چه کسانی امید و اعتماد مردم را از بین بردند؟

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا؛ امید و اعتماد مردم زمانی دچار خدشه شد که یک جناح سیاسی همه دستاوردهای دولت را زیر سوال برد، در چهار سال اول که تورم تک رقمی شد اینها در رسانه‌ها و تریبون‌های رسمی و غیررسمی فریاد زدند که رکود است، از رکود که گذشتیم فریاد زدند که دروغ است، دیپلمات‌های دولت به مذاکرات هسته‌ای رفتند، این جماعت شروع کردند که می‌خواهند کشور را بفروشند، حتی به‌رغم دفاع چندین باره رهبری از تیم مذاکره کننده هسته‌ای آنها را خائن لقب دادند، برجام که امضا شد داد زدند که امکان ندارد تحریم‌ها از بین برود، تحریم‌ها که رفت و شرکت‌های خارجی برای عقد قرارداد آمدند نوشتند که چرا به شرکت‌های داخلی بی‌توجهی می‌کند، ترامپ که از برجام خارج شد نه تنها در مجلس آن را آتش زدند که در رسانه ها و تریبون‌هایشان به خاطر خارج نشدن دولت از برجام هرچه دل‌شان می‌خواست گفتند، بعد از برجام، همان هایی می گفتند تحریم ها لغو نشده، اینبار می پرسیدند چرا شرکت های خارجی از کشور می روند، آنهایی که در انتخابات به روحانی ایراد می‌گرفتند که چرا گفته آمریکا کدخدای اروپاست؟ حالا از دیدارها و مذاکرات روحانی با کشورهای اروپایی عصبانی بودند و فریاد می‌زدند چرا با اروپای بدون اختیار و تحت سیطره آمریکا مذاکره می‌کنید؟ دولت برای تامین مایحتاج عمومی ارز 4200 تومانی اختصاص می‌داد می‌گفتند: «چرا؟» برخی کالاها را از شمول این ارز خارج می کرد می‌گفتند: «چرا؟» هرکاری دولت در این شش سال و چند ماه انجام می‌داد اینها در تلویزیون و رادیو و رسانه‌های مکتوب و آنلاین و مجلس و تریبون‌های سیاسی و مذهبی فریاد می‌زدند که دولت خیانت می‌کند! وقتی این میزان هجمه به دولت باشد، انصافا چه کسی امیدوار می‌ماند و چه کسی اعتماد می‌کند؟

سفیر یکی از کشورها که ما اطلاعات محرمانه آن را داریم اما نامش را نمی‌گویم، همه سفرا را جمع کرد و به آنها گفت: «به اروپایی‌ها بگوئید ایرانی‌ها در حال بریدن وابستگی اقتصادی کشورشان به نفت هستند و به خودکفایی رسیده‌اند، بجنبید، نفت را باز کنید، گشایش ایجاد کنید وگرنه ملت ایران اقتصادش از نفت جدا می‌شود.» این صحبت‌های سردار سلامی، فرمانده سپاه، در تجمع بزرگ تهران است که با اقتدار و افتخار از خودکفایی ایران حرف می‌زند، این خودکفایی در چه دوره‌ای اتفاق افتاد؟ در کدام دولت بنزین به خودکفایی رسید؟ در کدام دولت گندم به خودکفایی رسید؟ در کدام دولت هزینه بهداشت و درمان تا این اندازه کاهش یافت که بیمار فقط درد بیماری داشته باشد نه درد هزینه‌های سرسام‌آور؟ در کدام دولت تولید دارو تقریبا به خودکفایی رسید تا به‌رغم تحریم‌ها، کشور دچار بحران دارویی نشود؟ در کدام دولت ارتباطات و اینترنت چنان گسترشی پیدا کرد که با قطع چند روزه آن میلیاردها تومان خسارت وارد شد؟ در کدام دولت به اذعان رئیس سابق کمیته امداد امام خمینی (ره)- پرویز فتاح-  با افزایس مستمری مستمری بگیران فقر مطلق از بین رفت؟ در کدام دولت به جای استخدام بدون مبنا و مضر در نهادهای دولتی و عمومی، استارتاپ‌ها و سمن‌ها به این میزان گسترش پیدا کرد؟ در کدام دولت راه‌آهن و جاده‌سازی توسعه یافت و آرزوهای مردم و شمال جنوب در راه‌آهن جامه عمل پوشید؟ در کدام دولت انتقال انرژی به مناطق محروم به این اندازه رونق داشت؟ این خودکفایی حاصل دولتی است که بحران های منطقه‌ای و هزینه‌های ناشی از آن را داشت، سیل نصف ایران را در نوردیده بود، چند زلزله ویرانگر آمد، از شش سال دولتش 4/5 سالش را تحریم بود و شخصی به نام دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا شد و رسما جنگ اقتصادی با ایران برپا کرد.

وقتی صداوسیما به جای اینکه این دستاوردها را دستاوردهای نظام بداند، دستاوردهای رقیب جناحی خود دید، وقتی رسانه ملی به محلی برای جبران شکست‌های انتخاباتی تبدیل شد، وقتی نماینده‌های مجلس تا می‌توانستند به دولت و عملکردش تاختند، وقتی در تریبون‌های سیاسی و مذهبی از گفتن دستاوردها ابا داشتند و آن را باعث مقبولیت و محبوبیت دولت می‌دانستند نه نظام، وقتی صداوسیما در برنامه‌های طنز و کمدی و صبحگاهی و ظهرگاهی و شامگاهی امید مردم را ناامید می‌کرد و چنان جلوه می‌کرد که انگار دولت و دولتمردان دست روی دست گذاشته‌اند باید می‌دانستند اعتماد مردم از بین می‌رود و آنها را از امید خالی می‌کند.

دولت قطعا بدون اشتباه نبوده که نه رئیس‌جمهور و اعضای کابینه و نه حامیان آن چنین ادعایی نداشتند و ندارند اما در همه این شش سال تلاش کرده کشور به سمت خودکفایی پیش رود، رسانه ملی به جای پرداختن به این تلاش و البته در کنار آن گوشزد کردن ضعف‌ها برای اصلاح، فقط دست روی نقاط ضعف گذاشت، نقاط قوت را وارونه جلوه داد تا روزبروز امید و اعتماد کمرنگ شود و مردم سرزنده سال 92 به مردم ناراحت 98 تبدیل شوند. 

این نوشته البته منکر سختی‌های معیشتی این روزهای مردم نیست ولی مردمی که سختی‌های هشت سال جنگ را تحمل کرده بودند اگر به این میزان ناامید و بی‌اعتماد به مسئولان کشور نمی‌شدند و سیاه‌نمایی‌ها همه امید آنها را نمی‌گرفت به این میزان از ناراحتی نمی‌رسیدند. البته که هنوز دیر نشده به شرط اینکه جناح‌های سیاسی، رسانه ملی و سایر رسانه‌ها و تریبون‌های رسمی و غیررسمی امید و اعتماد مردم را فدای چند رای بیشتر نکنند.