با کودک غمگین خود چه گنیم؟

به گزارش خبرگزاری برنا، زمانی که کودکان غمگین و بی حوصله هستند، غالباً تعریف و تمجیدی را که برای کمک کردن به آنان انجام می دهیم، نمی پذیرند. نخست به این دلیل که، قبول کردن هر نوع نظریه ای که با نظریه ی خودشان تفاوت داشته باشد، به زمان نیاز دارد. دوم، درچنان شرایطی، آنان نسبت به صداقت و نیت افراد بسیار حساس هستند.
 
اگر احساس کنند تعریف و تمجید به قصد فریب آنها صورت می گیرد، به آنان توجه نخواهند کرد. اگر احساس کنند در مورد انها قضاوت می شود، شاید به قضاوت خودشان بیش از قضاوت والدین و معلمان اعتماد کنند. اگر آنها را تشویق کنید که دوباره سعی کنند و یا سخت تر عمل کنند، بی آنکه اشاره ای به اضطراب آنان بکنید، ممکن است احساس کنند که با این کار، فقط خودشان را در معرض شکست بیشتر قرار می دهند.

هانکو و هال، هر دو از جنبه های آموزشی و ورزشی مختلف، اظهار می دارند که ما نیاز داریم از اضطراب کودک و زمینه های احساسی او شروع کنیم و به علل آن پی ببریم و به کودک اجازه دهیم خودش را با سرعت خودش پیش ببرد. او باید احساس کند که بر خودش مسلط است. طبق نوشته ی هانکو، با پی بردن به اینکه کودک چگونه به مسئله نگاه می کند( آیا می دانم که این تکالیف درباره چیست؟، آیا می دانم این کار را چطور باید انجام دهم؟، آیا توانایی تکمیل آن را دارم؟) آنگاه ما می توانیم او را به ارزیابی پیشرفت خودش تشویق کنیم.( چگونه پیشرفت می کنی؟، آیا این موضوع آن طور که فکر می کردی سخت است؟، موارد دشوار چه بود؟، چرا گمان می کنی که خیلی خوب موفق نشدی؟)