صف آرایی سیاسیون در برابر ناامیدی

به گزارش خبرنگار سیاسی برنا، موج کوبیدن بر طبل ناامیدی از آن زمان فزونی یافت که برخی سوار بر موج اعتراضات مردمی، از عدم حل مشکلات سخن گفتند. همان هایی که در 4 سال دولت اول روحانی هر آنچه می توانستند بر این طبل کوبیدند تا میوه آن را در انتخابات اردیبهشت 96 بچینند؛ هرچند در این راه ناکام ماندند.

حال نیز همان گروه به همراه برخی خارج نشینان بر مدار سابق حرکت کرده و سخن از ناامیدی جامعه از اصلاح می زنند. این درحالی است که به اعتقاد یکی از فعالین سیاسی اصلاح طلب برخی با بزرگنمایی ناامیدی باعث گسترش آن می شوند.

بزرگنمایی ناامیدی؛ دلیل گسترش ناامیدی

محمد صادق جوادی حصار فعال سیاسی اصلاح طلب درباره فضای ناامیدی که بعضا در جامعه وجود دارد، می گوید: یکی از دلایل گسترش ناامیدی، بزرگنمایی آن است. اگرچه ناامیدی در جمعه وجود دارد و نمی شود آن را انکار کرد، اما در طول تاریخ معاصر تجربه های اینچنینی فراوان داشتیم و این برای اولین بار نیست که کشور چنین شرایطی را به خود می بیند.

او می افزاید: در دوره ای در دولت آقای هاشمی و احمدی نژاد و همچنین اواخر دولت اصلاحات که مردم نسبت به آینده کشور ناامید شده بودند و نتیجه اش قدرت گرفتن جریانی با رهبری احمدی نژاد شد که کشور را به این وضعیت دچار کرد.

جوادی حصار اضافه می کند: این در شرایطی است که مخالفان دولت روحانی چه در داخل کشور و چه خارج از مرزها، تلاش زیادی کردند که روحانی موفق نشود.

این عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی می افزاید: یکی از دلایل عدم موفقیت در بخش اقتصادی، عدم تعامل آمریکایی ها در اجرای برجام بود. اگر برجام به طور دقیق از سوی آمریکایی ها اجرا می شد، بخشی از وعده های آقای روحانی در ایجاد گشایش های اقتصادی محقق می شد. اما سیاست های ترامپ در قبال برجام باعث شد تا این وعده ها معطل بماند و نتیجه اش ایجاد ناامیدی بود.

او با اشاره به سنگ اندازی گروهی در داخل کشور در برابر اقدامات دولت، می گوید: از سوی دیگر گروه های داخلی مخالف روحانی به خصوص از طریق صدا و سیما تلاش کردند دولت را ناکارآمد و درغگو نشان بدهند و بگویند دولت در حل مشکلات ناتوان است و اهل عمل نیست.

جوادی حصار با اشاره به اظهارات جهانگیری درباره متولدین دهه 60 که به گفته ی او به طور ناصحیح در رسانه ها بازتاب یافت، می گوید: نسلی در دهه 60 متولد شدند که این افزایش جمعیت بیش از ظرفیت کشور بود. حال آنهابه مرحله ورود به بازار کار رسیده اند، اما با توجه به شرایط کشور امکانات برای ایجاد شغل برای آنها وجود ندارد.  

او تاکید می کند:همه باید برای آینده ایران مانع از گسترش این ناامیدی شویم. البته نه به این معنا که به مردم دروغ بگوییم یا آنها را فریب دهیم، اما شرایط به گونه ای است که می توان امید را در جامعه زنده کرد. این را هم باید در نظر داشت که عایدی از ناامیدی حاصل نمی شود؛ آیا با ناامیدی به رفاه و توسعه می رسیم!؟

راه حل؛ رفع منشا ناامیدی است

اما در سوی دیگر یکی از اعضای مجمع مدرسین حوزه علمیه اعتقاد دارد نمی شود با توصیه بر ناامیدی غلبه کرد، بلکه باید منشا ناامیدی را بر طرف ساخت.

حجت الاسلام محمدتقی فاضل میبدی که با اعتمادآنلاین گفتگو کرده، می گوید: حل ناامیدی که الان در جامعه وجود دارد بخش کوچکی از آن دست دولت است و بخش مهم آن در دست سایر نهادها و قوه قضائیه است. پاره ای از نارضایتی ها به نحوه برخورد با مفاسد اقتصادی بر می گردد که احکام صادر شده برای این مفاسد ناامیدی ایجاد می‌کند.

فاضل میبدی ادامه می دهد: این نوع برخورد در حالی است که یک دختری را که ممکن است یک کار اشتباهی کرده باشد بگیرند و حکم زندان تندی برای او صادر کنند. اینها در جامعه ما بدبینی و ناامیدی ایجاد می کند.

عضو مجمع روحانیون مبارز می افزاید: رفع بخشی از ناامیدی ها دست دولت است که باید مسائل اقتصادی را بهتر حل کند و کسب و کار را رونق دهد. جامعه ما از لحاظ اقتصادی و قضایی مشکلات زیادی دارد. در هر موضوع اداری مردم باید پولی با نرخ های متفاوتی بپردازند. این ها مسائل مختلفی است که به زندگی مردم گره خورده است و باعث ناامیدی مردم شده است.

او تأکید می کند: تا زمانی که منشأ ناامیدی مردم رفع نشود، ناامیدی کم نمی شود به همین خاطر باید گفت نمی شود به مردم توصیه کرد که ناامید نشوند. در این میان هم یک صدا و سیما فعالیت می کند که مسئله را وارونه منعکس کند و می گوید یک عده مقصر هستند و یک عده دیگر مقصر نیستند.

فاضل میبدی تصریح می کند: به نظر من یک جریانی در کار است که هر روز در کشور یک بحرانی ایجاد می شود. یک روز مسئله حجاب اجباری و یک روز دراویش و یک روز هم کنسرتی در برج میلاد به یک مسئله تبدیل می شود.

او می افزاید: تا زمانی که ما به اخلاق اصیل اسلامی برنگردیم و واقعیت ها را درست نبینیم و این توهمات را کنار نگذاریم روز به روز مشکلات بیشتر می شود.