به گزارش برنا دوستیهای خیابانی سرآغاز بسیاری از مفاسد اجتماعی است. ارتباط جبران ناپذیری که همه چیز یک خانواده را تحت شعاع خود قرار میدهد و خود فرد را نیز از هر لحاظ روحی، روانی و جسمی درگیر خود می کند.درواقع چشم های عقل و معرفت او را از زیبایی های همیشگی می بندد و او را به این لذت زودگذر دلخوش می کند.
پروفسور حسین باهر بنیانگذار مکتب رفتار شناسی و مشاور در امور رفتار، دوستیهای خیابانی را ناشی از فقر در زمینههای مختلف موجود در جامعه دانست و گفت: دوستیهای خیابانی چند دلیل دارد.فقر اقتصادی، فقر فرهنگی، فقر اجتماعی و فقر عرفانی عوامل اصلی گرایش جوانان به این سمت و سو است.
وی در ادامه افزود: هنگامی که زمینههای این نوع کمبودها را در جامعه فراهم کردیم گرایش به سمت گستاخی، عصیان، پرده دری و فحشا افزایش می یابد. به عنوان مثال؛ یک دختر به خاطر فقر اقتصادی بعد از تحمل یک مدت زمان کوتاه ، طاقت نمی آورد و با سوار شدن در ماشین های گران قیمت تن فروشی می کند یا فردی به خاطر فقر فرهنگی، شیشه مصرف می کند.
این استاد دانشگاه به اعتقادات برخی از این افراد اشاره نمود و اظهار داشت: برخی افراد که اعتقاد دارند، پیش خود می گویند کمی خلاف کنیم و بعد توبه خواهیم کرد و کسی هم که باورهای اصل و نصبی و معرفتی ندارد، اول کمی بر حسب فطرت دچار پشیمانی می شود اما کم کم به سمت بی بند و باری و معنویت ستیزی گرایش پیدا می کند.
پروفسور باهر رسانه های مختلف را مقصر دانست و افزود: رسانه های مختلف از جمله رسانه های داخلی به طور مداوم در جوانان زمینه ایجاد می کنند و رسانه های خارجی نیز با کمال میل آنها را جذب می کنند.
وی از نظر روحی و روانی این دوستی ها را مورد نقد قرار دارد و تصریح کرد: این نوع دوستی ها از نظر روحی و روانی کرامت انسان را مخدوش می کند، چون برخی انسان ها از حد حیوانی هم پست تر می شوند. هیچ حیوانی مواد مخدر مصرف نمی کند یا به هم جنس خود تجاوز نمی کند اما انسان این کارها را انجام می دهد.
این استاد دانشگاه به اپیدمی شدن این جریان اشاره نمود و گفت: در برخی از شهرها شاهد اپیدمی شدن(هر بیماری قابل انتقال و یا غیر قابل انتقال) این جریان هستیم،بهتر است مدیریت در این بخش جامعه را به کسانی بسپاریم که توانایی حل این مشکلات را دارند چون ایران از نظر فرهنگی و دینی بسیار غنی بوده، فقط مدیریت درستی در این زمینه نیاز است.