به گزارش خبرنگار ادبیات برنا، در20 فرودین 1318مردی در کوهستان ریوند نیشابور زادهشد، که با خود عهد بست که تمام عمر خود را صرف ادبیات و فرهنگ ایران زمین کند. او اکنون 72 ساله میشود و سالهای درازی با تدریس در دانشگاههای صنعتی شریف، تهران وکرمان و همچنین برگزاری کلاسهای آموزش زبان پهلوی، اوستانی و برگزاری انجمنهای شاهنامهخوانی در بنیاد نیشابور چراغی برسر راه جوانان برای شناختن ریشه و هویت ملی، افروخته است.
جنیدی بیش از ۳۰ سال از عمر خود را برای ویرایش شاهنامه صرف کرده و معتقد است یك ایرانی باید از ریشه خود آگاهی داشته باشد. گمگشته ما ایرانیان را شاهنامه فردوسی میداند، و رمان درد این مردم برای آگاهی از گذشته پرافتخارشان را در گرو خواندن شاهنامه میداند.
او می گویدایرانیان بر سر گنج خفته اند و این گنج بزرگ زبان ایرانی است که زیباترین شاعرانه ترین عارفانه ترین اندیشه ها به جهانیان پیشکش کرده است. این گنج بزرگ را گرامی بداریم و با آن زندگی کنیم و به این وسیله راز هماهنگی و یگانگی جهان و نبض جهان را دریابیم.
بنیاد نیشابور جای كوچكی است كه او با عشق به ایران و شاهنامه، فرهنگ ریشهدار ایران را به جوانان یادآوری میكند و به آنها، فرهنگ غنی چند هزار ساله این مرز وبوم را میشناساند. اوتاكنون 30 جلد كتاب درباره فرهنگ و تاریخ ایران نوشته است؛ داستان ایران ،زندگی و مهاجرت آریاییان برپایه گفتارهای ایران ، فرهنگ واژههای اوستایی، حقوق بشر جهان امروز و حقوق جهان در ایران باستان، زمینه شناخت موسیقی ایرانی ، نامه فرهنگ ایران ، داستانهای شاهنامه و سرگذشت ایران از جمله آثار این نویسنده و پژوهشگر ایرانیاند.
عمرش دراز، روزهایش همواره شاد باد