درگذشت تعدادی از اهالی ورزش در سال ۹۷/ رفتند تا آسمانی شوند!

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ در دنیای ورزش در کنار افتخارات و مدال‌هایی که بدست می‌آید، شاهد اتفاقات بسیار تلخی هم هستیم. شادی‌هایی که با مرگ ورزشکاران و فعالان ورزشی تلخ می‌شود. سال 97 هم مانند سال‌های قبل شاهد درگذشت تعدادی از ورزشکاران و فعالان ورزشی بودیم که در زیر به آنها اشاره می شود.

امیر آقاحسینی: بازیکن اسبق فوتبال ایران بود. وی سابقه بازی در باشگاه فوتبال شاهین تهران را دارد. ناصر حجازی، یکی از بزرگ‌ترین دروازه‌بانان تاریخ فوتبال ایران از آقاحسینی به عنوان معلم خود و بهترین دروازه‌بان تاریخ ایران یاد کرده بود.

امیر آقاحسینی، قدیمی‌ترین دروازه‌بان ایران بود. آقاحسینی را بهترین دروازه‌بان تاریخ فوتبال ایران می‌دانند؛ حتی برتر از ناصر حجازی. قربانعلی تاری هم دروازه‌بان اولین تیم ملی رسمی ایران بود که در نخستین دیدارش در ترکیه به مصاف این تیم رفت. آن تیم ملی برای اولین بار از همه جای کشور بازیکن انتخاب کرده بود. پیش از آن تیم تهران به عنوان تیم ملی چندین و چند بازی بین‌المللی انجام داده بود. امیر آقاحسینی، ۱۲ سال دروازه‌بان تیم ملی بود و تاری چهار سال پیراهن تیم ملی را به تن کرد. هر دو فوتبالشان را از باشگاه شاهین شروع کردند، ولی تاری بعد از چند سال به دارایی رفت و از آن جا هم راهی تاج (استقلال) شد. قربانعلی تاری هم مرداد ماه ۹۷ دار فانی را وداع گفته بود.

حسن باشت باوی: ملقب به «پدر بوکس ایران» در سال ۱۳۰۶ در آبادان متولد شد. او در سال ۱۳۲۳ ورزش بوکس رابه صورت کلاسیک در شهر آبادان و زیر نظر واگنر، مربی انگلیسی آغاز کرد. پدر بوکس ایران در سال ۱۳۲۸ به مقام نایب قهرمانی دست یافت و پس از کسب عناوین متعدد در مسابقات داخلی و خارجی در سال ۱۳۳۷ به کسوت مربیگری روی آورد.

او در سال‌های ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۴ مربی تیم ملی بود و توانست تیم ملی کشورمان را در بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران به مقام قهرمانی برساند.به پاس قدردانی از تلاش‌های این پیشکسوت در عرصه بوکس در سال ۸۶، سالن بوکسی در گچساران به نام استاد حسن باشت‌باوی تاسیس شد و در سال ۹۶ از تندیس وی در یکی از بوستان‌های این شهر رونمایی شد. البته این تندیس در کم‌تر از یک سال تخریب شد. حسن باشت‌باوی در سن ۹۲ سالگی در شهر دوگنبدان مرکز شهرستان گچساران درگذشت.

قربان علی تاری: نخستین دروازه‌بان‌های تیم ملی فوتبال ایران است. وی سابقه ۱ بازی ملی در کارنامه دارد. وی علاوه بر دروازه‌بانی، نخستین گزارشگر ورزشی در رادیو، و مفسر ورزشی تلویزیون نیز بود. وی سابقه بازی در تیم‌های شاهین، دارایی، تاج و پرسپولیس را دارد، وی در چهار بازی در شهرآورد تهران به عنوان بازیکن تاج و یک بازی به عنوان بازیکن پرسپولیس به میدان رفته‌است.

ایرج دانایی‌فر:  ایرج دانایی‌فر در سال 1329در تهران متولد شد و با شروع فوتبال حرفه‌ای به تیم استقلال که پدرش علی دانایی‌فر یکی از بنیانگذاران این باشگاه بود، پیوست.

