چرا برای رسیدن به اهداف بهانه تراشی می کنیم؟

۱۳۹۵/۰۳/۱۸ - ۱۵:۱۲:۴۹
کد خبر: ۴۱۴۴۰۷
چرا برای رسیدن به اهداف بهانه تراشی می کنیم؟
شاید این سئوال برای هر فردی در طول زندگی اش پیش آمده باشد که چرا کارها یا اهداف را به تعویق می اندازیم.چرا زمانی که هدفی را مشخص می کنیم هیجان زده می شویم،احساس امیدواری به آینده پیدا می کنیم ، تفکرات مثبت به سراغ مان می آید ولی در کوتاه زمانی همه انرژی و انگیزه از بین می رود و ما آن را به فردا موکول می کنیم؟!
به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، دکتر رضا نوری روان شناس و عضو انجمن مدرسین انجمن بین المللی آمریکا در گفت و گو با آستان دلایل عمده به تعویق انداختن کارها را برشمرد و گفت:ترس از موفقیت یک عامل اصلی برای به تعویق انداختن اهداف است.گاهی فرد به دلیل عدم اطمینان به خود و اعتماد به نفس و عزت نفس پایین  ترس از موفقیت دارد. یعنی ممکن است تلاش کند ولی ناخودآگاه دست به تخریب می زند. چرا که خود را از آن چه هست پایین تر می داند و همچنین خود را لایق داشتن نمی داند. 
 
نوری در ادامه افزود:از طرفی خود را در سطحی پایین نگه می دارد تا از انتقاد دیگران مصون بماند. این مسئله باعث می گردد فرد کارها و اهداف را به تعویق بیاندازد. از طرفی ناخودآگاه فرد فعالیت های پیش پاافتاده ای مانند؛ تماشای تلویزیون، فضای مجازی و... را پیشنهاد می دهد. پس از یک هفته به صورت خود آگاه این سوال مطرح می شود،"چرا من کارها را عقب می اندازم؟!"
 
وی در ادامه به دومین دلیل اشاره کرد و گفت:ترس از شکست نیز دومین عامل اساسی در به تعویق انداختن اهداف است.مانند ترس از موفقیت در این جا هم فرد از سیستم دفاعی سیندروم بهانه تراشی برای محافظت از خود استفاده می کند. در این جا فرد فقط کارها و اهداف را با خود تعیین می کند ولی دست به اقدام نمی زند. ترس از شکست حاصل سوق دهنده کامل باش می باشد و فرد بسیار می ترسد که اشتباه کند و مورد انتقاد قرار گیرد. بنابراین بهانه ها و مجادله های خود آگاه شروع می شوند تا اینکه فرد کارها را به تعویق می اندازد. یعنی خداحافظی با هدف.

 

ناتوانی در ترک محیط امن به گفته این روان شناس سومین عامل به شمار می رود و تاکید می کند:تغییر عموما با مقاومت و اضطراب همراه است. به خصوص افرادی که عزت نفس پایینی دارند، با وجودی که می دانند چه می خواهند ولی کمتر حاضر هستند دست به تغییر بزنند. یعنی از اینکه از محیط امن خود خارج شوند واهمه دارند و بنابراین زمانی که هدفی تعیین می کنند، کشش محیط امن باعث می شود آن را به تعویق بیاندازند.گاهی این امر به صورت عادتی در آمده وحتی فرد آن را به عنوان تنبیه و خودآزاری استفاده می کند. 

 
دکتر نوری با اشاره به راهکارهایی که به افراد کمک می کند تا اهداف و برنامه ریزی خود را به تاخیر نیندازند ادامه داد:ابتدا فرد باید تلاش کند تا برخی باید و نبایدهای زندگی خود را حذف کند.باید ها و نباید ها در خصوص هدف جدید باعث ایجاد فشار غیر مفید در فرد خواهد شد.بالا بردن عزت نفس،دادن پاداش به خود،استفاده از جملات تاکیدی،رهایی از احساس گناه و... باعث می شود تا افراد همواره تلاش کنند که روی هدف شان تمرکز کنند.
نظر شما