رودخانه بابا رمضان در استان خراسان رضوی

کوه‌ های سر به فلک کشیده هزار مسجد سر منشا بسیاری از چشمه سارها و رودخانه ‌است از جمله رودخانه بابا رمضان است .

روستای بابا رمضان از توابع دهستان هزار مسجد در ۴۳ کیلومتری شما غرب شهرستان کلات نادری و در دامنه ارتفاعات هزار مسجد واقع شده‌ است . ارتفاع این روستا ۱۱۰۰ متر و بارندگی سالیانه ۲۲۳ میلی متر است.

اولین عامل برای جاذب بودن این روستا ، وجود رودخانه پر آب و دائمی لاین نو ( بابا رمضان ) است که از دل ارتفاعات هزار مسجد سرچشمه می‌ گیرد پس ازطی کردن مسیر طولانی به روستای بابا رمضان می ‌رسد و محیط را سرسبز و با طراوت می ‌کند .

مسیر بابا رمضان را به علت زیبایی آن در این فصل سال انتخاب می کنیم . جاده ای خاکی پس از 8 کیلومتر ما را به این روستا می رساند . ارتفاع روستای بابا رمضان حدود 1050 متر است و اهالی آن کرد زبان می باشند ، می توان گفت بیشتر روستاهای منطقه به زبان های ترکی و کردی صحبت می کنند . در انتهای روستا امزاده ای قرار گرفته که پذیرای زائرانی از مناطق اطراف می باشد .

در این امزاده امکانات مناسبی برای طبخ و خواب مهیا است . پس از خوردن ناهار و کمی استراحت از کنار باغ های روستا مسیر رودخانه را به سمت بالا و روستای لایین کهنه در پیش می گیریم . به علت نبود چشمه مناسبی در مسیر بهتر است از چشمه امامزاده آب برداشت .

خنکی آب رودخانه و سایه های درختان کهنسال گردو ، گرمای آفتاب نیمروز را کاهش می دهد و حرکت را مطلو بتر می کند پس از کمی پیاده روی ، دره تنگتر می شود و دیواره های اطراف سر به فلک می کشد ودر بعضی نقاط مجبور می شویم از عرض رودخانه عبور کنیم . بوته های تمشک و گل های سپید پیاز وحشی به فراوانی دیده می شود و چندین آبشار کوچک و. بزرگ زیبایی دره را دو چندان کرده است . به این قسمت از دره " زوی ژر " می گویند . کم کم بر عرض دره اضافه می شود و باغ های روستا نمایان می شوند . راه پیمایی از بابارمضان تا لایین کهنه حدود 2 ساعت زمان می برد .

زوی ژر

ارتفاع روستا حدود 1450 متر است . روستایی کوچک و تاریخی در دل کوه های هزار مسجد که مردم روستا می گویند زمانی روستای بزرگی بوده و جمعیتی حدود 1000 خانوار داشته است که به علت سیل بزرگی در اواخر قاجاریه ، کاملا تخریب می شود و اکثر مردم آن به پایین دست کوچ می کنند . آثاری از چند برج نگهبانی در چند نقطه دیده می شود . امامزاده ای نیز در روستا وجود دارد که اولیای بالا نامیده می شود و بنای آن از امامزاده بابا رمضان کوچکتر است . کمی از چشمه روستا آب بر می داریم و به سوی جنگلبانی و بالای رودخانه حرکت می کنیم . پس از حدود 1 ساعت دره تنگ می شود و از راه پا کوبی در سمت چپ دره و زیر دیواره ها مسیر را ادامه می دهیم و پس از پشت سر گذاشتن چند پیچ به حصار پارک ملی تندوره می رسیم . به این قسمت از دره " زوی ژور " می گویند . پوشش گیاهی منطقه در پارک غنی تر و انبوهی درختان ارس بیشتر است .

همچنان در کنارآب مسیر را ادامه می دهیم . به ساختمان جنگلبانی که می رسیم قله هزار مسجد که هنوز از برف زمستانی سفید پوش است با ابهتی خاص دیده می شود . از لایین کهنه تا اینجا حدود 2 ساعت زمان می برد .

امکاناتی از قبیل ایستگاه بیسیم ، حوضچه پرورش ماهی ، چند نهالستان ، موتور برق و مکانی برای فرود هلیکوپتر در این مکان ساخته شده تا اداره و حفاضت پارک بهتر انجام شود . پس از گفتگوی کوتاهی با اقای حیدر کوهستانی ، مسئول آنجا ، مسیر آب را ادامه می دهیم .

پس از حدود 30 دقیقه رودخانه دو قسمت می شود که آن را دو آب می نامند . رودخانه سمت راست که از دره زوی رش سرچشمه می گیرد و آب آن بیشتر است و جویبار سمت چپ که از اولنگ نورآلی سرچشمه می گیرد و ادامه مسیر ما از کنار آن می باشد .
 
دره تنگ تر می شود و درختان کهنسال گردوی وحشی جلب توجه می کنند . پس از 20 دقیقه پیاده روی در کف دره به تنگه ای می رسیم و ادامه مسیر از راه پاکوبی در ضلع غربی دره ، با شیب نسبتا تندی می باشد . طی کردن شیب حدود 30 دقیقه زمان می برد و در بالای ان منظره بسیار زیبایی به چشم می خورد . دیواره های بسیار بلندی که اولنگ را در جنوب احاطه کرده اند چشم را خیره می کنند . هوا رو به تاریکی می رود و سرمای شبانگاهی بر منطقه حاکم می شود . چند خانه کوچک عشایری و چشمه های زیبای اولنگ محل مناسبی را برای اقامت شبانگاهی فراهم کرده اند . ارتفاع منطقه حدود 2100 متر می باشد .

منبع: وفاق