Sajad Aslani
چهاردیواری امید
در یکی از نقاط کلان‌شهر اصفهان، خیابانی طویل امید را تمنا می‌کند. خیابانی منتهی به درب کرم رنگ که زخم بی‌توجهی شهر به تن آدم‌هایش خورده است.
مرکزی با درب کرم رنگ که مهربان‌ترین صاحب‌خانه‌ها با هزاران خواسته، تمنا، هزاران حرف برای شنیدن و هزاران درد برای شفا هر روز انتظار می‌کشند.
پایان کارتن‌خوابی امید دو سال است که با کمک خیرین به فعالیت خود ادامه می‌دهد و در حال حاضر ساختمان قدیمی گرمخانه، متعلق به میراث فرهنگی است، به همین دلیل امکان صدور مجوز برای ساخت آشپزخانه وجود ندارد. هوای گرمخانه سرد است و هنوز اقدامی برای تهیه وسایل گرمایشی صورت نگرفته است.
کارتون‌خواب‌ها در سالن گرمخانه استراحت می‌کنند، تلویزیون می‌بینند و با دو سه عدد دستگاه ورزشی، بدنشان را بازسازی می‌کنند.
