وقتی رشته سنگنوردی را انتخاب کردم، ۹۵ درصد مردم می‌گفتند موفق نمی‌شوم/ در تاریخ ورزش ایران هیچ ورزشکاری نتوانسته بود رکورددار دنیا شود/ جای سنگنوردی در المپیک خالی است

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، در چند سال گذشته ورزشکاران زیادی بودند که در رشته‌های مختلف توانستند برای کشور افتخارآفرینی کنند ولی یکی از رشته‌هایی که در این مدت رشد و پیشرفت قابل توجهی داشت رشته سنگنوردی است. بدون شک با شنیدن نام این رشته همه به یاد یک اسم می‌افتند و آنها رضا علیپور است که درخشش او در دو سال گذشته ستودنی است و توانست مدال‌های بسیار خوشرنگی را برای کشور کسب کند و مدال طلای او در بازی‌های آسیایی و بازیهای جهانی دلیل محکمی بر این موضوع است. گفتگویی را با سریعترین مرد عمودی جهان درخصوص اتفاقات سال 97 انجام دادیم که در زیر می‌خوانید.

چرا رشته سنگنوردی را انتخاب کردید؟

من توسط پسر دایی‌ام، محسن شفیعی که قهرمان این رشته است، وارد ورزش سنگنوردی شدم و از همان ابتدا به این رشته علاقمند شدم. 10 سال داشتم که شروع به فعالیت کردم و از 12 سالگی تمرینات حرفه‌ای و از 17 سالگی تمرینات فوق حرفه‌ای خود را بدون مربی آغاز کردم. البته دوستان زیادی به من کمک کردند تا توانستم عنوان قهرمانی جهان و مدال‌های متعددی را کسب کنم. من همیشه مربی بدنسازی و مربی تخصصی خودم بوده‌ام.

دیده شدن در رشته سنگنوردی بسیار سخت است، این موضوع شما را از ادامه دادن راه ناامید نمی‌کرد؟

راه من سخت بود و کاملا در مه حرکت می‌کردم. وقتی به دنیای قهرمانی و قهرمانی جهان در این رشته فکر می‌کردم 95 درصد مردم می‌گفتند نمی‌شود و فقط 5 درصد از دوستان من که تلاش و تمرینات من را می‌دیدند به من امید داشتند. خوشبختانه با لطف خدا، دعای خیر مردم و انگیزهای که دوستانم به من دادند توانستم قهرمان جهان و رکوردار جهان در رشته بشوم. در تاریخ کشور ایران هیچگاه هیچ ورزشکاری نتوانسته است رکوردار سنگنوردی سرعت جهان بشود. بعد از 40 سال من توانستم اولین مدال بازیهای جهانی را برای ایران کسب کنم. من مربی نداشتم و برای این که برنامه تمرینی بنویسم مجبور بودم خودم کتاب بخوانم و تحقیق کنم، خیلی سخت بود اما توانستم خیلی بیشتر از چیزی که در ذهنم بود پیشرفت کنم و جزو اسطوره‌های تکرار نشدنی جهان بشوم.

سنگنوردی ایران در آسیا و جهان چه جایگاهی دارد؟

سنگنوردی ایران در حال پیشرفت است. مخصوصا در ماده سرعت ما بزرگان زیادی داریم که قهرمان آسیا بودند و می‌توانند شاگرهای خیلی خوبی پرورش بدهند، مثل علی برات‌زاده که در سال 2013 سه عنوان قهرمانی آسیا را کسب کرده است و در زمان خودش کار شگفت‌انگیزی بود و توانسته است ورزشکارهای بسیار خوبی را پرورش بدهد. خانم رکابی هم شاگردان زیادی دارند که قهرمان هستند. من در عرصه مربیگری فعالیت دارم و به دلیل وقت کمی که دارم فقط می‌توانم 2 یا 3 شاگرد داشته باشم. خیلی دوست دارم این رشته در ایران گسترش پیدا کند و قهرمان‌های زیادی را در این رشته برای المپیک‌های بعدی داشته باشیم.

عنوانی مثل یوزپلنگ و سریع‌ترین مرد عمودی جهان برای شما جذاب بود؟

جذابترین لقبی که به من داده شد، پر سرعت‌ترین مرد عمودی جهان بود، چون تا زمانی که رکورد دست تو باشد این عنوان هم برای شما است و زمانی که رکورد توسط فرد دیگری شکسته شود، دیگر این عنوان برای شما نیست. این موضوع باعث می‌شود بیشتر قدر این عنوان را بدانم. بعد از شکستن رکورد آسیا لقب یوزپلنگ آسیا را به من دادند. از این عنوان‌ها خوشم می‌آید و در کل برای من جذابیت دارند.

آینده رشته سنگنوردی را برای خود و دیگر ورزشکارها چگونه می‌بینید؟

آینده این رشته بسیار روشن است و من اطمینان دارم سنگنوردی سرعت روزی جزو پر بیننده‌ترین و معروف‌ترین رشته‌های دنیا خواهد شد. سنگنوردی تفاوت‌های زیادی با رشته‌های دیگر دارد، مثلا این ورزش را می‌توان داخل سالن و روی صخره‌ها در طبیعت انجام داد که همه رشته‌ها این قابلیت را ندارند. یکی از دلایلی که من علاقمند به این رشته شدم این است که سنگنوردی از ریشه طبیعت و دست ساز یک انسان است و به صورت مصنوعی این رشته را می‌توان در سالن کار کرد. تاریخچه این رشته به میلیون‌ها سال پیش برمی‌گردد و سنگنوردی ورزش بسیار قدیمی است. اما حدود 30 سال است که مسابقات این رشته راه‌اندازی شده اما قدمت این رشته در کشور فرانسه بسیار بیشتر است.

