رسالت تلویزیون در کاهش استرس و غم و اندوه جامعه

مهدی اسماعیل‌تبار، کارشناس روان درمانی و روان شناس فرهنگی، در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا با اشاره به تاثیر رسانه ملی در رفع التهاب موجود در جامعه و ایجاد آرامش روانی بین مردم گفت: درخصوص این موضوع کتابی به نام «فقط برای 24 ساعت» نوشتم که در آن به سلامتِ منهای دارو اشاره کرده ام. اینکه برای مقابله با غم، سوگواری و تلخی چه کاری باید انجام دهیم و چگونه می‌توانیم شادی و امید را در خودمان تقویت کنیم. رسانه ملی و شبکه های تلویزیونی برای گام برداشتن در این راه باید ابتدا رویکرد خود را نسبت به کارشناس تغییر دهند.

او ادامه داد: ما در حال حاضر برنامه هایی داریم که کارشناسان آن پول می دهند تا به عنوان کارشناس در برنامه حاضر شوند و به خانواده های ایرانی راهکار بدهند. من فردی را می شناسم که در 48 برنامه در شبکه یک سیما  به عنوان دکتر روانشناسحضور داشت درحالی که مدرک تحصلی آن فوق دیپلم فنی بود. زمانی که با تهیه کننده این برنامه صحبت کردم گفتند مشکل مالی داشتیم. مشکل مالی نباید باعث کارشناس پروری شود و این را توجیه نمی کند.

اسماعیل تبار تصریح کرد: ما باید مثل یک عمل جراحی قلب برای موضوع سلامت و بهداشت روان ارزش قائل شویم. خودحساب گری، شکیبایی، صبر، رابطه نزدیک با خالق و فهمیدن گذرا بودن زندگی از مواردی است که در بهداشت روانی تاثیر بسزایی دارد. اینکه ما در تلویزیون یک مجری میانسال مجرد را از محل بیت المال به حج تمتع بفرستیم یعنی مفهوم زندگی معنوی را متوجه نشدیم. یکی از جلوه‌های کربلای حسینی داشتن خانواده است در حالی که این مسئله در رسانه ملی ما اصلا مورد توجه قرار نمی گیرد.

این دکتر روان شناس در انتقاد به رفتار مجریان برنامه‌های تلویزیونی بیان داشت: ما آینه بودن را در تعلیم و تربیت اسلامی فراموش کردیم. مردم می خواهند یک رویی از دیگران ببینند نه دورویی. وقتی رفتار و سبک زندگی مجریان ما با آنچه جلوی دوربین نشان می دهند متفاوت است، مردم آنها را باور نمی کنند. اینکه مدیر گروه اجتماعی برنامه ای درمورد ازدواج برنامه می سازد اما خودش مجرد است نمی توان الگوی مناسبی برای مخاطبانش باشد. مجریان و تهیه کنندگان ما انگار از کُرات دیگر آمدند و فقط وظیفه نصیحت کردن دیگران را دارند.

او افزود: به اعتقاد من کشور ما زمانی درست می‌شود که تفکر سردار طهرانی‌مقدم را پیاده کنیم، یعنی هرکس ابتدا زندگی خودش را درست کند  بعد به دیگران راه و روش نشان دهد.

مهدی اسماعیل تبار اظهار کرد: متاسفانه در حال حاضر برنامه سازان مردم را ولی نعمت خود نمی‌دانند و با لحنی که در شان آنها نیست صحبت می کنند. در نتیجه طبیعی است که مردم دلزده شوند و ارتباط‌شان را با تلویزیون کم کنند.

رسانه ملی خودش را در خدمت مردم قرار دهد

امان‌الله قرائی‌مقدم، با اشاره به تاثیر رسانه ملی در رفع التهاب موجود در جامعه و ایجاد آرامش روانی بین مردم گفت: ماهیت رسانه ملی این است واقعیات جامعه را نشان دهد نه اینکه حکومتی و دولتی باشد. تلویزیون ما اگر برنامه‌هایی برای پخش مراسم تشییع پیکر شهید قاسم سلیمانی تدارک می‌بیند که اتفاقا به حق و لازم است، باید در کنار آن اعتراضات اقشار مختلف جامعه را نسبت به موضوعات مختلف نشان دهد.

او ادامه داد: رسانه ملی زمانی معنا پیدا می کند که در خدمت جامعه و مردم باشد و رشد فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جامعه را وظیفه خود بداند. رسانه‌ای که از دولت و حکومت بودجه بگیرد، سیاست‌زده می‌شود؛ درنتیجه تمام برنامه ها و اندیشه هایش سیاسی می‌شود. رسانه ملی اگر وظیفه خود را به عنوان رسانه ملی انجام دهد می تواند در امیدبخشی و بالابردن میزان اعتماد  مردم بسیار موثر باشد. هرگاه رسانه آزاد فکر کند و هزینه های های خود را از مردم تامین کند می توانیم بگوییم رسانه، ملی است.

این جامعه‌شناس به ایجاد یاس تدریجی بین مردم ایران اشاره کرد و گفت: ناامیدی و یاس در مردم به گونه‌ای نیست که بتوان آن را به زودی برطرف کرد. ناامیدی از صدر تاریخ به تدریج در مردم ایران به وجود آمده و این سال های اخیر به اوج خود رسیده است. سطح رفاه عمومی مردم کاهش یافته، بیکاری به بالاترین شاخص رسیده است، 18 میلیون خانوار زیر خط فقر هستند، 60 میلیون ایرانی نیاز به کمک‌های معیشتی دارند و اختلاف طبقاتی در کشور به بدترین شکل خود رسیده است.

او افزود: در مورد عوامل امیدوار کننده در جامعه بیان داشت: عوامل امیدوارکننده در جامعه کم نیست بلکه ده‌ها مورد وجود دارد که باید در کنار هم فراهم شوند تا مردم از این وضعیت روحی در حال حاضر خارج شوند. برای مثال اگر بیکاری حداقل مقداری کم شود مردم اندکی امیدوار می‌شوند  و روی آینده خود حساب می کنند. بنابراین رسانه ملی به تنهایی نمی تواند باعث افزایش امید و روحیه بین مردم شود.