عدم هماهنگی بین علاقه و کار منجر به بی‌حوصلگی می شود/ نداشتن اهداف روشن یکی از بزرگترین عوامل بی‌حوصلگی در محیط کار

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ بی‌انگیزگی در محیط کار را همه‌ ما تجربه کرده‌ایم. منظورمان همان روزهای دشواری است که نمی‌توانیم به بهترین نحو کار کنیم. زمان‌های محدودی هم وجود دارد که بیش از حد تعلل می‌کنیم، تمرکزمان کم است یا برای شروع پروژه‌های مهم با خودتان درگیر هستیم.

فهمیه شریفی، روانشناس، در رابطه با مبحث بی‌حوصلگی در محیط کار می‌گوید: هر کس نقاط قوت و استعدادی دارد. هرگاه توانایی‌های ما به‌تمامی در شغل‌مان به کار نیاید، ممکن است وظیفۀ محول‌شده اصلا چالش‌برانگیز به نظر نرسد. بدتر از همه، ممکن است در ارزشمندی‌ خود برای شرکت تردید کنیم و به‌تدریج انگیزه کاری خود را از دست بدهیم.

این روانشناس با بیان این موضوع که از نظر احساسی خسته هستیم، گفت: اگر احساس می‌کنید در طول روز کاری خود همچون یک مرده‌ی متحرک هستید، احتمالا جزو 70 درصد از افرادی هستید که از نظر احساسی از محل کار جدا هستند. زمانی تلاش می‌کنیم تا با دقت موانع انگیزشی خود را بررسی کنید، نیازهای اجتماعی خود را دست‌کم نگیرید. در هرم مازلو، سومین پله مربوط به سلامت ذهنی است که پس از نیازهای فیزیکی و امنیت قرار دارد. احساس مورد پذیرش بودن و مفید بودن در کار، برای حفظ انگیزه جهت انجام وظایف‌ روزمره‌تان ضروری است.

او ادامه داد: در واقع «امنیت روانی» مهم‌ترین ویژگی‌ای است که تیم‌های موفق در آن با هم اشتراک دارند. گروه‌هایی که دارای ویژگی اعتماد میان فردی و احترام متقابل هستند، نه تنها شادترند، بلکه بهره‌وری بالاتری نیز دارند. زمانی که کارکنان اعتماد به نفس دارند و همکاران‌شان آنها را به خاطر اظهار نظر مسخره نمی‌کنند، پس نمی‌زنند یا تنبیه نمی‌کنند، کارهای بیشتری انجام می‌دهند و در شغل‌شان پیشرفت می‌کنند. برای جبران خستگی احساسی، در جریان کار خود عمدا فرصت‌های اجتماعی ایجاد کنید. یک راه ساده برای شروع، حضور 5 دقیقه زودتر در جلسات است. از این زمان برای یک مکالمه‌ ساده استفاده کنید. این صحبت کوتاه غیررسمی فقط یک گپ بی‌هدف نیست،‌ بلکه مسیری طولانی برای ایجاد روابطی قوی‌تر با همکاران‌تان است.

شریفی افزود: اگر مدیر هستید، سعی کنید با محول کردن وظایف روزانه‌ معنادارتر و مرتبط‌تر با اهداف مشترک، انگیزه‌ تیم‌تان را از نو بسازید و تقویت کنید. رهبری تلقینی به معنای بالا کشیدن دیگران است و می‌تواند با تقویت تلاش‌های مستقیم شما در راستای اهداف بزرگ‌تر و مأموریت شرکت، تحقق یابد.

این کارشناس با اشاره به عدم هماهنگی بین علاقه و کار و دلیلی برای بی حوصلگی در محیط کار، بیان کرد: بیشتر کار ما با علاقه هایمان مطابقت ندارد، اما گاهی اوقات آن را درک نمی کنیم، خوب است که اول فکر کنیم که چرا این کار را انجام می دهیم چون حقوق و دستمزد خوبی دارد؟ یا شما گزینه دیگری را جز این شغل ندارید؟ یا فقط یک محیط جدید می خواهید؟ اگر اینها نگرانی های اصلی شما هستند، باید درباره علایق خود در این کار تجدید نظر کنید.

وی در ادامه به موضوع نداشتن اهداف روشن و اثر آن روی بی حوصلگی در محیط کار پرداخت و عنوان کرد: افرادی که برای مدت طولانی در یک موقعیت باقی می‌مانند، به راحتی احساس گم شدن می‌کنند ، کم کم گیج می‌شوید که چه چیزی می‌خواهید از کارتان به دست آورید. به روال روزانه خود عادت می‌کنید و به تدریج اشتیاق و علاقه خود را به کارتان از دست می‌دهید.

این روانشناس در پاسخ به این سوال که افراط در پرکاری مداوم به چه میزان می‌تواند در این موضوع تاثیرگذار باشد؟ تصریح کرد: هنگامی که شما همیشه به صورت یکنواخت و مدام پرکاری می‌کنید. انرژی شما برای آن حجم کار کم کم رو به کاهش خواهد گذاشت. نتیجه این یکنواختی و فشار کاری بر جسم شما چیزی جز خستگی و فرسودگی نخواهد بود. شاید شما مجبورید در محل کار تمام وقت خود را اثبات کنید. چراکه فکر می‌کنید رئیس و همکاران‌تان در حال تضعیف شما هستند و توانایی و کارایی شما را متوجه نمی‌شوند. چنین شرایطی، موجب ایجاد استرس شغلی شدید در شما خواهد شد.

شریفی در ادامه به راه حل‌های رفع کسالت و بی‌حوصلگی در محیط کار اشاره کرد و گفت:  توجه به سلامت جسم را می‌توان اصلی‌ترین راه حل دانست. باید تصمیم  گرفت و خود را مجبور کرد که روزانه ورزش و بخصوص پیاده‌روی انجام دهیم. عادت غذایی خود را به سمت خوردن میوه‌ و سبزیجات بیشتر کنید. نوشیدنی‌های سالم و طبیعی میل کنید. با کودکان و دوستان خود بازی کنید، به پیک‌نیک بروید، آشپزی کنید و هوای پاک تنفس کنید و... همه این‌ها باعث تغییر روحیه شما از منفی به مثبت خواهد شد. هر یک ساعت و نیم که کار می‌کنید، حدود یک ربع تا نیم ساعت استراحت کنید. شما به استراحت نیاز دارید. بدن همه ما انسان‌ها به استراحت نیاز دارد.

این کارشناس در پایان خاطرنشان کرد: برای استفاده از توانایی و زمان خود به‌صورت کامل، سعی کنید بیشتر از آنچه که رئیس شما نیاز دارد، کار انجام دهید.پس از پایان کارهای تکراری و یا بدون چالش، کمی زمان را بر روی کارهای که از مسئولیت شما خارج است، اختصاص دهید. با گذشت زمان، رئیس شما متوجه خواهد شد و اخلاق کاری شما را تشخیص می‌دهد.