استفاده از چاشنی محبت هنگام صدا کردن همسر / نصف و نیمه همدیگر را صدا نکنید

به گزارش خبرنگار «نیمرخ» برنا، در زندگى مشترک، محبت و صفا و صمیمیت و یكرنگى لازم است  و صدا زدن همسر به نامى كه مطلوب و محبوب اوست می‌تواند در بوجود آمدن صمیمیت بین همسران نقش داشته باشد.

هر یك از زن و شوهرها باید همسر خود را به نامى صدا كند كه او بیشتر دوست دارد و خوشترش مى‌آید، چه اسم كوچك باشد و یا نام خانوادگى ، یا القاب مذهبى و عناوین اجتماعى . بهتر است پیش از آنكه زن و شوهر لقب و عنوانى پیدا كنند؛ یعنى سال‌هاى اول ازدواج كه هنوز دكتر و مهندس و حاجى نشده‌اند و یكدیگر را به اسم كوچك یا نام فامیل مى‌خوانند، چاشنى محبتى بر آن بیفزایند و مثلا « حسین جان و مریم جان» بگویند یا «على آقا و زهرا خانم» صدا زنند.

صدا زدن به اسم تنها توهین آمیز است و توهین آمیزتر آنكه همسران تنها نیمی از اسم همدیگر را صدا کنند.

برخی تصور می‌کنند اگر میان زن و شوهر خلوص و صفا باشد، این نام‌ها توهین به حساب نمى‌آید و مانعى ندارد. درست است در آن صورت توهین نیست و مانعى ندارد، ولى نمی‌تواند مانند «آقا جان» و «خانم جان» ، ایجاد محبت كند.
 
اسلام به همه مسلمین مخصوصا به زن و شوهر سفارش مى‌كند: مخاطب را به نامى بخوان و با كلمه‌اى صدا بزن كه او را خوشتر و دوست‌تر آید.

شاید بعضى از مردان كه داراى عنوان حاجى و رئیس و دكتر و مانند آن هستند از همسرشان شنیدن این عناوین را دوست نداشته باشند و كلمه « احمد جان» را مثلا از او بهتر بپسندند؛ در آنصورت همسر باید همان كلمه ایى را بگوید كه او بیشتر دوست دارد، همچنین نام‌ها و عناوین از لحاظ زشتى و زیبایى و خوش آمدن و بد آمدن همسر، در خلوت یا پیش مردم با هم فرق می‌کند. 

بعضى از آقابان عناوین شعرى جالبى انتخاب كرده و همسر خود را به آن عنوان صدا می‌از جنس زندزنند، مانند «امانت خدا» و این در حالی است که پیغمبر و امیرالمومنین فرموده‌اند كه زنان امانت خدا هستند نزد مردان . پیداست كه زن از شنیدن این عنوان احساس افتخار مى‌كند و مرد هم به وظیفه سنگین خود كه نگهدارى امانت الهى است متوجه مى‌شود.

بعضى از مردان عارف و ظریف همسر خود را به عنوان « ولى من ، سرپرست من» صدا می‌زند، یا زنى شوهرش را به عنوان «خداى من» مى‌نامد. همه مى‌دانند و خود زن و شوهر هم مى‌دانند كه این عناوین پوششى از مزاح و ظرافت ، روى واقع و حقیقت دارد.
با وجود این شنونده احساس افتخار مى‌كند و میان زن و شوهر گرمى و صفا و محبت و وفا ایجاد مى شود البته بهتر است این القاب و ظریفتر و لطیف تر از آن در خلوت همسران بیان شود.

پبامبر اکرم یكى از همسرانش را كه جوانتر بود «حمیرا» مى‌نامید. حمیرا را مى‌توان به «گل سرخ» ترجمه نمود، اگر چه لطافتى را كه در كلمه «حمیرا» است با هیچ تعبیرى در فارسى نمى‌توان بیان كرد.