از شکاف تا گسل طبقاتی/ دسترسی نابرابر به منابع و فرصت‌ها، عامل بی‌عدالتی

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ از فاصله طبقاتی که می‌گوییم تصویری در ذهنمان نقش می‌بندند و آن آرزو و رویاهایی‌ست که می‌بینیم بیشتر مردم بعد از 30 سال کار و تلاش هنوز به آن نرسیدند و شاید رویاهایشان به قابی خاک خورده در پس پستی و بلندی روزگار تبدیل شده است، فاصله طبقاتی در هیچ‌جای این کره خاکی عجیب نیست، عجیب فرصت‌ها و منابعی است که برخی خودی‌ها و نورچشمی‌ها دارند و ما نداریم!

حتی علامت تعجب هم نمی‌خواهد، سال‌هاست دیدیم که گروهی از مردم رکاب می‌زنند اما خط پایانی وجود ندارد اما گروه بسیار قلیلی پا بر رکاب نگذاشته به خط پایان و زندگی مادی بسیار مطلوب می‌رسند، چگونه؟ این‌گونه که آن‌هایی که دست‌شان رسید برای دیگران کاری نکردند و کلاه‌شان را چسبیدند و نان و دندان هم مهم نبود، یک نفر نان داشت اما بی نوا دندان نداشت/ آن یکی بیچاره دندان داشت اما نان داشت!

دسترسی نابرابر به منابع و فرصت‌ها، عامل بی‌عدالتی

در ارتباط با آسیب‌شناسی معضل شکاف و بلکه گسل طبقاتی با امیرمحمود حریرچی، آسیب‌شناس و استاد دانشگاه  به گفت‌وگو پرداختیم. او اصلی‌ترین عاملی که باعث بی‌عدالتی و فاصله در جامعه شده را توزیع ناعادلانه ثروت در کشور، دسترسی نابرابر به منابع و فرصت‌ها ذکرمی‌کند، اگر فرصت‌های برابر وجود داشته باشد افراد می‌توانند با تلاش خود به زندگی رضایت‌مند برسند زیرا اگر این فرصت‌ها فقط برای گروه خاصی فراهم باشد آسیب‌های متعددی در پی خواهد داشت.

حریرچی می‌گوید: «درد بزرگ کشور ما این است که همه‌چیز به‌جای تولید، با دلالی و واسطه‌گری مدیریت می‌شود و همان تاجری که کالاهای غیرضروری و لوکس وارد می‌کند نقش دلال را دارد، بررسی‌های میدانی درمورد بازار میوه نشانگر آن است از زمانی که میوه از باغدار و کشاورز خریده می‌شود و تا به دست مصرف‌کننده نهایی برسد 10 برابر قیمت خرید از تولیدکننده، به مصرف‌کننده فروخته می‌شود؛ این فاصله به جیب چه کسانی می‌رود؟»

او توجه به تولید را راه احیای عدالت می‌داند و ضمن اشاره به استفاده نادرست نفت، ادامه می‌دهد: «طبق آمار، تعدادی نزدیک به 1500 نفر با درآمدهای چندمیلیاردی اصلاً مالیاتی پرداخت نمی‌کنند، این‌ها دلال‌هایی هستند که به شکل‌های مختلف درآمدشان نامشخص است و راه‌های فرار مالیاتی دارند، حال چرا این اتفاق افتاد؟ از زمانی که نفت را درآمد دیدیم این بلا سرمان آمد زیرا نفت سرمایه بود و درآمد نبود.» حریرچی یادآورشد: «یکی از دلایلی که زمان انقلاب به خیابان‌ها آمدیم این بود که دولت نفت را درآمد نبیند تا بتوانیم نفت را به سرمایه تبدیل کنیم و صادرات و تولید و اشتغال را رونق‌بخشیم، اما اکنون 80 درصد بودجه کشور را نفت تشکیل می‌دهد و 10 درصد بودجه مواردی مانند تولید است و این درد بزرگی است.»

فاصله طبقات درآمدی به شکاف رسیده است

این کارشناس افزود: «کسی که بزهکار است مجرم اصلی نیست، بلکه عموما به دلیل فقر و تهیدستی به این کار روی آورده است و شرایط آن‌ها را وادار به انجام این کارها کرده چون حق انتخابی نداشته است. درد بزرگ جامعه فاصله بسیار عمیق دولتمردان و سیاستمداران با مردم عادی است، کسی که در ولنجک... و در قصر زندگی می‌کند چگونه می‌تواند نماینده مردم در مجلس یا وزیر .... آن‌ها باشد؟»

نمایندگان و وزرا، نمایندگان مردم نیستند بلکه نماینده قشر اندک خودی‌ها هستند

او بیان کرد: «مسئولان به‌قدری با مردم فاصله‌دارند که حتی خودشان جرئت نمی‌کنند به مردم و فقرا نزدیک شوند زیرا می‌دانند که خودشان عامل فقر و بزهکاری بودند، به همین دلیل چند وقت یک‌بار با لبخند حرف‌های بانمک می‌زنند و متأسفانه مملکت ما با لبخند درمانی مدیریت می شود.»

این آسیب‌شناس اجتماعی درخاتمه ضمن توضیح راهکاری برای برون رفت از بی‌عدالتی معتقداست که هر چند که دیر شده ولی باید کیلومتر کشور را صفر کنیم و به ارزش‌های درست و آرمانی ابتدای انقلاب بازگردیم و درعمل متجلی آن باشیم. شاید برای نسل کنونی قابل‌باور نباشد که ابتدای انقلاب جوانان و مردم پایبند به چه ارزش‌های والایی بودند اما اکنون سردمداران باید آن را درعمل اجرا کنند.

حریرچی این‌گونه صحبت‌های خود را پایان می‌دهد: «اسلامی که ابتدای انقلاب به دنبال آن بودیم فقط احکام نبود، هرکس بر اعتقادات دینی و باورهای خود پایبند است و می‌داند باید چگونه رفتار کند، زمان انقلاب مردم به دنبال عدالت اسلامی و سیره مولا علی(ع) بودند، اما متأسفانه برخی به‌راحتی از کنار این‌ها گذشتند. ارزش‌های زمان انقلاب همان عدالتی بود که عزیزترین جوانان کشور برای تحقق آنها به جبهه‌های جنگ تحمیل شده رفتند، کسانی مدیون خون شهدا هستند که در مسند اختیار و قدرت هستند. این را گردن مردم عادی نیندازند.» / منبع: رسالت