او در سال 1978 مقابل تیم ملی اسکاتلند در جام جهانی آرژانتین نخستین گل تیم ملی ایران در این بازی ها را به ثمر رساند. دانایی فرد پس از درخشش در جام جهانی 1978 به عضویت تیم منتخب جهان درآمد و در بازی خداحافظی پله اسطوره فوتبال برزیل نیز به همراه آندارنیک اسکندریان دیگر بازیکن تیم ملی ایران شرکت کرد. وی پس از آن دیدار به تیم کاسموس آمریکا پیوست و پس از چندین سال بازی در این تیم دوباره به ایران بازگشت.

خسرو هرندی:  بسیاری از شطرنج بازان حال حاضر از جمله شاگردان هرندی هستند ‌و او نقش زیادی در پیشرفت این رشته ایفا کرده بود. هرندی در سال ۱۹۷۵ اولین ایرانی شد که عنوان استاد بین‌المللی شطرنج را دریافت کرد و دو بار در سال‌های ۱۳۵۰ و ۱۳۶۹ قهرمان شطرنج ایران شد. دوران اوج شطرنج او همزمان با ممنوعیت شطرنج در ایران در دهه ۱۳۶۰ شد. هرندی سال‌ها مربی تیم ملی شطرنج ایران بود و در سال ۲۰۰۹ درجهٔ مربی ارشد فیده را دریافت کرد.

هرندی در ۵ دورهٔ المپیاد شطرنج در ترکیب تیم ملی ایران قرار داشت و در تمام دوره‌ها رتبهٔ انفرادی وی بسیار بهتر از رتبهٔ تیمی ایران بوده‌است. بهترین نتیجهٔ او در المپیاد ۱۹۷۲ بود که مقام سیزدهم میز نخست را به دست آورد.او همچنین در قهرمانی شطرنج تیمی دانشجویان جهان ۱۹۷۲ در گراتس بر روی میز یک در ترکیب تیم ایران بود و رکورد (+۶ –۳ =۳) را به جا گذاشت.

هرندی دو بار در سال‌های ۱۹۷۵ و ۱۹۷۸ قهرمان تورنمنت‌های منطقه‌ای انتخابی قهرمانی جهان فیده در تهران شد و ۳ بار در تورنمنت‌های بین‌منطقه‌ای فیده شرکت داشت.هرندی در سال ۲۰۱۰ در اولین دورهٔ قهرمانی شطرنج پیشکسوتان آسیا به قهرمانی رسید.

بهرام شفیع: برنامه ورزش و مردم از سال بعد از انقلاب آغاز شد و شفیع از خرداد سال ۱۳۶۱ جای مجید وارث را گرفت و اجرای آن را ادامه می‌داد. او  از چند سال پیش دچار بیماری قلبی بود و پنج سال پیش به دلیل بستری شدن در بیمارستان پس از ایست قلبی، یک هفته نتوانست برنامه را اجرا کند.

بجز اجرای ورزش و مردم، شفیع در تمام این سالها مسابقات و و برنامه‌های مختلف ورزشی را هم گزارش و اجرا می‌کرد اما در سال‌های اخیر گزارشگری مسابقات را کنار گذاشته بود. او  از سال ۱۳۸۴ تا زمان درگذشت رئیس فدراسیون هاکی ایران بود. شفیع همچنین مدتی عضو هیات مدیره باشگاه پرسپولیس بود.

مجید غلام نژاد: غلام نژاد را علاقمندان فوتبال خوب به یاد دارند. همان مدافع راستی که روزگاری در سایپا و اندکی در تیم ملی شاگرد علی دایی بود. غلام نژاد برای مدتی کوتاه در دوران مربیگری امیر قلعه‌نویی، برای نیم فصل پیراهن آبی استقلال را پوشید اما فوتبالش عمر زیادی در جمع آبی های پایتخت نداشت؛ درست مانند عمر کوتاهش در زندگی که در ۳۴ سالگی بر اثر ایست قبلی جان به جان آفرین تسلیم کرد.

غلام نژاد برای علاقمندان به فوتبال ایران نامی غریبه نبود. او با سایپا هم سابقه قهرمانی در لیگ برتر را داشت و شاید اگر یخت با او یار بود، سال های بیشتری در سطح اول ایران فوتبال بازی می کرد و افتخارات بیشتری در کارنامه اش ثبت می شد. خبر درگذشت او عمیقا تلخ و جانکاه بود.