حقایقی که در مورد پرتز سینه نمی‌دانید!+ جزئیات

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ علت شایع مراجعه خانم‌ها به جراح جهت انجام عمل لیفت و کوچک کردن سینه یکی از دلایل زیر می‌باشد:

- سینه‌های بزرگ و یا شل و افتاده که از نظر فرد زیبا نیستند یا سایز آن با اندام وی تناسب ندارد

- ایجاد درد در شانه، گردن، پشت به علت سنگینی و آویزان بودن سینه

- عفونت مکرر درزیر و بین سینه‌ها

- گوشه‌گیری بعلت خجالت از حضور در اجتماع

- ایجاد شیار و لک روی شانه ها

- اختلال در فعالیت ورزشی

- فرد لباس مناسب پیدا نمی‌کند.

این جراحی‌ها به روش های مختلف انجام می‌گیرد که جراح با توجه به تبحر و تجربه‌ای که دارد، مناسب‌ترین روش را برای هر کیس انتخاب می‌کند. در صورت انتخاب روش نادرست احتمال ایجاد عوارض بعد عمل افزایش می یابد.

 هر فردی که کاندیدای انجام این عمل می‌شود باید قبل از عمل در مورد محدودیت‌های این نوع جراحی‌ها و عوارض حین و بعد از عمل آگاهی کافی کسب نماید. درست ترین روش کسب این اطلاعات پرسش از جراح در زمان مشاوره است. سوال از افرادی که قبلا جراحی شده اند روش درستی  برای پاسخ به سوالات نمی‌باشد.

تمام اعمال جراحی که روی بدن انسان انجام می‌گیرد حتی با رعایت کامل تکنیک های جراحی عوارض خاص خودشان را ایجاد میکنند . جراحی های زیبایی هم از این قاعده مستثنی نیستند. عوارض می‌تواند بعلت‌های مختلف ایجاد شود و تمام تلاش کادر پزشکی در جهت کاهش این عوارض می‌باشد. فرد داوطلب این عمل‌ها باید دستورات قبل و بعد عمل را بدقت رعایت کند تا احتمال بروز عارضه کاهش یابد.

مهم ترین عوارض احتمالی عبارتند از:

خونریزی و تجمع لخته (هماتوم) داخل سینه که در کمتر از 1% موارد دیده میشود. اغلب در 12 ساعت اول بعد عمل و معمولا در یک سینه ایجاد میشود. علایم آن افزایش درد، بزرگ و سفت شدن سینه همراه کبودی وسیع است. سریعا باید خون و لخته تخلیه شود. گاهی خونریزی و هماتوم محدود است و نیاز به تخلیه نیست و خودبخود جذب میشود. گاهی خونریزی تاخیری است و 10 تا 14 روز بعد از عمل بوقوع میپیوندد و علت آن ورزش و فشار و ضربه به سینه است که لخته های کوچک داخل سینه کنده شده و خونریزی ایجاد میشود. توصیه میشود 10 روز قبل عمل داروهای رقیق کننده خون مانند آسپرین مصرف نشود و تا دو ماه فعالیت شدید بدنی ممنوع است.

تجمع مایع یا سروما داخل سینه با احتمال 5-1% ایجاد میشود. علامت آن بزرگ شدن سینه , احساس جابجایی مایع و هوا داخل سینه و صاف و کشیده شدن پوست ناحیه و ورم پوست میباشد. اغلب با سرنگ قابل تخلیه است و درمان بیشتری نیاز نیست.

عفونت و آبسه در12-1% موارد ایجاد میشود . زمان وقوع آن روز 14-10 بوده وعلایم آن تب، احساس بیماری، درد درناحیه بخیه یا سینه، ورم و قرمزی پوست، ترشح از زخم، باز شدن بخیه میباشد . جهت درمان آنتی بیوتیک تجویز شده و آبسه تخلیه میشود. شروع مصرف آنتی بیوتیک بلافاصله بعد ازعمل و پانسمان درست و پاکیزه نگاه داشتن زخم به کاهش عفونت کمک میکند .

باز شدن زخم و تاخیر التیام زخم با احتمال 5% ایجاد میشود. اغلب بعلت عفونت، نکروز و کشش زیاد در محل بخیه ها ایجاد میشود . اغلب خودبخود بسته خواهد شد و دخالت جراحی لازم نیست ولی اکر اسکار ناجور ایجاد شد بعدا میتوان ترمیم ثانویه انجام داد.

