ناشناخته بودن بیماری های روانی بیماران را به سمت فالگیر و دعانویس سوق داده است

به گزارش گروه سلامت جوان برنا، دکتر احمد جلیلی رییس انجمن علمی روانپزشکان ایران با ابراز تاسف از ناشناخته بودن بیماری های روانی نزد عموم مردم، پزشکان و حتی سیاست گذاران و تصمیم گیران جامعه افزود: هنوز هم تعداد زیادی از مردم برای برطرف کردن بیماری های روانی به جای مراجعه به روان پزشک، دست به دامان همیوپاتی، طب سنتی، فالگیر، دعا نویس و... می شوند؛ این درحالیست که ادامه این روند علاوه بر گسترش خرافات در جامعه، سبب مزمن شدن بیماری های روانی به دلیل مراجعه نکردن به روانپزشک می شود.

وی ادامه داد: با وجود اطلاع رسانی های انجام شده، طی سال های اخیر در زمینه معرفی بیماری های روانی، هنوز این بیماری ها شامل اضطراب، افسردگی، وسواس، اختلالات دو قطبی و اسکیزوفرنی که 25 درصد افراد جامعه به آن مبتلا هستند در جامعه ناشناخته اند که لزوم همکاری رسانه ها به ویژه رادیو و تلویزیون برای معرفی این بیماری ها ضروری است. 

جلیلی بیان کرد:‌ اکثر بیماری های روانی با علایم گمراه کننده در اندام ها همچون درد در ناحیه قفسه سینه، احساس تنگی نفس، عوارض گوارشی، اسکلتی، سردرد، درد و علامت در هر یک از اعضای بدن بروز یافته، سیمای بالینی بیماری های جسمانی را تقلید می کند.
 
وی ادامه داد: متاسفانه نه تنها بیماران به دلیل آگاهی نداشتن از منشا این دردها و ناراحتی ها که اغلب منشا روانی دارند به پزشکان غیر روانپزشک مراجعه می کنند که اغلب پزشکان هم پس از انجام معاینات بالینی، انواع آزمایش های پاراکلینیکی و دیگر روش های تشخیصی عنوان می کنند که بیمار مشکلی ندارد و از آنجا که بیمار هنوز احساس درد دارد با بی اعتمادی نسبت به پزشک نزد پزشک دیگری می رود.

به گفته  جلیلی، حتی در مواردی که پزشک به بیمار می گوید باید نزد روانپزشک برود، اکثر بیماران از ترس "انگ"این بیماری نمی پذیرند و تنها اقلیتی از این افراد حاضر می شوند به روانپزشک مراجعه کنند.

رییس انجمن علمی روانپزشکان ایران اضافه کرد: به دلیل آنکه توجه به موضوع سلامت روان سال ها در جامعه ما مورد غفلت قرار گرفته است و از طرف دیگر با توجه به اینکه ارتقای سلامت روان از عهده یک وزارتخانه مانند وزارت بهداشت یا یک سازمان مانند بهزیستی به تنهایی خارج است و این مساله مسوولیتی ملی است، محور "پنجمین کنفرانس علمی سالانه سلامت روان و رسانه"، "سلامت روان و رسالت همگانی" نام گذاری شده است. 

جلیلی تصریح کرد: بزرگ ترین غفلت ها در حوزه سلامت روان در کشور، نخست نداشتن شناخت صحیح از بیماری های روانی و دوم بی توجهی به "روانپزشکی جامعه نگر" است.

وی گفت: در نظام فعلی سلامت، روانپزشکان در مطب و مراکز درمانی به درمان بیماران می پردازند، اما در روانپزشکی جامعه نگر، روانپزشک و تیم همراه وی با مراجعه به جامعه و خانه های مردم به شناسایی بیماران روانی و درمان آنان می پردازند. 

جلیلی یادآوری کرد: پزشکی جامعه نگر روشی است که سال ها در کشورهای پیشرفته دنیا آزموده شده و نتایج مثبتی در زمینه ارتقای سلامت روان در جامعه به همراه داشته است. این روش هر چند در سال های 1350-1351 خورشیدی در بیمارستان روزبه تهران به کار گرفته شد، اما در همان سال ها پی گیری اجرای آن رها شد و اخیرا اقداماتی برای احیای آن به کار گرفته شده است.

وی با اشاره به اینکه روانشناسی جامعه نگر نیازمند شبکه درمانی و ساختار مناسب در نظام درمانی است که متاسفانه شرایط آن هنوز در کشور فراهم نیست، افزود: هر چند عملی سازی این طرح نیازمند بودجه و امکانات است که هنوز بستر آن در کشور چندان فراهم نیست، اما اقداماتی در این زمینه از سوی دپارتمان روانپزشکی دانشگاه تهران، انستیتو روانپزشکی تهران ، دانشگاه علوم بهزیستی و انجمن علمی روانپزشکان ایران در حال انجام است.