پلورالیسم فكری فرخانی به پراكندگی شعری او منجر شده است

به گزارش سرویس فرهنگی برنا به نقل از  پایگاه خبری حوزه هنری در این دور از سلسله نشست های حكایت شعر كه به برسی كارنامه شاعران انقلاب می پردازد كارنامه ادبی محمد رمضانی فرخانی در حضور نقد و بررسی شد.
محمود حبیبی كسبی، مجری جلسه در آغاز این نشست به معرفی شخصیت و فعالیت های هنری رمضانی فرخانی پرداخت و یكی از غزلهای او را قرائت كرد.
در ادامه محمد رمضانی فرخانی با سپاس گذاری و تقدیر از منتقدان و شاعرانی و همچنین حاضران در جلسه بخشی از سروده هایش را خواند.
سید احمد نادمی كه به عنوان منتقد رد این جلسه حاضر بود در سخنانی كار ادبی فرخانی را جدی و قابل قبول خواند و گفت: واقعیت این است كه امروز شعر به امری سهل الوصول تبدیل شده و همه به نوعی شاعر هستند و هركس كه از كارش خسته می شود یك كتاب شعر چاپ می كند، با این وجود امروز برای پیدا كردن یك اثر از محمد فرخانی با دردسر روبه رو می شویم و این در حالی ست كه او همواره در فضای شعری ما حضور داشته است.
نادمی عدم رضایت فرخانی برای چاپ آثارش را نشانه جدیت در كار او و مقاومت برای حل نشدن در جریان شعری حاكم از سوی او دانست و گفت: هنگامی كه با شعرهای فرخانی مواجه می شویم شاعر آن ها را انسانی جدی و اهل فكر می یابیم كه می خواهد با شعرهایش حرفی بزند و اگر بیت به بیت اشعارش را دنبال كنیم می توانیم حرف های زیادی از آن ها استخراج كنیم.
او در ادامه افزود: از اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 هفتاد كه فرخانی كار خود را به عنوان شاعر آغاز كرد تا به امروز نام فرخانی در فضای شعری همواره برای من نامی جدی بوده است و از نظر من شعر های او بسیار موفق است.
منتقد دیگر این جلسه یوسفعلی میر شكاك درباره فعالیت شعری رمضانی فرخانی گفت: محمد فرخانی به حساب جوهر شاعری شاعر است اما به حساب آثارش پس از دوره نخست فعالیتش دگردیسی هایی در تفكر او پدیدار شد و این ابتدا موجب دگردیسی های زبانی او و در نتیجه سبب دگردیسی در ساخت شعر او شد.
میرشكاك در ادامه با بیان این كه در جامعه ما خیلی ها برای این كه وارد دایره روشنفكری شوند حاضر میشوند روی سر یا روی دست هایشان راه بروند گفت: یك روشن فكری زدگی در محمد رمضانی فرخانی و آثارش صورت بست كه هیچ گاه نتوانست از آن انصراف دهد.
این شاعر و منتقد ادامه داد: پراكندگی فكری فرخانی كه از پلورالیسم (كثرت گرایی) فكری او ریشه گرفته است منجر به پراكندگی شعری او شد.
او با بیان این كه زبان نخستین حقیقتی ست كه شاعر باید در هر موقعیتی كاملا به آن التزام داشته باشد گفت: اگر این التزام در شاعری وجود نداشته باشد خود زبان، شاعر یا ادیب را ضایع می كند و از بین می برد.
این شاعر دو نقص عمده را در كارهای محمد رمضانی مورد تاكید قرار داد و گفت: اولین نقص در كارهای این شاعر افراط او در نوآوری است و دیگر این كه شاعر نسبتش را با سنت از دست می دهد.
میر شكاك محمد رمضانی را از نضر فكری و ذوقی شاعری توانمند خواند و گفت: فرخانی توانمندی های زیادی دارد اما نباید همه توانمندی ها را یك كاسه كرد. او باید با بازنگری در ساختار آثارش به شكل و فرم آن ها تناسب بدهد.