پاسخ عجیب خداوند به یک جوان: تو خجالت نکشیدی از من پیراهن می‌خواهی!

به گزارش سرویس قاب نقره برنا، بسیارى‏ از خیرات و درجات به وسیله صبر به دست مى‏‌آید و به عبارت روشن‏تر؛ بخشى از خیرات و درجات، بعد از تحمل صبر نصیب انسان مى‌‏شود.

در حقیقت بین انسان و آن خیرات و درجات، جاده و طریقى همانند صبر قرار دارد كه اگر كسى این راه را بپیماید و سالك این طریق باشد، طبق وعده پروردگار مهربان عالم، در دنیا و آخرت به آن خیرات و درجات خواهد رسید.

در این باره ماجرای عبرت انگیزی از برخورد حضرت موسی(ع) و یک جوان وجود دارد که حجت الاسلام شیخ حسین انصاریان آن را اینگونه نقل کرده‌اند: در مسیر كوه طور، جوانى با ادب، آراسته و بزرگوار، به موسى بن عمران علیه‌‏السلام گفت: وقتى براى مناجات به كوه طور مى‌‏روى، به پروردگار عالم بگو: تو از بیكار خوشت نمى‌‏آید و من بیكار نیستم، اما كارى كه در این عالم نصیب من شده است، خرج روزمره مرا جواب نمى‏‌دهد و چرخ زندگى من نمى‏‌چرخد. من به یك پیراهن نیاز دارم. به پروردگار عالم بگو: در كل این خزانه مال و ثروت تو، اقلًا یك پیراهن‏ كه به ما مى‌‏رسد.

زمینه‌‏اى به وجود بیاور كه پیراهنى به ما برسد. موسى علیه‏السلام گفت: من از خداوند درخواست مى‏‌كنم. اگر انسان معرفت داشته باشد، همیشه خدا با اوست و احساس كمبود نمى‏‌كند. موسى علیه‏السلام داستان جوان را بیان كرد: خدایا! از ادب، وقار، و بزرگوارى این جوان معلوم است كه دوست تو مى‏‌باشد و تو را مى‌‏شناسد. از تو یك پیراهن مى‏‌خواهد.

خطاب رسید: به او بگو كه خدا مى‏‌فرماید: تو انسان پرتوقعى هستى. خجالت نكشیدى كه از من پیراهن مى‏‌خواهى؟ موسى علیه‌‏السلام عرض كرد: خدایا! مگر چه شده است؟ خطاب رسید: به او بگو: زمانى كه خواستم محبت و عشق خودم را در دل‏ها تقسیم كنم، دل تو را از عشق خودم پر كردم، آیا باز تو نیازمند هستى؟

مردم به قارون، انسان نیازمند نمى‌‏گویند، اما قارون در فرهنگ من بسیار گدا و بدبخت است، تو در فرهنگ من بسیار ثروتمند هستى. هر كه خدا را دارد، همه چیز دارد.

وقتى وارد عالم آخرت مى‏‌شوید، خانه، زمین، كارخانه و زن و فرزند به فریاد انسان نمى‏‌رسند و تك و تنها مى‌‏شوید. غیر از خدا حتى یك نفر هم نیست كه دست ما را بگیرد.

با صبر، مرا همراه خود كنید و ما نتیجه این معیّت را در زندگى دیده‏‌ایم. حضرت موسى علیه‌‏السلام جواب پروردگار را به آن جوان گفت. وقتى جوان آن جواب را شنید، شروع به گریه كردن كرد و گفت: موسى! اشتباه كردم. اگر تا آخر عالم، دائماً بدن مرا زنده زنده قیچى كنند، گوشت بدنم را به خورد خودم بدهند، دیگر آه نخواهم كشید. بلكه مى‏‌گویم: محبوب من، من كه همه چیز دارم. من كه خدا را دارم، پول‏ قارون را مى‏‌خواهم چه كنم؟

ما خبر نداریم كه نزدیك به اذان صبح كه بیدار مى‏‌شویم، همه خواب هستند، در گوشه‏‌اى پیشانى را روى خاك مى‌‏گذاریم و "یا رب العفو" مى‏‌گوییم، همین معیّت چه ارزش بالایى دارد؟ تمام جهان را به شما بدهند اما یك روز روزه ماه رمضان را از شما بگیرند، والله ضرر كرده‏‌اید.

در ناگوارى‏ها، حوادث و ظلم‌‏هاى مردم، اگر انسان صبر كند، بسیار زیبا است. صبر كنید كه خدا همراه، وكیل و رئیس شما باشد.