تعیین فلسفه مهمتر از انتخاب نام‌های سرشناس/ فوتبال ایران می‌تواند به هلند و اسپانیا چشم داشته باشد

گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ پرونده جام ملت‌های آسیا با همه فراز و نشیب‌ها و تلخی و شیرینی‌ هایش برای فوتبال ایران بسته شد و تیم ملی در یک قدمی صعود به فینال، از رسیدن به این مهم بازماند تا شاگردان کارلوس کی‌روش وداع تلخی با بزرگترین تورنمنت قاره کهن داشته باشند.

زمانی که هشت سال پیش کی‌روش به فوتبال ایران قدم گذاشت مسئولان، پیشکسوتان، کارشناسان و علاقه‌مندان به این رشته پرطرفدار امیدوار بودند علاوه بر کسب نتایج مطلوب در مسابقات مختلف، این سرمربی بتواند با نظارت بهتر و بیشتر روی تیم‌های پایه، شرایط و بستری را فراهم کند تا از آن برای سال‌های آینده در داخل کشور ارتزاق کرد.

تیم ملی با حضور کی‌روش توانست برای دو سال متوالی به جام جهانی صعود کند و کسی منکر این قضیه نمی‌شود مردم برای ساعت‌ها و روزها از این اتفاق خوشحال شدند و مشکلات زندگی خود را مدتی هم که شده به دست فراموشی سپردند اما این همه ماجرا نیست و نخواهد بود و نباید فقط به آن بسنده کرد.

از طرفی با توجه به فرصت 8 ساله‌ای که کی روش در اختیار داشت و بهترین امکانات هم برای او و تیم ملی از سوی وزارت ورزش و جوانان و مسئولان فدراسیون در نظر گرفته شده بود اما تیم ملی موفق نشد در 2 دوره حضور متوالی او روی نیمکت به عنوان قهرمانی و یا حتی صعود به فینال جام ملت‌های آسیا برسد تا سرانجامی تلخ برای سرمربی پرتغالی و از آن مهمتر فوتبال کشور به همراه داشته باشد.

از الان باید نگاهی رو به جلو داشت تا این بار با درس گرفتن از گذشته که نمی‌خواهیم بیش از حد به آن بپردازیم، مسیری اصولی و هموارتری را برای فوتبال کشور ترسیم کنیم تا در سال‌های آتی به خود ببالیم بابت وقت و هزینه‌هایی که انجام شده و تلاش‌ها به بار نشسته است.

مسئولان فدراسیون قبل از انتخاب هر مربی دیگری می‌توانند در جلسات با پیشکسوتان و کارشناسان خبره که خاک این رشته را خورده‌اند درخصوص نوع فوتبالی که می‌خواهیم در آینده ارائه کنیم به بحث و گفتگو بپردازند تا بهترین تصمیم در این خصوص اتخاذ شود. کشورهایی نظیر پرتغال و ایتالیا غالبا نشان داده‌اند تفکرات تدافعی آنها به فاز تهاجمی‌شان غلبه می‌کند و در این 8 سال هم با حضور مربی پرتغالی و گرانقیمت روی نیمکت تیم ملی این موضوع به وضوح به چشم می‌آمد. از طرفی مربیان ایتالیایی نیز تفکرات مشابهی دارند و اکثر آنها اقتدار در ساختار دفاعی را فدای بازی تهاجمی نمی‌کنند.

از طرفی مربیانی از کشورهای هلند و اسپانیا، که علاقه زیادی به پرورش استعدادها و فوتبال تهاجمی دارند، جزو گزینه‌های جالب و هیجان انگیزی به شمار می‌روند که سرمایه‌گذاری روی این نوع از تفکرات و دیدگاه ها می‌تواند دستاوردهای زیادی را به همراه داشته باشد تا بتوان به خوبی برای نسل‌های آتی بسترسازی کرد. آژاکس و بارسلونا دو باشگاه معروف در دو کشور صاحب سبک هلند و اسپانیا هستند که به پرورش استعداد در فوتبال پایه معروفند و هم خودشان از نفرات سود می‌برند و هم تیم‌های ملی و در مسیر مشخصی قرار دارند.

تازه‌ترین و داغ‌ترین استعدادها دو بازیکن آژاکس به نام‌های دلیخت و دی‌یونگ هستند که مشتریان زیادی در سطح اروپا دارند و حتی دیونگ پیوستنش به بارسلونا برای سال آینده مسجل شده است. همین دو بازیکن جوان تا سال‌های سال می‌توانند در رده ملی و باشگاهی به تیم‌های خود کمک کنند. از این استعدادها در فوتبال ایران کم نیست و می‌توان با هدفگذاری و طرح برنامه‌ای مدون آنها را شناسایی کرد تا بازیکنان مستعد به کشور معرفی شوند و در رده‌های ملی از توانایی‌هایشان به نحو مطلوبی بهره برد.

به همین خاطر است که باید قبل از انتخاب هر مربی دیگری مسئولان فدراسیون در این خصوص به جمع‌بندی و اتفاق نظر برسند سرمایه‌گذاری روی کدام فرهنگی از فوتبال می‌تواند در بلندمدت به نفع کشورمان باشد. علاوه بر این مسائل باید فردی به ایران بیاید که روحیاتی صلح‌طلب و نه جنگ طلب داشته باشد که خودش می‌تواند از بسیاری آفت‌ها و بروز اتفاقات تلخ و ناگوار در فوتبال کشور جلوگیری کند.

نویسنده: فرشاد جعفری