توضیحات محیط زیست در رابطه با خرچنگ نعل اسبی

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ در پی بارشهای مناسب و فراوان در چند سال اخیر که در اثر منفی شدن جریانات اقیانوس اطلس شمالی در مناطقی از عرض‌های کمربند بیابانی شمال آفریقا و خاور میانه رخ می دهند در مناطق بیابانی و خشکی که در سال‌های گذشته به نظر خالی از حیات می آمدند،  گونه هایی مشاهده می شوند که کمتر دیده شده بودند.

از جمله این گونه ها نوعی سخت پوست مقاوم از جنس Triops  که در زبان انگلیسی بهTadpole Shrimp  یا میگوی بچه وزغی ( به دلیل شباهت به نوزاد وزغ یا قورباغه) معروف است.

کپسول های تخم این میگوها قادرند صدها سال در سرایط سخت و خشکسالی در خاک باقی بمانند و پس از بارندگی‌های فراوان و تشکیل حوضچه‌های آب در میان بیابان‌ها پس از چند روز باز شده و نوزادان میگو خارج شوند و سریعا با تغذیه از جلبک‌ها رشد نموده و حداکثر تا 3 ماه در صورت خشک نشدن حوضچه زنده بمانند.

اولین فسیل‌های یافت شده از این میگو‌ها به حدود 300 میلیون سال پیش بر می‌گردد ( بیش از 70 میلیون سال پیش از ظهور اولین دایناسورها). اگرچه نزدیکترین گونه به گونه های موجود امروزی در فسیل‌های حدود 180 میلیون سال قبل یافت شده است.

این میگوها در طول تاریخ کمتر دستخوش تغییرات ظاهری شده‌اند اگرچه این تغییرات صفر نیست. متاسفانه در برخی اخبار حضور این گونه را در کشور با گونه خرچنگ های نعل اسبی که کاملا متعلق به رده‌ای مجزا و دریازی هستند اشتباه گرفته اند.

در جهان 4 گونه خرچنگ نعل اسبی شناسایی شده است که همگی ساکن اقیانوس‌ها در مناطق گرمسیری هستند و تاکید می شود به هیچ وجه در ایران گزارش نشده اند.