فشار استعمارگران بر کشورهای ضعیف برای پرداخت هزینه های زیست محیطی با کلید واژه توافق نامه پاریس

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا؛  گرم شدن زمین و کاهش بارندگی ها باعث شد تا در 12 سپتامبر سال 2015، 195 کشور جهان در کنفرانس تغییر اقلیم که در پاریس برگزار شد حاضر شوند و با مذاکره و اجماع به یک توافق بین‌المللی تحت عنوان توافق نامه پاریس در چارچوب پیمان‌نامه سازمان ملل در تغییر اقلیم (UNFCCC) به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، و سازگاری با تغییرات اقلیمی دست یافتند.

ایران نیز در این توافق محیط زیستی حضور داشت اما اندکی پس از تشریح تعهداتی که کشورمان داده بود فعالان محیط زیست و کارشناسان به این پیمان بین المللی اعتراض کردند چراکه کشور های اروپایی به دلیل بی بهرگی از منابع انرژی و سوق به سمت انرژی های پاک بیشترین نفع را از این توافق می برند و امضای این معاهده می‌تواند سرعت رشد صنعتی کشورهایی که این منابع را دارند کاهش دهد.

در ابتدا قرار بر این بود که برنامه مشارکت ملی مد نظر ایران (INDC)  تبدیل به سند مشارکت ملی ایران   (NDC)  شود و کشورمان باید بر اساس همین تعهدات در توافق پاریس عمل کند. اما سازمان محیط زیست در سال ۹۵ برای تصویب توافق ‌نامه پاریس در مجلس شورای اسلامی، تنها متن توافق را ارسال کرد و از دادن سند مشارکت ملی خودداری کرد. هرچند این توافق ‌نامه در مجلس تصویب شد، ولی شورای نگهبان بعد از برگرداندن آن به مجلس برای بازنگری و اصلاح، مهم‌ ترین ایراد این توافق را فقدان پیوست اعلام کرد.

روند این توافقنامه که در دولت سیزدهم شکل گرفته بود واکنش نمایندگان مجلس را در پی داشت. سمیه رفیعی عضو کمیسیون کشاورزی و رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی پیش از این در گفت و گویی اظهار کرد: دولت به عنوان امضا کننده این توافق نامه باید توضیح دهد که اگر ما بخواهیم تعهداتمان را در قبال کاهش گازهای گلخانه‌ای انجام دهیم، دنیا می‌تواند به ما تجهیزات بدهد یا نه؟

وی افزود:  وقتی در شرایط تحریم، هیچ کانال مالی و انتقال دانشی برای ایران باز نیست و منفعت ایران در اجرای مفاد این توافقنامه در هاله‌ای از ابهام قرار دارد، در حالی که تعهداتمان کاملاً روشن است، چطور می‌توانیم در این باره تصمیم گیری کنیم؟

علی سلاجقه معاون رییس جمهور و رییس سازمان حفاظت محیط زیست  در حاشیه بیست و ششمین کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل در گلاسکو در گفت و گویی با تاکید بر اهمیت موضوع محیط زیست وگرمایش زمین برای ایران و به ویژه دولت سیزدهم گفت: شخص رئیس جمهوری از جمله هواداران سرسخت مسائل محیط زیستی بوده و سابقه روشنی از این علاقه و اهتمام از دوران ریاست قوه قضائیه تا کنون در کارنامه ایشان دیده می شود که می توان از آن جمله به برخورد با کارخانه ها و صنایع آلاینده اشاره کرد.

سلاجقه گفت: ایران حتی قبل از کنوانسیون پاریس و به طور داوطلبانه برخی از اقدامات مانند مقابله با جنگل تراشی، ایجاد مناطق جنگلی، ایجاد پوشش گیاهی و حتی همکاری با کشورهای همسایه در این زمینه ها را در دستور کار خود داشت.
رییس سازمان محیط زیست تاکید کرد: ایران یکی از درخشان ترین کارنامه ها در موضوع بیابان زدایی را دارد. اهمیت انرژی های نو برای ما به حدی است که کمیته امداد با قرار دادن صفحه های خورشیدی در اختیار مددجویان برای آنها اشتغال زایی کرده است و برق تولیدی آنها را دولت خریداری می کند.