پوست شل و اضافه در زیر سینه یا در دو انتهای برش زیر سینه بسته به روش جراحی میتواند بعد عمل بوجود بیایید . در 12% موارد ایجاد میشود . اغلب با گذشت زمان از بین میرود . ولی در صورت تداوم , بعد یکسال میتوان آن را برداشت و ترمیم کرد . ماساژ دادن ناحیه با پوست اضافه به جمع شدن آن کمک میکند . این مشکل بیشتر در افراد چاق ایجاد میشود.

 غیر قرینگی در 10% جراحی ها  و حتی بیشتر میتواند ایجاد شود . که بین دو سینه از نظر سایز یا شکل تفاوت وجود دارد. غیر قرینگی میتواند در مورد اندازه هاله سینه و محل نوک سینه هم اتفاق بیفتد. چون درحالت طبیعی در اکثر افراد بین دو سینه از نظر سایز و شکل اختلاف وجود دارد بنابراین 10%اختلاف بین دو سینه بعد از جراحی در تمام موارد گفته شده قابل قبول بوده و نیاز به دستکاری مجدد ندارد.

در مورد غیر قرینگی تا چندین ماه بعد از عمل و تا بهبودی کامل نمیتوان نظر داد چون روند التیام دو سینه با هم فرق دارد و گاهی بعلت ورم طولانیتر یا وجود هماتوم و سروما , یک سینه بزرگتر دیده میشود. هر گونه دستکاری و جراحی مجدد یکسال بعد قابل انجام است و دستکاری سینه قبل از این زمان میتواند نتایج نامطلوب بدنبال داشته باشد.

نکروز نوک سینه وهاله سینه بصورت ناقص یا کامل در 6% عملها میتواند بوجود بیاید. هر چه سینه افتاده تر باشد احتمال آن بیشتر میشود . در افراد چاق , دیابتی و مصرف دخانیات شایع تر است . علت آن اختلال در خونرسانی به هاله و نوک سینه است که به مرگ بافت این ناحیه منجر میشود . و علامت آن سیاه شدن بافت میباشد . در صورت وقوع صبر میکنیم تا بافت خودبخود ترمیم پیدا کند و سپس میتوان با جراحی پلاستیک هاله و نوک سینه را بازسازی کرد. در موارد نکروز ناقص، پس از التیام زخم اگر رنگ هاله از بین رفته آن را به رنگ طبیعی تاتو میکنیم.

تغییر حس هاله یا نوک سینه بصورت موقت یا دایمی در تمام روشهای جراحی تا 15% موارد میتواند اتفاق بیفتد. بیحسی موقت در عرض 18 ماه برطرف میشود. هر چه بافت بیشتری از سینه برداشته شود و در واقع سینه کوچکتر شود احتمال ایجاد این عارضه بیشتر میشود.

دیده شدن و قابل لمس شدن پروتز از روی پوست در حدود 3 درصد موارد دیده میشود بیشتر در ناحیه داخلی و زیر سینه اتفاق میافتد . بافت زیر جلدی کم و پوست نازک , قادر نیست  پوشش کافی روی پروتز ایجاد کند و سبب این مشکل میشود راه حل آن افزایش چربی زیر پوستی با افزایش وزن و گذاشتن پروتز های کوچکتر در این افراد و گاهی تزریق چربی به زیر پوست میباشد. این عارضه در پروتزهای آناتومیک و ژلی کمتر از پروتزهای گرد و سالینی دیده میشود.

بی حسی نوک سینه , هاله و پوست سینه بصورت موقتی به درجاتی بعد از این جراحی دیده شده است . میزان شیوع 2 تا 3 درصد است . علت آن کشیده شدن رشته های عصبی بعلت فشار پروتز است. بندرت بیحسی دایمی ایجاد میشود. ماساژ ملایم پوست سینه و نوک و هاله در رفع سریع تر بیحسی کمک کننده است.

پاره شدن پروتز در نیم تا 7 درصد موارد دیده میشود و در مورد پروتز ژلی باعث لیک مواد داخل پروتز به بافت سینه میشود که باید پروتز را خارج و پروتز دیگری تعبیه کرد . اکثرا بدون علامت است ولی گاهی بصورت توده و تغییر شکل سینه خود را نشان میدهد . پروتز سالینی اگر پاره شود کامل خالی میشود و باید تعویض شود . از علل این عارضه ضربه مستقیم , ترومای فرسایشی مانند ورزش سنگین به مدت طولانی و یا فشار به سینه در تصادفات ,  ماموگرافی سینه و یا وارد کردن سوزن موقع بررسی توده های سینه است.

اسکار یا جای عمل پهن و برجسته (گوشت اضافه) دراثر کشش در ناحیه بخیه ها میتواند ایجاد شود . گذاشتن پروتز های بزرگ یکی از علل آن است . عفونت , باز شدن زخم , کشش دستها که به بخیه ها فشار وارد کند از علل دیگرآن است.