گفت  صندلی اش در مسیر رفت و آمد فلان نماینده  قرار دارد " نماینده ای که فریادهای گاه و بی گاه او در صحن و راهرو بهارستان برای خبرنگاران پارلمانی نا آشنا نیست" و هرگاه او می خواهد از مقابل میز من عبور کند شروع به برهم ریختن وسایل و کاغذهای روی میز می کند و آنقدر این رفتار را تکرار می کند تا برخوردی پیش آید.

فارغ از اینگونه برخوردها، بگو مگوهایی که میان نمایندگان صورت می گیرد و ناسزاهایی که رد و بدل می شود خود قصه پر غصه دیگری است که همه نشان از یک اختلال دارد، اختلالی که در عالم سیاست به آن لمپنیسم سیاسی می گویند.

در حقیقت ، رفتارهایی که برخی بدون توجه به جایگاه خود و  بدون علم و آگاهی  انجام می دهند در سیاست به لمپنیسم سیاسی  تعبیر می شود. رفتارهایی که نمونه آن در مجلس نهم به وفور مشاهده شد. البته برخی بر این باور هستند که شدت بروز چنین رفتارهایی در مجلس نهم می تواند به قرابت  این مجلس با دولت دهم،  که در نهاد خود آثاری از لمپنیسم را به منصه ظهور گذاشته بود، مرتبط باشد.

نهایت لمپنیسم در نمایش قاضی پور

نادر قاضی پور که اغلب مردم، او را  با لهجه آذری و فریادهای هنگام نطق و تذکر می شناسند نمونه ای از نمایندگانی است که نوع رفتارش سمبل رفتارهایی با مشخصات لمپنیسم سیاسی  است که چهره نازیبایی در صحن بهارستان به جا می گذارد؛ از رئیس مجلس گرفته تا دیگر نمایندگان همه به نوعی هدف شوخی های این نماینده مردم ارومیه قرار گرفته اند.

اما این همه مسئله نیست بلکه اوج ماجرا به چند هفته قبل باز می گردد زمانی که درهای بهارستان بسته بود تا کاندیداهای مجلس دهم  برنامه های خود را برای مردم حوزه انتخابیه تشریح کنند؛ از آنجایی که نادر قاضی پور تنها چند روز قبل از برگزاری انتخابات تائید صلاحیت خود را از شورای نگهبان گرفته بود نیز عازم ارومیه شد تا در میان مردم آن خطه از اهداف و برنامه هایش بگوید اما  در عین ناباوری  سخنانی را به زبان آورد که کمتر کسی حاضر است کلمه ای از آن را در خصوصی ترین مجلس به زبان آورد چه رسد به آنکه فردی باشد در قامت نماینده ملت، که در یک میتینگ انتخاباتی میکروفن به دست گرفته است.

قاضی پور که هیچگاه فکر نمی کرد ویدئو این مراسم،  فضای مجازی را پر کند  سخنان خود را ابتدا با توهین به جامعه زنان آغاز کرد و آن را به زنان نماینده تسری داد و سپس کلام زننده خود را که آغشته به انواع تهمت های رکیک بود به یک نماینده ادوار مجلس روا داشت. متاسفانه نادر قاضی پور آنچه را که تا آن لحظه بیان کرده بود را کافی ندانست و درست یا نادرست، آگاهانه یا صرفا بر اساس رفتارهای هیجانی از جنایاتی سخن گفت که نه تنها خود را به دردسر انداخت بلکه مجاهدت های بسیاری از رزمندگان را نیز زیر سوال برد و موجب شد تا دستاویزی در اختیار دشمنان و بدخواهان این کشور قرار گیرد تا به وسیله آن رفتار ایران را در طول 8 سال دفاع مقدس مورد هجمه قرار دهند.

قاضی پور با افتخار عنوان کرد  700 سرباز اسیر را سر بریده است و این در حالی است که طبق قواعد حقوق بین الملل بشردوستانه هیچ فردی و هیچ کشوری حق انجام این عمل را ندارد و در صورت ارتکاب جنایت جنگی محسوب می شود.

