دردِ دل یک جانباز در گفت و گو با برنا:

فکر می‌کنند کشور را چپاول کرده‌ایم!

۱۳۹۶/۰۷/۰۱ - ۱۳:۵۳:۲۵
کد خبر: ۶۱۶۴۸۵
فکر می‌کنند کشور را چپاول کرده‌ایم!
جانباز دفاع مقدس گفت: فرهنگ سازی که برای جامعه باید باشد کامل نبوده است پس جوانان ما مشکلی ندارند و ایرادی در کارهایشان نیست مشکل اینه که فرهنگ سازی در کشور ما نبوده است و باید برای درست کردن آن اقدام کنند.

هفته دفاع مقدس، بهانه خوبی است برای اینکه یادی کنیم از کسانی که جوانی خود را گذاشتند و به جبهه های نبرد حق علیه باطل رفتند. شاید در همین جا بهانه ای دست داد برای اینکه به سراغ یکی از جانبازان دفاع مقدس برویم. مرتضی الیاسی، جانباز قطع نخاعی با باشگاه جوانی خبرگزاری برنا به گفت و گو نشست.

تا حالا شده پشیمان شوید از اینکه به جنگ رفته اید؟

خیر. هر روزش برایم یک افتخار بوده است. اصلا پشیمان نشدم چون من بر اساس یک اعتقاد رفتم وآن اعتقاد برایم خیلی مهم بود. من برای دفاع از کشورم، مردمم، ناموسم و خاک کشورم رفتم. پس برای پشیمان شدن من هیچ دلیلی وجود ندارد.

بعضی از جوانان برخورد درستی با جانبازان و افراد مذهبی ندارند. شما در قبال این برخوردها چه واکنشی نشان می دهید؟

فرهنگ سازی که برای جامعه باید باشد، کامل نبوده است. پس جوانان ما مشکلی ندارند و ایرادی در کارهایشان نیست. مشکل این است که فرهنگ سازی در کشور ما نبوده و باید برای درست کردن آن اقدام کنند تا جوانان ما دچار اشتباه نشوند. جوانان ما فکر می کنند، ما کسانی هستیم که کشور را غارت کرده ایم و بهترین امکانات را در اختیار ما می گذارند! در صورتی که برخلاف تصوراتشان امکانات بسیار ناچیزی می گیریم. باید به زودی به جوانان اطلاعات در خصوص جانبازان را بدهند تا آنها کمتر دچار اشتباه شوند.

شیرین ترین خاطره ای که در جنگ داشتید، چه بوده است؟

در آن زمان جوان هایمان به دلیل پایدار بودن ایران با تمام وجود می جنگیدند و ایثار می کردند. همین موضوع است که برای من بسیار با ارزش است و اینکه آنها با تمام وجود جنگیدند و به شهادت رسیدند و از هیچ تلاشی دریغ نکردند و اینکه نگذاشتند هیچ دشمنی پایش را به خاک ایران بگذارد، این برایم یک خاطره است؛ خاطره ای که در حالت های مختلف برام شیرین است.

برای رفتن به جبهه خانواده مخالفتی داشت؟

بله. مخالف و موافقت. اما خانواده ام را توجیه کردم. برای چه چیزی می روم. چرا دارم می روم. وگرنه امثال من جوان اگر نمی رفتیم، در آن زمان چه کسی باید جلو دشمن می ایستاد؟ پس منی که انرژی و توانایش را داشتم و یک جوان ایرانی بودم، باید می رفتم تا اینکه منتظر باشم یک غریبه بخواهد برود جلوی دشمن را بگیرد من این را وظیفه خود می دانستم.

نظر شما