همه چیز برای ترسیدن مهیاست / هویت ترس را با احضار زنده می کنیم!

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ رامین عباسی زاده کارگردان سریال احضار درباره این سریال و  علت انتخاب سوژه اثر  با گونه ترس و چگونگی تهیه و ساخت «احضار»  این گونه می گوید: 

ما با ترس زاده می شویم و ترس بخشی از هویت ماست. انسان قرن ها به عنوان شکار یا شکارچی در حال تعقیب و گریز بوده و هر روز مجبور بوده انواع جانوران یا همنوعان خود را بدرد تا سیر شود و بعدها نیز مجبور بوده با همین خونریزی ها و شکار، خدایان خود را نیز سیر کند چون در غیر این صورت باید منتظر غیرقابل کنترل ترین عواقب باشد. همان انسان، (کمی باهوش تر) حالا در جامعه امروز مجبور است کت شلوار بپوشد، قبض هایش را بپردازد وبجای نیزه و شمشیر، خودکار، بیل یا موس کامپیوتر به دست بگیرد. در عین حال خاطره آن قرنها از بین نرفته بلکه سرکوب شدهاست. برای همین این همه مسابقات رزمی خشن طرفدار دارند چون ما را بیاد گذشته مان می اندازد.

آنچه در بیلبوردها و تبلیغات احضار دیده شده می شود عبارت "وحشت در شبکه نمایش خانگی" است. چرا این نام را انتخاب کرده اید؟

شاید به همین دلیل که ترس با ما زاده شده و ریشه در گذشته مان دارد، از سینمای وحشت هم لذت می بریم. چون عمیق ترین ترس هامان را در محیط امن تجربه می کنیم. در حالی که می دانیم تماشای آن برای ما خطری ندارد عمیقا آن را باور می کنیم. حتی مهم نیست زبان فیلم چیست زیرا ترس نیاز به زبان ندارد. تاریکی در تمام فرهنگ ها منشا ترس است. چاقو همیشه برای ما زنگ خطر دارد مخصوصا اگر در دست دشمن ما باشد.

شما از معدود کارگردان هایی هستید که به سراغ ژانر ترس رفته اید. این نشان از شجاعت شما است یا اعتقاد به تجربه گرایی؟

سینمای ترس سرشار از نوآوری ها و شگفتی های بدیع است. در حالیکه بعضی ژانرهای سینما در حال کمرنگ شدن یا تحول کامل هستند، ژانر ترس در سینما به نسبت کمترین تغییرات را به خود دیده و هنوز هم در گروه محبوب ترین هاست. اکثر کارگردانان مهم تاریخ سینما این ژانر را تجربه کردند و اتفاقا موفق هم بوده اند و  چه کسی است که "درخشش" را دیده و فهمیده باشد و سالها به آن فکر نکرده باشد؟! و یا در همین ایران خودمان کیست که یاد"شب بیست و نهم" نیفد وقتی صحبت از سینمای ترس می شود.

پس اعتقاد به تجربه گرایی و خلق بود که شما را به ساخت احضار تشویق کرد؟

می توان به قصه گویی بصری در سینما مسلط نبود و فیلم متوسط ساخت ولی غیر ممکن است که به قصه گویی بصری مسلط نبود و فیلم ترسناک ساخت. فیلم ترسناک متوسط وجود ندارد. یا ترسناک است یا افتضاح و شاید این دلیل است که فیلم سازان ایرانی کمتر ریسک ساخت آن را قبول می کنند. ولی به هرحال باید یک جا این تابوی تجربه نکردن با ژانر ترس بشکند و راهی آغاز شود تا شاید تجربه آن چراغی در تاریکی باشد برای زنده کردن ژانر ترس در ایران. احضار تجربه ای است در همین جهت، بدون استفاده از بازیگر چهره که به هم زاد پنداری بیشتر بینندگان با شخصیت ها کمک کند. تجربه ای که امید دارد مسیری بسازد که در امتداد آن هیچ وقت هیچ سانسی از سینما بدون فیلم ترسناک ایرانی نماند.

به کم تجربه بودن بازیگرها اشاره کردید. این  تفاوت مهم احضار با دیگر آثار سینمایی است. درباره انتخاب بازیگرها توضیح می دهید؟

بازیگران احضار برای اولین بار است که جلوی دوربین قرار گرفته اند بنابراین هیچ ذهنیتی از سوی مخاطب در مورد این بازیگران وجود ندارد. این به ما کمک میکند تا برای ترسیم فضایی که می خواهیم رئال جلوه کند موفق باشیم. ما تنها برای بخشی از پروژه ۲ سال "احضار" را در فصول زمستان فیلمبرداری می کردیم و همراهی بازیگران در این مدت باارزش ترین اتفاق برای ما بود. امیدواریم که درخشش بازیگران در احضار دیده شود و این سریال شروع پرقدرتی برای ورود آن ها به عرصه بازیگری باشد.