بنابراین، رفتار نماینده مردم ارومیه  را باید فراتر از یک لمپنیسم سیاسی  و در سطح  رفتارهایی دانست که قانون برای آن منع و مجازات قرار داده است.

در این راستا بهمن کشاورز حقوقدان و رئیس اتحادیه سراسری کانون های وکلای د‌‌‌اد‌‌‌گستری ایران در گفت و گو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا اظهار داشت: آنچه مطرح شده از دو جهت قابل بررسی است؛ همانطور که پیش از این نیز اشاره شده است این مسئله از دو منظر قابل بحث و بررسی است ؛ اولا از جنبه قانون نظارت بر اعمال نمایندگان که فعلا قابل اجراست و در آن اعمال خلاف شأن نمایندگی تخلف محسوب و برای آن مجازات انتظامی پیش بینی شده است. این گفته صرف نظر از صحت و سقم آن به تنهایی می‌تواند موجب تعیین مجازات انتظامی شود. ثانیا از دیدگاه حقوق جزا هر فعل یا گفته‌ای که افراد در حد عرف به محض دیدن یا شنیدن آن احساس وهم یا توهین کنند همانا توهین محسوب می‌شود و قابل تعقیب و مجازات است.

وی  افزود: البته تعبیر ظریف‌تری در اینجا می‌تواند وجود داشته باشد و آن اینکه مورد را بر اشاعه اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی بدانیم. البته چنین تعبیر و تفسیری احتمالا از نظر حقوقی محل تامل خواهد بود به هر حال آنچه مطرح شده در صورت صحت انتساب بی‌گمان قابل تعقیب کیفری و تعیین مجازات انتظامی است.

وی در پایان خاطر نشان کرد:آقای قاضی پوردر بخش دیگری از صحبت های خود مطرح کرد که در زمان جنگ ایران و عراق بنده 12 مرد انتخاب کردم که با من 13 نفر می‌شدیم که به خاک عراق رفتیم که 700 نفر عراقی تسلیم شدند چون امکان نگهداری آنان را نداشتیم از شر آنها خلاص شدیم که ( از شرشان خلاص شدیم دو معنی می‌تواند داشته باشد) یکی اینکه می‌توانند آنها را آزاد کرده باشند که این موضوع از نظر نظامی قابل تعقیب است ولی معنای دیگر این است که همه را کشتیم که این جنایت جنگی است البته در رابطه با این موضوع اگر مورد بررسی قرار بگیرد قطعا بیان می‌شود که دل‌مان سوخت آنها را آزاد کردیم.

مجلس دهم آخرین ناجی

آنچه بیان شد حکایت از فاجعه ای دارد که اگر مانعی بر سر آن قرار نگیرد می تواند جایگاه مجلس شورای اسلامی به عنوان یک نهاد قانون گذاری را به شدت تنزل بخشد و قطعا عامل این زوال در بی تفاوتی هایی است که امروز نسبت به لمپنیسم سیاسی موجود در میان برخی صندلی های سبز بهارستان به وضوح مشاهده می شود.

مسلم است مجلس دهم که به لحاظ ترکیبی  به صورت قابل توجهی با ترکیب امروز تفاوت دارد لازم است تمام قد در برابر نفوذ چنین رفتارهایی بایستد و از شان و جایگاه خود حمایت کند؛  قطعا اگر امروز در برابر چنین رفتارهایی واکنشی در خور نشان داده شود افراد هرگز به خود اجازه نخواهند داد تا هر سخنی را به زبان بیاورند و یا خود را محق بدانند که هر رفتار دون شانی را انجام دهند. بر این اساس اگر بگوییم مجلس دهم آخرین ناجی برای بازگرداندن شان وجایگاه واقعی به مجلس است بیراه نگفته ایم.