معاون رییس جمهور در پاسخ به سوالی در خصوص توافق پاریس و چگونگی حضور ایران در این توافقنامه ، از کشورهای توسعه یافته به دلیل عدم پایبندی به تعهدات خود در زمینه کمک های مالی و فنی به کشورهای در حال توسعه انتقاد کرد.
وی گفت کشورهای ثروتمند که خود با بهره کشی از محیط زیست ثروتمند شده اند اکنون به کشورهای فقر فشار وارد می کنند و می‌خواهند هزینه نابودی محیط زیست را کشورهای فقیر بپردازند.

سلاجقه با اشاره به روحیه استعماری و استثماری کشورهای ثروتمند تاکید کرد: این کشورها با رویکردی استعماری در حالی که خود مسئول آلودگی محیط زیست هستند از سایر کشورها می خواهند منابع خدادادی خود را تعطیل کنند و مولدهای انرژی پاک را از آنها بخرند.

رئیس سازمان محیط زیست تاکید کرد که هرگونه اجرای تعهدات توافقنامه پاریس از سوی ایران مشروط به برداشته شدن همه تحریم هاست.

وی اظهارکرد: پیش شرط رفع تحریم ها حتی در پیشنویس امضا شده توسط ایران نیز مندرج شده و ما تعهد کرده ایم فقط در صورت برچیده شدن همه تحریم ها، 4 درصد از گازهای گلخانه ای بکاهیم که این 4 درصد چیزی حدود 56 میلیارد دلار برای ما هزینه خواهد داشت.

معاون رییس جمهوری از بدقولی کشورهای ثروتمند هم انتقاد کرد و گفت آنها به تعهد خود مبنی بر کمک 100 میلیارد دلاری به سایر کشورها هرگز عمل نکردند.

سلاجقه اضافه کرد: ایران هنوز تعهدی نداده و این توافق هنوز در مجلس به تصویب نرسیده است. با این حال ، این به معنی بی توجهی ایران به مسائل محیط زیستی نیست، چرا که ما حتی قبل از 1994 مسائل محیط زیستی را وارد سیاستهای اجرایی کشور کرده ایم.
رییس سازمان محیط زیست گفت : دولت جدید نسبت به مجامع بین المللی و کنواسیونهایی که به آنها پیوسته ایم بسیار جدی و فعال است. به همین دلیل در کنفرانس فعلی نیز در سطح معاون رئیس جمهور که نشان دهنده اهمیت این موضوع است شرکت کرده ایم.

تحقیقات حاکی از آن است که مبارزه برای حفظ دمای ۱.۵ درجه سانتی‌گراد با کاهش مصرف بخش عمده مردم ساکن روی کره زمین مختل نمی‌شود، بلکه انتشار بیش از حد گازهای گلخانه‌ای توسط ثروتمندترین شهروندان جهان که تنها یک درصد از کل جمعیت جهانی را تشکیل می‌دهند عامل شکست در این مبارزه است.

درصورتیکه پیوستن به این کنوانسیون هوشمندانه باشد و برنامه مشارکت ملی با اجماع نظر همه ذینفعان و خبرگان کشور آماده شود و تمام جوانب در آن دیده شود، علاوه بر اینکه می تواند باعث تسهیل گری و کمک برای انتقال تکنولوژی های نوین و کمک مالی به کشور را فراهم نماید، میتواند سد کننده برخی محدودیت های احتمالی آتی که از طرف اتحادیه اروپا و سازمان ملل وضع گردند نیز بشود.

انتهای پیام/