نمایندگان مجلس قوانین حوزه بدمسکنی و حاشیه نشینی را پیگیری کنند

به گزارش خبرگزاری برنا در آذربایجان شرقی، فریدون بابایی اقدام با اشاره به ضرورت توجه به موارد پیشگیری از خطرات بلایای طبیعی، اظهار کرد: متاسفانه زلزله ای که اخیرا در شهرستان دنا و شهر سی سخت رخ داد، به رغم اینکه از شدت بالایی نیز برخوردار نبود اما آسیب های زیادی به زیرساخت ها زد و با اینکه مدیریت بحران در منطقه حضور پیدا کرد، اما این حادثه باعث خسارات زیادی شد.

او ادامه داد: پس از این زلزله، رئیس محترم بنیاد مسکن کشور در مصاحبه ای اعلام کرد که به هر خانواده ای که در این حادثه خانه خود را از دست داده، ۱۰۰ میلیون تومان تسهیلات و ۲۰ میلیون کمک بلاعوض می دهیم و برای تعمیرات خانه های آسیب دیده نیز ۳۰ میلیون تسهیلات و ۱۵ میلیون بلاعوض کمک می کنیم، حالا سئوال بنده این است که چرا همیشه منتظریم تا زلزله ای اتفاق بیفتد و هزاران شهروندان و خانه هایشان آسیب بینند و بعد به فکر چاره باشیم؟

این عضو شورای اسلامی شهر تبریز عنوان کرد: کشور ما جزو ۱۰ کشور بلاخیز جهان است و از ۴۵ بلای جهان، وقوع ۳۵ بلا در کشور ما سابقه دارد. با این شرایط چه خوب است که به این موضوع پرداخت کنیم و هر چهار مرحله مدیرت بحران که شامل پیشگیری، آمادگی، مقابله و بازسازی است را انجام دهیم و فقط به دو مرحله بسنده نکنیم.

او با بیان اینکه برنامه بلندمدت دولت رفع بدمسکنی است، گفت: ۶۰ میلیون از جمعیت کشور شهرنشین هستند و از این بین ۲۰ میلیون در بافت های مسئله دار که شامل ۱۲ میلیون حاشیه نشین و هشت میلیون بافت فرسوده است، زندگی می کنند. با این شرایط اگر یک بلای طبیعی اتفاق بیفتد، فاجعه انسانی رخ خواهد داد.

بابایی اقدم عنوان کرد: قوانینی که در کشور ما وضع شده، مشخصا در قانون ششم توسعه مشخص شده که یک سری آسیب ها که یکی از آنها حاشیه نشینی است، باید تا ۲۵ درصد کاهش یابد اما در عمل چنین چیزی اتفاق نمی افتد.

او ادامه داد: چند خانه در چند منطقه از تبریز دچار رانش و ریزش شده است و حالا با وضعیت موجود، حتی برای اسکان موقت یک خانواده شهری تبریز آمادگی نداریم و به همین جهت من از نمایندگان محترم مجلس می خواهم که قوانین وضع شده در حوزه بدمسکنی و حاشیه نشینی را پیگیری کرده و تکالیفی را برای دستگاه ها اعمال کنند.

این عضو شورای شهر تبریز اظهار کرد: در وهله دوم اعتباراتی که قرار است پس از وقوع بحران تخصیص یابد، قبل از آن در شهرهای آسیب پذیر مدنظر قرار گیرد و نهایتا موضوع ضرورت اسکان موقت است که باید در سریع ترین زمان و متناسب با ظرفیت و آسیب پذیری شهرها، فضاهایی برای اسکان موقت در مواقع بحران آماده کنیم.