به گزارش خبرنگار ادبیات برنا، نخستین نشست “ عصرروشن” درسال جاری با نقد و بررسی "بینام اعترافات" داوود غفارزادگان، برگزیده جایزه "واو" توسط محسن فرجی، "احتمالا گم شدهام" سارا سالار ،برگزیده بخش رمان اول جایزه گلشیری، توسط سیروس نفیسی، "عروس بید" یوسف علیخانی ، برگزیده جایزه غنیپور، توسط علیرضا بهرامی و "بهار 63" نوشته مجتبی پورمحسن ، برگزیده جایزه نویسندگان و منتقدان مطبوعات، توسط حسن محمودی، روزنامهنگارو نویسنده عصر روز گذشته مورد نقد و بررسی قرار گرفتند.
" بهار63" و " احتمالا گم شدهام" را به یک اندازه دوست داشتم
در ادامه این نشست، مجتبی پورمحسن نویسنده "بهار63"، بخشی از داستان خود را خواند و حسن محمودی روزنامهنگار و نویسنده با ذکر این مطلب که کتابهای حاضر تا کنون بسیار مورد نقد و بررسی قرار گرفتهاند، گفت: از" بهار63" و " احتمالا گم شدهام" به یک اندازه لذت بردهام. مهمترین شاخصه "بهار63" پیروی از سنت از اعتراف نویسی است، که در رمانهای ایرانی به علت ترس از بیان به ندرت دیده میشود.
وی افزود: وقتی این داستان را چندین بار خواندم، متوجه شدم که انگار برای اولین بار است آن را به دست گرفتهام وبه نظرم این جزو نقاط قوت داستان محسوب می شود. کتاب ساختار دایرهای دارد و از همان نقطه پایان، آغاز میشود. راوی کتاب شرایط خود و برخوردش با زنانی که در زندگیاش هستند ، برای مخاطب به تصویر میکشد.
نویسنده کتاب " از چهارده سالگی میترسم" اثر مجتبی پورمحسن را یکی از بهترین دهه 80 معرفی کرد و افزود: نقطه مشترک کتاب سارا سالار و مجتبی پورمحسن در بیان نکاتی از زندگی آدمها است که بیان آنها امکان پذیر نیست.
"عروس بید" پنجرهای رو به موفقیت نویسنده
علیرضا بهرامی شاعر و روزنامهنگار ممیز گریزی را ویژگی آثار علیخانی دانست و گفت: نوشتن از مسائلی که حساسیت برانگیز نیست با راحتی خیال همراه است. علیخانی از موضوعهایی می نویسد که با هویت ایرانی گره خورده است.
وی با اشاره به طرح جلد " عروس بید" خاطرنشان کرد: طرح جلد آثار پیشین علیخانی معرف کتابهایش نبودند اما طرح جلد " عروس بید" مخاطب را برای خرید اثر تشویق میکند. این نویسنده خود معتقد است که دغدغهاش نوشتن رمان عامه پسند است و این حرف بیشتر ناشران بزرگ است که هرگز جرات نمیکنند به زبان بیاورند.
بهرامی با توجه به فضای سخت و خاص آثار علیخانی، زبان آن را روان و بینیاز از پاورقی دانست و افزود: نویسنده "عروس بید" هوشمندانه به ادبیات مردم میپردازد. شاید برخی فکر کنند که رمان نویسی درباره " میلک" نقطه پایان کار علیخانی است اما من فکر میکنم، میتواند به یک تریلوژی تبدیل شود. " عروس بید" پنجرهای است رو به فضایی که موفقیت نویسنده را در لحظه تضمین میکند.
در بخش پایانی این نشست یوسف علیخانی درباره خود گفت: من نویسنده نیستم. کارگرم یا شاید هم عاشقم. داستانهای من قربانی حاشیه شدهاند و تا زندهام، قصههایم دیده نمیشوند.
این نشست با شعری از رسول یونان با صدای خودش پایان یافت.