بها ندادن به رشته‌های فنی و کاردانش یکی از عوامل بیکاری/ خانواده اجازه نمی‌دهد فرزندان با باقی مشاغل آشنا شوند

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ مباحث بیکاری و تبعات آن از جمله معضلاتی است که گریبانگیر جوامعی است که دارای مشکلات و نوسانات اقتصادی هستند.

از اصلی‌ترین مسائلی که در این بین مورد توجه قرار نگرفته، مبحث تن ندادن به بسیاری از کارهاست که برخی از افراد آن کار را متناسب با شان و جایگاه اجتماعی خود نمی‌دانند، به شکلی که افراد حاضر هستند بیکار بمانند اما مشغول به حرفه‌ای که آن را حقیر می‌شمارند نشوند.

جلال رضایی، کارشناس حوزه اشتغال، در رابطه با این موضوع می‌گوید: عدم آگاهی اصلی‌ترین موضوع در این خصوص است، تا زمانی که افراد به میزانی از آگاهی نرسند که بدانند هر شغلی از لحاظ اجتماعی شریف است و نباید هیچ‌کدام از مشاغل را حقیر بشماریم، این موضوع به همین منوال خواهد بود.

او افزود: از دلایل عمده دیگر در این رابطه عدم آموزش به فرزندان از سنین پائین در خصوص آشنائیت با مشاغل است، به‌شکلی که کودکان و نوجوانان تفهیم نمی‌شوند جامعه به انواع و اقسام مشاغل نیاز دارد و با نبود یکی از مشاغل احتمال دارد چرخه فعالیت‌های اقتصادی متوقف شود، آموزش‌ها از درون خانواده و محیط مدارس باید داده شود تا ملکه ذهن فرزندان در خانواده و دانش‌آموزان در مدارس شود.

رضایی در ادامه به تفکرات غلط که در این خصوص وجود دارد پرداخت و یادآور شد: متاسفانه اصلی‌ترین مشکل در این رابطه اشاعه تفکرات نادرستی است که در سطح جامعه در خصوص احراز مشاغل وجود دارد، به شکلی که خانواده‌ها از سنین پایین کودکان را به سمت پشت میزنشینی، کارمند شدن و رشته‌های پزشکی و مهندسی سوق می‌دهند و فکر می‌کنند با این موضوعات می‌توانند در آینده درآمدهای کلان و خوبی کسب کنند و زندگی خودشان را از بعد مالی بی‌نیاز کنند، اما باید دانست این تفکر نادرست و غلط است، چون خود زمینه‌ساز این موضوع خواهد شد که باقی مشاغل را در رتبه‌های کمتر جامعه البته به صورت ناخواسته جای دهیم و ارزشی را بر آن حرفه‌ها قائل نباشیم.

این کارشناس با بیان اینکه در خصوص اشاعه این تفکر غلط چندین نهاد تاثیر بسزایی دارند، تصریح کرد: اولین نهاد بنیان خانواده است که اجازه نمی‌دهد فرزندان با باقی مشاغل آشنا شوند و هیچ تصوری از مشاغل دیگری که در سطح جامعه وجود دارد را به فرزندان القا نمی‌کنند، دومین نهاد در این رابطه مدارس و به صورت کلی سیستم نظام آموزش عالی کشور است که هیچ برنامه‌ای در رابطه با معرفی مشاغل و حرفه‌ها برای دانش آموزان ندارند و حتی گاهی با برخی از رفتارهایی که در سطح مدارس از سوی متولیان آموزش در خصوص مشاغل و پست خواندن آن‌ها اتفاق می افتد زمینه سازی کوچک شمردن باقی مشاغل فراهم می‌شود.

رضایی در رابطه با انتقاد از سیستم آموزشی کشور برای تربیت نیروهای زبده و متخصص‌هایی که در کارهای فنی تبحری داشته باشند نیز گفت: متاسفانه سیستم آموزشی کشور ما به شکلی است که به رشته‌های فنی و کاردانش که می‌توانند درآمدهای نسبتا خوبی برای متخصصین در آینده داشته باشد کمتر بها داده می‌شود و بیشتر به شاخه‌های نظری در دوره دبیرستان توجه می‌شود، زمانی که  این گونه باشد افراد دیگر خواهان مشاغل فنی نخواهند بود و هیچ میلی برای احراز آن ندارند و با سیلی از فارغ التحصیلانی که در هیچ زمینه ای تخصص ندارند و فقط تحصیلات دانشگاهی دارند مواجه خواهیم بود.

این کارشناس حوزه اشتغال در پایان با تاکید بر روی این موضوع که باید دانست مشاغل فنی همچون رشته‌هایی مانند جوشکاری، تراشکاری و مشاغلی از این قبیل نیز با ارزش هستند و افراد خواهان این حرفه قطعا می‌توانند به درآمدهای نسبتا خوبی دست یابند، اظهار کرد: چه بهتر است به این بخش نیز توجه ویژه‌ای داشته باشیم و در خصوص سیستم آموزشی عالی کشور و برنامه های آن تجدید نظرهایی را داشته باشیم تا افراد نیز به سوی چنین مشاغلی سوق داده شوند، زمانی که این توجهات بیشتر شود و میزان بهای داده شده به شغل های فنی بیشتر شود موج بیکاری قطعا از بین خواهد رفت و هیچ فردی نیز چنین مشاغلی را در زمره مشاغل درجه چند جامعه که پست و حقیر باشد نمی‌داند.