به نظر شما جای خالی این رشته در المپیک احساس می‌شود؟

در المپیک جمع امتیازات سه رشته سنگنوردی سرعت، استقامت و بلدرینگ به عنوان یک رشته مدال دارد. ورزشکارهایی که در ماده سرعت فعالیت می‌کنند نمی‌توانند جزو 3 نفر برتر المپیک باشند اما برای ورزشکارهای استقامتی و بلدرینگ بسیار راحت است و ورزشکارانی که قهرمان جهان این رشته هستند، می‌توانند جزو 3 نفر برتر المپیک باشند. مثلا قهرمان جهان بانوان بلدرینگ، قهرمان المپیک سنگنوردی هم شده است. رشته استقامت و بلدرینگ به هم بسیار نزدیک هستند، اما ماهیت رشته سرعت متفاوت است. امیدوارم رشته سنگنوردی سرعت به طور جداگانه در المپیک 2024 وارد شود چون خالی این رشته در المپیک کاملا احساس میشود.

آیا از استعداد و رشته ورزشی خود بهره دیگری در زنگی برده‌اید؟

من اگر در رشته‌های دیگری مثل وزنه‌برداری، کشتی و... فعالیت می‌کردم، قطعا قهرمان المپیک می‌شدم. تمرینات من خیلی زیاد بود، شاید افرادی باشند که به اندازه من تمرین کنند، اما مربی و امکانات دارند و کسانی هستند آنها را یاری کنند. رضا علیپور کسی است که خودش به تنهایی صبح رفته ورزشگاه و شب برگشته و کسی از او نپرسید تمرین می‌کنی؟ سالم هستی یا نه؟ ورزشکارهایی مثل من بعدها می‌آیند و در این رشته مدال می‌گیرند اما من خیلی ریاضت کشیدم و این هرگز تکرار نمی‌شود. الان راه برای ورزشکارهایی که در آینده خواهند آمد باز شده و این بعد از مدال جهانی من اتفاق افتاد. هم‌تیمی‌ها و دوستان زیادی داشتم که در این راه به من کمک کردند و تجربیات خود را با من به اشتراک گذاشتند، باید بگویم اگر آنها نبودند، قطعا من هم امروز نبودم.

آیا تا به حال از انتخاب رشته ورزشی خود پشیمان شده‌اید؟

در سن 17 و 18 سالگی چندین بار پشیمان شدم. تمرینات من تمریناتی نبودند که من را به سطح جهانی برسانند اما ذهنیت من همیشه در سطح جهان بود، بارها دلسرد شدم و دوست داشتم در رشته‌ای فعالیت کنم که بتوانم قهرمان المپیک بشوم. من مربی نداشتم و از یک جایی به بعد خودم به دنبال علم رفتم و توانستم برنامه‌ریزی کنم و به هر سختی که بود ادامه دادم و توانستم در رده سنی بزرگسالان قهرمان جهان بشوم. امیدوارم با حمایت بیشتر مسئولین بتوانم برای قهرمانی و مدال طلای المپیک 2024 تمرین کنم.

عملکرد سال 97 خود را چگونه میبینید؟

من سال 97 را برای خودم یک معجزه معرفی می‌کنم. یک آسیبی دیده بودم و دکترها می‌گفتند نمی‌توانی در مسابقات شرکت کنی و اگر در مسابقه بدهی، ممکن است پاهایت آسیب شدیدی ببینند و تا آخر عمر برای راه رفتن هم مشکل داشته باشی. اما فقط به مدال طلای قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی فکر می‌کردم و برای آنها 4 سال صبر کرده بودم و نمی‌خواستم این مدال‌ها را از دست بدهم چون می‌دانستم که قهرمان می‌شوم. افراد زیادی گفتند که رکورددار جهان با پای آسیب دیده نباید به مسابقات اعزام بشود اما با تمام سختی‌ها و حرف‌ها مبارزه کردم و توانستم با درد در مسابقات قهرمان جهان و بازی‌های آسیایی حضور داشته باشم و پرچم کشورم را به اهتزاز در بیاورم و در رنکینگ جزو بهترین‌ها بشوم و رکورد بازی‌های آسیایی را جابه‌جا کنم. سال 97 برای من سالی زیبا و شیرین بود. با وجود درد پاهایم  من درون خودم می‌جنگیدم تا درد را تحمل کنم و تمرین کنم، از طرفی در بیرون جنگی برای رفتن به مسابقات و جنگی دیگر با رقیب‌های خود داشتم. خوشبختانه توانستم از پس مشکلات این سال هم بربیایم.

دعای شما برای مردم ایران در لحظه تحویل سال 97 چه خواهد بود؟

سال خوب و پر برکتی را برای مردم عزیز آرزو دارم. دعا می‌کنم اول از همه مردم همیشه سلامت باشند و بعد از آن همیشه دلی شاد و صورتی خندان داشته باشند. امیدوارم شرایط زندگی مردم درست بشود تا همیشه لبخند روی لب داشته باشند.