شکر خدا گودرزی، استاد تئاتر دانشگاه هنر و معماری، درباره بودجه پژوهش دانشگاههای هنر در گفتگویی با خبرنگار سرویس دانشگاه برنا، گفت: شاید این بودجه به برخی از همکاران تعلق گرفته باشد ولی بنده خبر ندارم.
وی درباره اهمیت فرهنگ و هنر و رسیدگی به این مقوله،اظهار داشت: همیشه در سخنرانیهایی که مسوولان انجام میدهند، میشنویم که مبحث فرهنگی را جدی و بحث هنر بحث پایهای عنوان می كنند،ولی به شکل عملی واقعاً به این مبحث چه قدر توجه شده و روی آن کار چه قدر شده است؟
گودرزی با اشاره به لزوم پژوهش در رشتههای هنری، پرداختن به مسایل پایهای را برای تحقق هنر بومی لازم دانست و افزود: به عنوان مثال چرا دانشجویان تئاتر بیشتر به متون خارجی روی میآورند نه به متون داخلی، شاید در جواب بتوان گفت که متون خارجی دارای ساختاری محکمتر است اما این متون خارجی چه قدر با ساختار فرهنگی و مولفههای زندگی و اجتماعی ما همخوانی دارد؟ بودجههای پژوهش میتواند راهگشای مشکلات اینچنینی باشد.
این استاد دانشگاه با اشاره به رشد فرهنگی، آن را از دستآوردهای پرداختن دانشجویان به مضامین داخلی و فرهنگ بومی دانست.
وی با ذکر مثالی درباره تفاوت دید مسوولان به هنر نسبت به دیگر علوم ادامه داد: حکایت هنر، مانند حکایت طفلی سر راهی است که توسط نامادری بزرگ شده است و میتوان تفاوت بین این بچهها که رشتههای گوناگون علمی هستند را مشاهده کرد.
وی اضافه کرد: سیستم تصمیمگیرنده مانند مادری است که نباید میان فرزندانش تفاوتی قائل شود مخصوصاً بچهای مانند هنر که تعیین کننده رفتار عمومی، ذوق عمومی، شادابی عمومی، امیدبخشی و... است. پس باید بودجه این بخش بیشتر و بهتر از بخشهای دیگر باشد ولی در عمل مشاهده میکنیم که به بخشهای عمرانی و ساختمانی و بخشهایی که بیشتر به چشم میآیند بودجههای بیشتری نیز تعلق میگیرد.
این استاد دانشگاه هنر و معماری با اشاره به برتری هنر نسبت به بسیاری از رشتهها گفت:هنر باطنی است نه بیرونی، ولی متأسفانه بودجهها بیشتر صرف امور ظاهری میشود تا باطنی، البته منظور این نیست که این ظواهر ناکارآمد است اما باید اولویت با رشتههای باطنی مانند هنر باشد که زیرساختهای اجتماعی