در میزان دستمزد بازیگران هیچ ضابطه و قانونی وجود ندارد

علیرضا سبط‌احمدی تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: دستمزد بازیگر در سینما و تلویزیون ما هیچ قانون و ضابطه‌ای ندارد و همه چیز بر اساس نرخ برآوردهایمان و نیازی که یک پروژه به یک بازیگر دارد مشخص می‌شود.

سبط‌احمدی خاطرنشان کرد: البته در تلویزیون سعی می‌شود بر اساس یک سری ضوابط مشخص دستمزدها پرداخت شود و معمولاً هر پروژه سعی دارد از حضور چند بازیگر مطرح برای جلب نظر مخاطب بهره ببرد اما اگر بخواهیم یک ضابطه قانونمند مشخص تعیین کنیم واقعاً چنین چیزی وجود ندارد.

این تهیه‌کننده خاطرنشان کرد: در سینما می‌توان یک تعریف مشخص در میزان دستمزد بازیگران داشت، در سینمای هالیوود هم بازیگرانی که دستمزد بالایی دارند در بخشی از فروش فیلم شریک می‌شوند و تنها درصد کمی از دستمزدشان را دریافت می‌کنند. در این شرایط امکان اینکه بازیگر مبلغی بیشتر از میزان پولسازی‌اش را دریافت کند هم وجود ندارد و اگر یک بازیگر توانایی زیادی برای جذب مخاطب داشته باشد هم در دستمزدی که در ابتدا قرار بوده بگیرد بیشتر به دست می‌آورد. این روش را در سینمای ما هم می‌توان اجرایی کرد ولی در تلویزیون این امکان وجود ندارد چرا که فروش مطرح نیست و نهایتاً عوامل تولید به جلب نظر مخاطب فکر می‌شود.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی «مصائب چارلی» در ادامه تأکید کرد: تلویزیون می‌تواند به جای استفاده از بازیگران مطرح به ساخت هنرپیشه فکر کند. متأسفانه از آنجا که مدیران تلویزیون سعی دارند در دوران مدیریت کاری‌شان آمار ارائه دهند سعی دارند از بازیگران مطرح استفاده کرده و آمار بهتری داشته باشند.

او افزود: علاوه بر همه مسائلی که وجود دارد در نهایت معیارها به نیاز پروژه‌، شرایط بازیگر و موقعیتی که در آن قرار گرفته است بستگی دارد. با وجود این مسائل باید بپذیریم که قواعد مخاطبان ما تغییر پیدا کرده و از آنجا که مردم به همه رسانه‌ها دسترسی دارند و می‌توانند به‌روزترین برنامه‌ها و سریال‌ها را در اولین فرصت ببینند باید این نکته را هم در نظر بگیریم که دیگر بازیگران تنها ویترین لازم برای جلب نظر مخاطب نیستند. البته من منکر تأثیر بازیگران نیستم چرا که هنوز هم افراد مطرح و در واقع ستاره‌ها می‌توانند برای مخاطبان جذاب باشند اما می‌توان با در نظر گرفتن هزینه بیشتر برای ساخت و فیلمنامه اثری جذاب خلق کرد که بدون استفاده از بازیگران چهره می‌تواند دیدنی باشد و اینگونه است که تلویزیون می‌تواند در راستای ذائقه‌سازی بر اساس کیفیت به جای هنرپیشه محور شدن آثار به سوژه و قصه‌محور شدن آثار توجه کند.

سبط‌احمدی تصریح کرد: باید مقوله فیلمنامه‌نویسی را جدی بگیریم و برای نگارش فیلمنامه ارزش بیشتری قائل شویم. به عنوان مثال بارها شده که یک سریال 30 قسمتی با 10 قسمت فیلمنامه کلید خورده و فیلمنامه‌نویس در حین تصویربرداری نگارش فیلمنامه را انجام داده است. چنین شرایطی باعث می‌شود شرایط تولید به تخیل فیلمنامه‌نویس تأثیر بگذارد و لطمات وحشتناکی به اثر وارد شود و سریال را حتی به نابودی بکشاند.

این فیلمنامه‌نویس در پایان گفت: دستمزد کارگردان‌‌ها بر اساس کارهایی که پیش‌تر انجام داده‌اند و سوابقشان تعیین می‌شود اما با این حال باز هم باید بگویم که از یک قاعده مشخص پیروی نمی‌شود و همیشه روابط هستند که میزان دستمزد را تعیین می‌کنند. در کل در حوزه بازیگری و کارگردانی این معضل وجود دارد و حتی بارها شده بازیگری در یک پروژه حضور داشته و آن پروژه شکست خورده اما میزان دستمزد این بازیگر کاهش نداشته و دلیل شکست را به عوامل دیگر مربوط دانسته است و باز هم دستمزد بالایی درخواست کرده است. در تلویزیون هم باید این نکته را به شکلی دیگر می‌توان مدنظر داشت. تلویزیون دیگر مثل گذشته یک رسانه بسیار پرمخاطب نیست و از حدود 40 درصد مخاطبی که تلویزیون دارد باید میزان شاخص رضایت از اثر را در نظر گرفت و کارگردان را بر اساس آن ارزشگذاری کرد. این ارزشگذاری کیفی که می‌تواند به تعیین دستمزد هم منجر شود قطعاً کارساز خواهد بود اما متأسفانه حتی از این قاعده هم در کارگردانی، بازیگری و فیلمنامه‌نویسی پیروی نمی‌شود و شاهد هستیم که برخی بازیگران تازه‌کار که یک اثرشان کمی دیده شده دچار توهم شده و قیمت‌های عجیبی برای تهیه‌کننده مشخص می‌کنند.