دغدغه های خبرنگاران در تنها روزی که در تقویم به نام آنهاست

باشگاه جوانی برنا/ تنها یک روز در تقویم حق ماست،تنها یک روز را داریم تا از یک سال کار بی وقفه بگوییم، تا همه ما خبرنگاران که هر روزمان به گرفتن مصاحبه و تهیه گزارش و نوشتن یادداشت و ارسال خبر می گذرد، بشویم مصاحبه شونده و یک روز را از خودمان و دغدغه های مان بگوییم. تازه همین یک روز هم که مال ماست و به نام ماست خودمان باید جور همدیگر را بکشیم. بنشینیم مقابل هم و از دغدغه‌هایمان بگوییم و گفت‌وگویمان بیشتر رنگ درددل بگیرد. اما از همین اندک حق هم نمی گذریم و از همین تنها روزی که در تقویم ها به نام ماست استفاده می‌کنیم و حرف هایمان را به گوش همه می‌رسانیم، مایی که یک سال تمام حرف از دیگران زده ایم در این روز اجازه داریم کمی خودخواه شویم و از خودمان بگوییم، تنها از خودمان. در ادامه حاصل گفت‌وگو یا شاید درددل‌های خبرنگاران فعال در حوزه‌های مختلف را به مناسبت تنها روزی که از آن ماست،17 مرداد، روز خبرنگار می‌خوانید.


فهمیه السادات طباطبایی، خبرنگار حوزه آموزش و پرورش خبرگزاری مهر: دغدغه‌های خبرنگاران مادی و معنوی است و البته در هر دو بخش پر رنگ است. و هر دو به یک اندازه مطرح است. حقوق کم بچه‌های خبرنگار اصلا تناسبی با دشواری کار ندارد. در بیشتر خبرگزاری‌ها و رسانه‌ها 99 درصد قانون وزارت کار که برای کارگرها هم اجرا می شود را برای خبرنگاران احتساب می کنند. این باعث می شود که کیفیت کار خبرنگار هم پایین برود، چون به دنیال عدم رضایت از درآمد خود، خیلی از خبرنگاران چند شغله می‌شوند؛ به این معنی که در عین حال در خبرگزاری‌ها، مجله‎ها و یا روزنامه‌های مختلف کار می‌کنند.

فکر می‌کنم حمایتی از خبرنگاران در مواجهه با سازمان و نهادهای گوناگون و تقابلی که خبرنگاران به مسوولان روابط عمومی‌ها دارند، صورت نمی‌گیرد. بسیاری از مدیران مسوول و سردبیران از خبرنگارن حمایت می کنند، اما در مقابل در جاهایی می بینیم که این مساله دیگر موضوعیت خود را از دست می‌دهد.خبرنگاران را گاهی به این دلیل به حوزه‌های دیگر منتقل می‌کنند و اگر آن خبرنگار خبرنگار واقعی باشد باز هم تنش‌هایی برای او به وجود می‌آید.

خبرنگاران استخدام نمی‌شوند،دایم در حال جا به جا شدن هستند، گاهی روزنامه‌ها تعطیل می‌شوند و خبرنگاران شغل خود را از دست می‌دهند. همین جابه جایی‌ها خبرنگاران را ناامید می‌کند.

مریم آبنیکی، خبرنگار حوزه سیاسی فردا نیوز: امنیت شغلی خبرنگاران از دغدغه‌های اصلی این قشر است و این موضوع بیشتر درمورد خبرنگاران مرد موجب نگرانی‌های بیشتری در زندگی شان می شود، مساله بعدی مساله بیمه خبرنگاری است که هنوز متاسفانه تعداد زیادی از خبرنگاران نتوانسته اند از آن استفاده کنند.

حسن همایون خبرنگار حوزه‌ فرهنگی خبرگزاری ایسنا و روزنامه‌ اعتماد: روشن است كه چیزی فرای منافع مالی، بسیاری را در این فضای رسانه‌ای و دشواری‌های هولناک اقتصادی، بر سر كار خبرنگاری باقی گذاشته است، این علاقه به خودی خود یك ارزش نیست مگر این كه من خبرنگار به وظیفه‌ی ذاتی خود عمل كنم و با تعهد و احساس مسوولیت تام و تمام، در مسیر اعتلای سرزمینم و بهبود وضعیت فرهنگی و اقتصادی كشورم با نگاهی انتقادی تلاش كنم، دشواری بزرگ و مساله ساز خبرنگار بودن هم از همین تحقق نگاه انتقادی آب‌می‌خورد. دشواری كه می‌تواند علاقه‌ی عمیق خبرنگارها و روزنامه‌نگارها ، به این حرفه را از آن‌ها بگیرد و جای آن دلسردی و نومیدی تلخ باقی بگذارد.

