محمود شهریاری و جواد آتش افروز؛ با دلیل معلوم یا نامعلوم

عادت کرده ایم که هرازگاهی جمله ای را بشنویم که پایه و اساس درست و حسابی ندارد. اینکه علی دارابی، معاون محترم سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به قطعیت می گوید:«در تلویزیون هیچ کسی ممنوع الکار نیست و به نوعی همه جای کار دارند!» و بعد هم اظهار امیدواری می کند که «تمام افرادی که توانایی تولید برنامه های خوب دارند، خودشان را در تلویزیون ببینند!» شاید انگیزه ما را بیش از پیش می کند که نگاهی اجمالی بیاندازیم به حضور و غیاب افرادی که بودند و هستند و رفتند یا از آنها درخواست شده که عطای سازمان را به لقایش ببخشند و دیگر در این رسانه مردمی (تاکید می کنم: مردمی) جایی برای مردم نداشته باشند. گرچه علی دارابی، معاون ضرغامی با تاکید گفته است:«وظیفه ماست که شرایط را برای حضور افرادی که توانایی تولید برنامه های خوب دارند فراهم کنیم و این زمان دور از دسترس نیست.» ولی این زمان دور از دسترس برای بهاری دوباره در سازمان صدا و سیما چه زمانی خواهد بود، خدا می داند! محمود شهریاری و جواد آتش افروز؛ با دلیل معلوم یا نامعلوم این روند ممنوع شدن از صدا و تصویر از محمود شهریاری و جواد آتش افروز شروع شد. دو مجری محبوب تلویزیونی که اجرایی متفاوت را به تلویزیون آوردند و می توانستند برای ساعت ها مردم را شاد نگه دارند. ولی به ناگهان این برنامه چه در رادیو و چه در تلویزیون قطع شد که شوکی را به بینندگان وارد کرد. یک فیلم خانوادگی در یک مراسم عروسی کار دست محمود شهریاری داد و همین ممنوع التصویری وی را رقم زد. خب بالطبع ممنوعیت حضور او دامن جواد آتش افروز را هم گرفت. داستان ها در پی هم آمدند تا جایی که بعد از چند سال شهریاری به تلویزیون برگشت اما آتش افروز نه. گرچه علی دارابی گفته است:«ما هنرمند ممنوع الکار نداریم!» ولی ظاهرا مساله طور دیگری است.