قسم را باور کنیم!

فیلم «قسم» دومین فیلم محسن تنابنده البته با تجربه‌ای متفاوت با قبل، در حالی این روزها اکران می‌‌شود که توقع می‌رفت فروش بهتری در انتظارش باشد. بی‌تردید فاکتورهای مهم و موثری در فروش یک فیلم سینمایی نقش دارد و این روزها که تبلیغات به شیوه‌های مختلف در اقبال یک اثر سینمایی در سالن‌های نمایش موثر است، پرواضح است بدون رعایت بدیهی‌ها در عرصه تبلیغات، رسیدن به همه آنچه در انتظار است کمی دور از واقعیت به نظر می‌رسد.

فیلم «قسم» با داستانی بکر و متفاوت روایت می‌شود و در بحث کارگردانی می‌شود گفت این فیلم با ریسک بسیار در اجرا درآمده و ساختار تولیدی فیلم با اندک چالشی در اجرا می‌توانست حتی زمین بخورد. اتفاقی که خیلی از کارگردانان جوان و حتی باتجربه‌های سینما به سمت این ساختارشکنی نمی‌روند. اما با این حال فراموش نکنیم سینمای امروز در حوزه فروش و گیشه بی‌رحم‌تر از آن است که بتوان بدون در نظر گرفتن همه اضلاع به موفقیت دست یافت.

اگرچه پیش‌بینی می‌شد فیلم «قسم» با حضور ستاره‌های سینما و تلویزیون به اقبال فکر کند اما موتور فروش این فیلم هنوز راه نیفتاده است. یعنی حداقل‌های فروش در حد معمولی برای بازیگر نقش نقی معمولی رخ داده است و این قطعا برای او  راضی کننده محسوب نمی‌شود.

حتی تصور می‌رفت تبلیغات دهان به دهان این فیلمِ خوب و با آبرو در روزگاری که سینما بدون قصه پیش می‌رود و کارگردانی در آن گاهی اوقات در حد یک شوخی است و همه چیز باسمه‌ای دیده می‌شود، در کشاندن مخاطب به سالن‌های سینما کاربردی باشد اما مشخصا حداقل تا امروز این مهم برای فیلم تنابنده رخ نداده است.

حتی حضور عوامل فیلم منهای مهناز افشار، که در ایران حضور ندارد، در سالن‌های سینما به این مهم کمک نکرده و متأسفانه می‌توان گفت پایین آمدن سلیقه مخاطب در استقبال از فیلم‌های نامرغوب به اصطلاح کمدی کم کم می‌رود تا صدمات جبران ناپذیری بر سیطره این سینمای شریف، که از بزرگان به ارث رسیده، وارد کند.

در تحلیلی کوتاه از فیلم «قسم» باید گفت تمام کسانی که این فیلم را دیده‌اند معتقد هستند فیلم یک فیلم سخت با قصه‌ای خاص و بازی‌هایی قابل تقدیر است. شاید چند سکانس از بازی مهناز افشار در این فیلم را بتوانیم اوج بازیگری او قلمداد کنیم. سعید آقاخانی در این فیلم در دو، سه سکانس عیار بازیگری‌اش را به رخ می‌‌کشد. مهران احمدی از کمترین فرصت استفاده می‌کند تا نشان دهد چگونه می‌شود از یک نقش مکمل در این سینمای کم ستاره، ستاره ساخت.

نابازیگران فیلم به حداقل‌های باور مخاطب نزدیک می‌شوند و قصه تعلیق‌ها، موقعیت روایت، التهابی که در نهایت به اوج می‌‌رسد آن قدر تکان دهنده است که «قسم» را بتوان یکی از بهترین‌های این روزهای سینما قلمداد کرد. با این اوصاف باید گفت این فیلم را نباید در سالن‌های سینما از دست داد چراکه می‌تواند جزو خوب‌های این روزهای سینما باشد.