واقعیت روشن و انكار ناپذیر این است كه من بیش از هر چیز یك خبرنگار ایرانی هستم، بنابراین روشن است كه منافع ملی سرزمینم و منافع جمعی شهروندان ایرانی در اقصی نقاط دنیا باید در اولویت توجه و اهتمام من باشد، بنابراین این حق ذاتی و حرفه‌ای من است كه بتوانم با جسارت در دفاع از حقوق شهرندان ایرانی، در جهت برآوردن مطالبات‌ آن‌ها قلم بزنم . به اعتقاد من موانعی كه بر سر تحقق این مساله قرار می‌گیرد اجحافی بزرگ بر مردمی بزرگ و خلاق است .مجال حرف زدن خبرنگارها از مردم مجالی پر حرمت است و باید یادمان باشد كه تحدید كردن این حریم نفعی را برای فرهنگ، اقتصاد و سیاست ایرانی ندارد.


خبرنگار حوزه آموزش و پرورش :خبرنگاران امنیت شغلی ندارند و میزان درآمدها آنها کافی نیست و این دو مورد از بزرگ ترین مسئله هایی است که خبرنگاران را آزار می دهد.


خبرنگار یکی از وزارت خانه ها که نخواست نامش در گزارش ذکر شود، کارشناس ارتباطات : من یك خبرنگار هستم، اما از نوع سازمانی اش، چند سالی است كه از دنیای شیرین خبرنگاری با همه مصائبش به این سازمان تبعید شده ام و اخبار سازمان خودم كه یک وزارتخانه است را پوشش می دهم، از صبح تا شب دنبال یك خبر تازه صد تا اداره و شركت می روم و صد نفر مدیر و معاون را می بینم. در طول ماه سفرهای مختلفی را هم به مناطق بد آب و هوای كشور در شرایط سخت پروژه ها تجربه می كنم تا شاید باز هم یك خبر تازه از یك طرح و پروژه تهیه كنم مثل همه خبرنگاران دیگر ...

استخدام رسمی اداره هم نیستم و در زمره همان گستره عظیم كاركنان پیمانكاری دولت قرار دارم، با اندک حقوق كارگری كه تازه از آن كلی هم مالیات و بیمه كسر می شود.

من هم یك خبرنگار هستم كه مثل بقیه همكاران روزنامه و خبرگزاری كار می كنم و گزارش و خبر و مقاله تهیه می‌كنم، اما هیچ كس نیست كه مرا ببیند، روز خبرنگار كه می شود من یك كارمندم و روز كارمند كه می شود، من یك كارگرم ...

نه دوستان وزارت ارشادی مرا بین خود راه می دهند و حاضرند مرا به عنوان یك خبرنگار بپذیرند و نوشته هایم را در جشنواره ها به رقابت بگذارند، نه مدیران سازمان خودم حاضرند مرا به عنوان یك كارمند سازمان بپذیرند و حقوق و مزایای مساوی كاركنان رسمی اداره برایم قائل شوند ...

من یك خبرنگار سازمانی هستم كه از صبح تا شب برای یك خبر و گزارش و یادداشت و مقاله ... می دوم تا یک مطلب تازه بنویسم برای اعتلای كشورم، اما روز خبرنگار كه می شود، این جا هیچ كس حتی یك تبلیغ خشك و خالی هم به ما نمی گوید.

خبرنگاران سازمانی كه به صورت حق التحریری و قراردادهای پیمانكاری با سازمان‌های مختلف كار می كنند نه از حقوق كارمندی دولت برخوردار هستند و نه از حقوق خبرنگاری، آن ها مثل دیگر خبرنگاران مشقات و سختی‌های كار خبرنگاری را به جان می خرند تا با قلمشان گامی در جهت رشد و اعتلای میهن اسلامی بردارند، آن‌ها نیز همچون دیگر خبرنگاران و دوشادوش و چه بسا فراتر از آنها در میدان سازندگی كشور به عرصه آمده اند، اما كار و تلاش آن ها كمتر دیده می شود.من یک خبرنگار سازمانی هستم.

مرضیه ابراهیمی،خبرنگار سابق حوزه موسیقی خبرگزاری ایسنا: متاسفانه كار خبری دچار سیاست زدگی شده و حرفه ای بودن در این شغل به فراموشی سپرده شده است.

ابراهیم نژاد رفیعی،کارشناس ارتباطات: اگر بخواهم راجع به دغدغه های خبرنگاران بگویم بدون شک دغدغه مالی مهم‌ترین آن است، بدون داشتن شغلی دیگر در کنار خبرنگاری تامین زندگی برای خبرنگاران به ویژه مرد مشکل است. اما آیه «ن و القلم» و آنچه می نویسد باعث دلگرمی هر خبرنگاری است.