بودجه پیشگیری از آسیب های اجتماعی صرف همایش ها می شود/ نهادهای آموزشی دغدغه تربیت انسان های لایق را ندارند

به گزارش گروه اجتماعی برنا، در ادامه گفتگوی روز گذشته، با رئیس انجمن روانشناسی اجتماعی ایران در مورد راهکارهای پیشگیری و کنترل رفتارهای نامتعارف در دوران نوجوانی به گفتگو نشستیم.

لینک گفتگوی دیروز : https://www.borna.news/fa/tiny/news-776528

حال در ادامه، راهکارهای مواجهه با رفتارهای آسیب رسان نوجوانان و جوانان را از زبان رئیس انجمن روانشناسی می توانید بخوانید.

مجید صفاری نیا  در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا در مورد وظیفه مدارس در برخورد با دانش آموز خودآسیب رسان گفت: وقتی که دانش آموزی با سر و دست بسته به مدرسه می آید، نباید به او اجازه ورود بدهند و در کنار آن، مشاورین مدرسه خدمات خاصی را به این دانش آموزان و خانواده هایشان ارائه دهند. آنها باید از برنامه و کلاس، دادن آموزش های خاص و در واقع  از درمان های شناختی به خصوص رفتاردرمانی برای  این نوجوانان استفاده کنند.

وی تصریح کرد: مراکز بهداشتی شهرها، محله ها و  خانه های سلامت شهرداری یا مراکز مشاوره مدارس و آموزش و پرورش باید غربالگری انجام داده و این دانش آموزان را شناسایی کرده، خدمات ویژه و حرفه ای روانشناسی به آنان و خانواده هایشان ارائه دهند تا این مسئله سرایت اجتماعی و جنبه نمایشی و ایجاد برند پیدا نکند.

رئیس انجمن روانشناسی اجتماعی ایران لازمه ورود به معقوله پیشگیری را بحث های تخصصی دانست و گفت: این واقعیت که درصدی از افراد جامعه بیمار و دچار مشکلات روانشناختی هستند باید پذیرفته شود و طبیعتا درمان شوند. در بروز این مسئله، خانواده یا دهه های مختلف تربیتی یا جامعه شناسی متفاوت هم بی تأثیر نیست اما باید پذیرفت همانطور که در جامعه بیماری های جسمی وجود دارد، یک عده هم بیماری های روانی دارند که این مسئله می تواند تظاهرات آن اختلالات روانی باشد.

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه سختگیری و برخوردهای قهری چاره کار نیست گفت: با هر پدیده ای که مخالفت شود، وضعیت بدتر شده و همچنان ادامه می یابد. باید توجه کرد که لازم است این دوران با آرامش به پایان برسد. نوجوانی ممکن است برای هرکسی زمان خاصی تمام شود؛ برای یک نفر سه سال و برای دیگری تا سی سالگی ادامه می یابد.  هرچه از نظر خانوادگی، آموزشی، تحصیلی و روابط بین فردی نوجوانان شرایط آرامتر و مهیاتر باشد تا نوجوان هرچه سریع تر و بهتر بتواند پاسخ سوالات خود را که من کیستم و چیستم و چه آینده ای در انتظار من است بگیرد، طول دوره نوجوانی کوتاهتر می شود.

صفاری نیا وخیم شدن شرایط اقتصادی و اجتماعی جامعه را عاملی برای گسترش بروز این رفتارها دانست: مدیران تربیتی و فرهنگی و کسانی که رفاه مردم به دست آنان است باید توجه خاصی به این امر داشته باشند؛ مخصوصا در این میان آموزش و پرورش نقش مهمی بر عهده دارد و باید مهارت های زندگی را به کودکان  در سال های ابتدایی بیاموزد اما ممکن است توان اجرایی این مسئله را نداشته باشد.

 وی به برنامه های خاص روانشناسان در همه جای دنیا برای کودکان اشاره کرد: کشورهای پیشرفته مثلا برای مبارزه با اعتیاد با معتادان برخورد نمی کنند بلکه کودکان را از 5-6 سالگی غربالگری می کنند و کسانی که زمینه اعتیاد  دارند مانند اعتیاد یکی از اعضای خانواده یا طلاق والدین، تحت آموزش مهارت های خاصی قرار می گیرند. ما هم این آموزش ها را  در دانشگاه ها طراحی کرده ایم اما کسی نیست که آنها را اجرا کند و اجازه این کار نیز داده نمی شود.

این روانشناس افزود: من به عنوان استاد دانشگاه مهارت های  مراقبت جنسی از کودکان را بر اساس آیات و روایات اسلامی طراحی کرده ام تا به بچه های 6 ساله آموزش مراقبت از خود داده شود. این مفاهیم را باید در مهدکودک ها و پیش دبستانی ها اموزش داد اما در این مقاطع ترجیح می دهند زبان خارجه و موسیقی یاد بدهند. اما واقعیت این است که مدیران تربیتی و آموزشی کشور ما دغدغه پیشگیری و آموزش مهارت های  زندگی را ندارند.

وی همچنین عنوان کرد: باید بدانیم کسی که در بیست سالگی در دانشگاه مواد مخدر و قلیان استعمال می کند، از قبل و دوران کودکی به این مسئله نگرش و تمایل داشته، نه اینکه امروز علاقه مند شده باشد. به همین دلیل غربالگری و آموزش دوران کودکی اهمیت پیدا می کند.

رئیس انجمن روانشناسی اجتماعی ایران افزود: همه استانداری های کشور برای پیشگیری از آسیب های اجتماعی بودجه دارند اما در حد برگزاری یک کنگره و همایش و جشنواره تمام می شود و آسیب های اجتماعی هم روند خود را ادامه می دهد. مثل مصرف مواد مخدر در جامعه  که ستاد برای آن وجود دارد و میلیاردها پول اما هر روز بر تعداد معتادان ما افزوده  می شود. بچه 13 ساله ما از مصرف الکل مسموم می شود و بچه 18 ساله مان می میرد  چون ما آموزش مهارت های زندگی و واکسن مراقبت نمی گیریم. در جوامع بسیاری در دنیا الکل آزاد است اما همین آموزش های پیشگیرانه مانع مصرف کودکان زیر 18 سال آنها می شود. برای مثال فرانسه آموزش این مفاهیم زندگی را از 4 سالگی شروع می کند، اما این آموزش ها در کشور ما مورد غفلت واقع شده است.