آیا اربیل به حمایت خود از گروه‌های مسلح ادامه می دهد؟

به گزارش خبرگزاری برنا، بیش از دو دهه است که گروه‌های مسلح و شبه‌نظامی کُردی و ضد انقلاب در اقلیم کردستان عراق و تحت حمایت مسئولین آن منطقه به فعالیت‌های مخرب خود علیه جمهوری اسلامی ایران ادامه می‌دهند و تاکنون هم لطمات و آسیب‌های جدی را به امنیت و آرامش مردم مناطق غربی و شمال غربی کشورمان وارد آورده اند.

مقامات تهران بارها نسبت به این موضوع به مسئولین عراق و مقامات اقلیم توصیه ها و هشدارهای لازم را داده اند و هر دفعه نیز آنها با قبول این مسئله و ابراز این موضوع که شرایط را درک می کنند، وعده برخورد با آن گروه ها را جهت حل و فصل مسئله به طرف ایرانی دادند.

ایران به عنوان کشور همسایه دوست و برادر عراق که پس از سال ۲۰۰۳ تاکنون همواره روابط خوب و راهبردی را با دولت و ملت این کشور داشته، انتظار دارد که مقامات بغداد و اربیل نسبت به این نگرانی پاسخ مناسب داده و اقداماتی که لازم است را انجام دهند.

هیچ دولت و حکومتی در خصوص مسائل مرتبط با منافع و امنیت ملی خودش با طرف دیگری تعارف ندارد و این مسائل را جزو خطوط قرمز خود می داند، ایران هم با توجه به تهدیدات متنوع و مختلفی که از سوی مرزهای اطراف خود در غرب و شرق مواجه هست، از این قاعده مستثنا نیست.

همچنین، بر اساس ماده ۵۱ منشور ملل متحد هر کشوری که تهدیدی را علیه امنیت ملی خود از سوی کشور دیگری را تشخیص دهد می تواند مستقیماً به منظور دفع آن و تهدید اقدام نماید.

به بیانی دیگر بر اساس موازین و اصول حقوق بین الملل اقدامات اخیر موشکی و پهپادی سپاه ایران در راستای دفاع از تمامیت ارضی و حاکمیت ملی ایران تلقی می‌شود و مشروع و قانونی به حساب می آید.

همانطور که در سطور بالا همه آمد، مسئولین اقلیم کردستان عراق ( به طور خاص خاندان بارزانی و حزب دموکرات کردستان) سالهاست با عدم رعایت حُسن همجواری، حقوق دولت و ملت ایران را رعایت نکرده اند و با سکوت در برابر فعالیت های تروریستی و خرابکارانه گروه ‌هایی چون کوموله، حزب منحله دمکرات کردستان ایران و پژاک، خاک اقلیم کردستان را به محلی جهت اشاعه اقداماتی ضدامنیت ملی ایران بدل کرده‌اند.

از سوی دیگر، سیاست بارزانی ها در قبال مردم اقلیم کردستان به نحوی پیش می‌رود که آنها از انبوه مشکلات متعدد اقتصادی و معیشتی سرخورده شده و اعتراضاتی را در شهرهای مختلف آن منطقه نسبت به شرایط موجود، فساد مالی گسترده در میان خاندان بارزانی و عدم بهبود شرایط زندگی در اقلیم کردستان برگزار کردند.

از دیگر سوی، در سیاست خارجی نیز مقامات اقلیم کردستان عراق با طرف ترکی هم داستان شده و در مسیر همکاری تنگاتنگ با حزب حاکم در آنکارا و شخص اردوغان، به تاراج منابع نفت و گاز اقلیم دست زده‌اند.

بر اساس آنچه که گفته شده خاندان بارزانی در ازای برخورداری از حمایت آنکارا قرارداد ۵۰ ساله و یکطرفه ای را با ترکیه به امضا رسانده‌ که در نوع خود جای تأسف و تامل فراوانی دارد.

همچنین بارزانی ها در ادامه با عده ای به آنکارا و اردوغان، در خصوص تجاوز اخیر آنها به خاک اقلیم کردستان کوتاهی کردند و با سکوت خود (عدم موضع گیری جدی و حقیقی در نفی اقدام ترک ها) اینه گمانه و ظن را تقویت کردند که مقامات اربیل شریک و متعدد ترک‌ها در تجاوز اخیر نظامی آن ها به حساب می‌آیند.

در خاتمه آنکه باید دید آیا توصیه ها و هشدارهای ایران به مقامات اربیل جهت پایان دادن به حضور گروه های مسلح ضدانقلاب در خاک اقلیم منتج به نتیجه دلخواه و مناسب میان دو همسایه خواهد شد، یا بار دیگر ایران مجبور است راسا وارد میدان شده و با استفاده از موشک و پهپاد مقر ها، مواضع و نفرات گروه های تروریستی مذکور را هدف قرار دهد تا دیگر شاهد ناآرامی و التهاب آفرینی در مناطق مرزی غرب و شمال غربی کشورمان نباشیم.

این مهم نیز زمانی محقق می شود که خاندان بارزانی که بیشترین سهم از قدرت را در اقلیم کردستان عراق دارند در مسیر صحیحی گام برداشته و با عقلانیت و تدبیر آینده روابط خود را با همسایه قدرتمندش در منطقه تنظیم کنند.

محمد مهدی ملکی 

کارشناس مسائل منطقه