بازدید ستاره سینما و تلویزیون از موزه پارالمپیک

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، الیکا عبدالرزاقی، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون که اخیرا درخصوص معلولیتش با رسانه‌ها صحبت کرده است، طی بازدیدی از کمیته ملی پارالمپیک اظهار داشت: سفیری جنبش پارالمپیک برای من افتخار است و تلاش می‌کنم در حد بضاعتم نشر دهنده افتخار آفرینی ورزشکاران پارالمپیکی کشورمان باشم.

عبدالرزاقی که در مصاحبه‌ای از تمایلش برای آشنایی با ورزش‌های پارالمپیکی کشورمان گفته بود، به پیشنهاد روابط عمومی و دعوت دبیر اجرایی کمیته ملی پارالمپیک، با حضور در کمیته با فعالیت‌های مختلف آشنا شد.

وی عنوان کرد: ابتدا از دعوت دبیر اجرایی کمیته ملی پارالمپیک، هادی رضایی قدردانی می‌کنم. راستش از این دعوت خیلی هیجان زده شدم و اصلا فکر نمی‌کردم کم‌تر از 24 ساعت بعد از مصاحبه من و اعلام تمایلم برای آشنایی بیشتر با ورزش افراد دارای معلولیت، این اتفاق بیفتد و به کمیته ملی پارالمپیک دعوت شوم. با توجه به مشغله‌هایی که می‌دانم در این کمیته وجود دارد، این مساله برای من بسیار ارزشمند است که یکی از مسئولین کمیته ملی پارالمپیک این دعوت را انجام داد و واقعا از حضورم در این مکان انرژی خوبی گرفتم و این اتفاق را به فال نیک می‌گیرم و از بازدید موزه ملی ورزش، المپیک و پارالمپیک هم لذت بردم.

بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون گفت: تا یازده سالگی و محصل کلاس پنجم بودم که این اتفاق افتاد. یک روز که از مدرسه به خانه برمی‌گشتم متوجه شدم مثل همیشه نمی‌توانم راه بروم و زمانی که به منزل رسیدم بر روی زمین افتادم. بعد از آن اتفاق سه روز به صورت کامل از کمر به پایین حس نداشتم و دچار فلج موقتی شدم. آن زمان در رشت زندگی می‌کردیم و در بیمارستان همان شهر بستری شدم و پزشکان علت این اتفاق را سندرم " گیلن-باره" تشخیص دادند که نوعی اختلال نادر است و منجر به حمله سیستم ایمنی به اعصاب بدن و از کار افتادن عضلات می‌شود. بعد از این اتفاق حس پای راستم آرام آرام برگشت اما پای چپم از قسمت مچ به پایین کاملا بی حرکت شد و از آن زمان تا کنون در همان حالت باقی مانده است.

عبدالرزاقی افزود: می‌توانم بگویم بزرگ‌ترین شانسی که در زندگی‌ام داشته‌ام، خانواده‌ام بوده‌اند. من هم مثل همه افرادی که با شرایط جدید جسمی مواجه می‌شوند، بهم ریختم و کمی خودم را باختم اما برگ برنده من فضای خانواده‌ام بود که به خاطر شوخ طبعی و روحیه بانشاطی که داشتند و دارند، به من کمک کردند که سریع با شرایط جدید کنار بیایم. معمولا در مواجهه به معلولیت دو اتفاق می‌افتد، یا فرد به صورت ناخودآگاه خودش را محدود می‌کند و یا از سوی خانواده و اطرافیان با محدودیت‌ها مواجه می‌شود.

وی ادامه داد: در مورد من این اتفاق نیفتاد و چون رفتار خانواده‌ام با من تفاوتی با قبل نکرده بود و به گونه‌ای برخورد شد که انگار هیچ تغییری به وجود نیامده، من توانستم خودم را سریع بازیابی کنم و در واقع استحکام اولیه را در کانون خانواده پیدا کردم.

عبدالرزاقی بیان کرد: اگر این اتفاق نمی‌افتاد و این معلولیت به وجود نمی‌آمد، قطعا امروز یک ورزشکار حرفه‌ای بودم. از کودکی فرد پر جنب و جوشی بودم و همیشه در مسابقات ورزشی مدرسه شرکت می‌کردم و در چشم اندازم برای آینده ورزش نقش پررنگی داشت. شاید تنها جایی که برای خودم کم گذاشتم، همین ادامه دادن ورزش بعد از معلولیت است. گاهی فکر می‌کنم اگر ذهن الان را داشتم و اطلاع رسانی در خصوص ورزش افراد دارای معلولیت نیز مثل امروز بود، شاید همان مسیر ورزش را این بار در بخش پارالمپیک دنبال می‌کردم . اما به هر حال درآن زمان هنوز این قدرت را در خودم نمی‌دیدم که با شرایط جدیدم وارد ورزش هم بشوم و کمی جا زدم و عقب نشینی کردم.

بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون اضافه کرد: در این زمینه باید گفت نقش رسانه‌ها هم بسیار مهم است، در آن دوران مثل امروز تشویق افراد دارای معلولیت به ورزش به این شدت نبود و به همان انداز انعکاس فعالیت‌هایشان نیز کمتر و افرادی مثل من جرات و جسارت ورود به این عرصه را کمتر در خود می‌دیدند اما خوشحالم که در زمان حال اینگونه نیست و برای ورود افراد دارای معلولیت به ورزش تلاش‌های زیادی می‌شود.

وی اذعان داشت: بعد از این اتفاق و تغییر مسیر زندگی‌ام فکر می‌کردم شاخه‌هایی مثل شعر، ادبیات و نویسندگی را انتخاب کنم. یکی از علاقه‌های من در دوران نوجوانی مطالعه مجلات سینمایی به خصوص مجله فیلم بود و همین علایق باعث شد تا مادرم مرا برای ورود به دوره‌های بازیگری و تئاتر تشویق کند. عامل اولیه این تشویق و سوق دادن از سوی مادرم، تقویت اعتماد به نفس و از بین رفتن روحیه خجالتی من بود اما بعد از ورود متوجه شدم که با چه دنیای زیبایی طرف هستم و با عشق در ادامه مسیر حرکت کردم و باید بگویم واقعا تئاتر درمانی برای من بسیار موثر بود. حالا تمام تلاشم را می‌کنم که بهترین خودم را به نمایش بگذارم و با اینکه معلولیت من در حد شدید نیست اما در تمرین‌ها و صحنه‌های تئاتر و بازیگری تلاش می‌کردم به گونه‌ای کار کنم که انرژی‌ام تقسیم شود و از پا ننشینم و این تفاوت فیزیکی باعث تفاوت در عملکردم و کیفیت کارم نشود. این انگیزه همیشه و از ابتدا با من بوده  و معقتدم باید انرژی و تمرکز بیشتری روی کارم بگذارم و به همین خاطر معتقدم افراد دارای معلولیت عمدتا موفق‌تر عمل می‌کنند.

عبدالرزاقی خاطرنشان کرد: من زیاد اهل خبر نیستم اما موفقیت‌های ورزشکاران پارالمپیکی کشورمان آنقدر پررنگ است که کم و بیش از آن‌ها مطلع هستم. بازدید امروز اما برای من بسیار خوشایند بود و خوشحالم که اطلاعات خوبی در این زمینه بدست آوردم. آمادگی خودم را برای سفیر بودن در جنبش پارالمپیک اعلام می‌کنم و تلاش می‌کنم در حد بضاعت و توانم منعکس کننده این رخدادهای شیرین باشم. معتقدم هر چه در این زمینه بیشتر اطلاع رسانی شود، فرهنگ سازی در جامعه و به دنبال آن تغییر نگرش نسبت به افراد دارای معلولیت نیز تغییر می‌کند و با توجه به اینکه معلولیت یک احتمال برابر است و ممکن است در هر لحظه شرایط برای هر کس تغییر کند، باید در این زمینه زیرساخت‌های فرهنگی و به دنبال آن مناسب سازی شهری را تقویت کنیم. امیدوارم به زودی و با عادی شدن شرایط و از سرگیری اردوهای ورزشکاران پارالمپیکی بتوانم در کنار ورزشکاران حضور پیدا کنم و مشتاقانه منتظرم تا خودم نیز بتوانم رشته‌های پارالمپیکی را امتحان کنم و تلاش می‌کنم روزی در این زمینه هم به آنچه همیشه در ذهنم بود برسم.

بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون خطاب به همه افراد دارای معلولیت به ویژه افرادی که به تازگی با شرایط جدید جسمی‌شان مواجه شدند می‌گویم که می‌دانم در شرایط سختی هستید و دوران پر فشاری را تحمل می‌کنید اما همین حالا به شما قول می‌دهم که با این تغییرات، توانایی‌هایی در شما، بدون آن که خودتان بدانید، تزریق شده و با همت می‌توانید دنیا را هم فتح کنید.